Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

465
In librum VI. 17. Ephyreaque moenia. Dyrrachium conditum a Corcyraeis, Corcyra
a Corinthiis. Vide Strabonem et Thucydidem. 24. Undique praecipiti scopulisque
vomentibus aequor. Ms. P.:
nam clausa profundo
Undique et illisum scopulis removentibus aequor.
Pro ‘removentibus’ rectius forte ‘revomentibus’ legas. 85. Advectos cum plena ferant
praesepia culmos. Sensus forte est, culmorum aridorum satis fuisse in praesepibus,
sed ab equis desideratas herbas virides. 126. Quam Minuti castella vocant. Ms. P.
et Th. ‘Numici’. 139. iam mundi iura petebant. Mss. omnes ‘patebant’, ut sensus sit:
Iam aditus erat ad libertatem. 187. Percussum Scaevae frangit, non vulnerat, hostem.
Vel sola vox ‘frangit’ repetita satis ostendit horum duorum versuum alterum vacare.
Ms. Th. ex prima manu versum duntaxat priorem habuit, posteriorem ad marginem
asscriptum. Contra in Ms. P. annotatum est priorem versum abundare. Puto hunc
locum unum esse ex iis quos in secunda editione, ut fieri solet, mutavit Lucanus, et
priorem versum prius scriptum, postea eius loco substitutum alterum, hunc in modum:
Iamque hebes et crasso non asper vulnere mucro
Perdidit ensis opus; frangit sine vulnere membra.
Est enim hoc argutius.
205. Par pelagi monstris. Et hoc quoque libri nonnulli agnoscunt. At Ms. P. sic
habet:
in quem cadat, eligit hostem
Sic Libycus densis elephas oppressus ab armis etc.
quod et ipsum puto esse ex secunda et meliore Lucani editione. Neque immerito
repudiavit illud de pelagi monstris ut alienum ab hoc loco. 262. Infelix quanta
dominum virtute parasti. Dion. 1 πολλὴν σπουδὴν ὥσπερ ποτὲ ὑπὲρ τῆς σϕετέρας
ἐλευϑερίας, οὕτω τοτὲ ὑπὲρ τῆς τῶν Ρωμαίων δουλείας ποιούμενοι. 346. Dant aditus
pelago. Imo ‘pelagi’, ut habet Ms. P. et R.A. Maris aditus erant interclusi. 356. veteres
ubi fabula Thebas Monstrat Echionias. Hoc vult Thebas Phthioticas dictas a Thebis
Boeoticis ex eo quod Agaue ibi exsilii sui sedem invenisset. 361. Aeas. Variant Mss.
Sed veram hanc esse lectionem docent Strabo et Plinius. 383. Baebycio. Rescribe
‘Bebrycio’ cum Mss. 402. Itonus. Ms. R.A. et T. ‘Ionus’. Alius ‘Hyonas’. Nomen hoc
alibi adhuc quaero. 505. Cantu deprensa. Poenitet me mutasse quod ante legebatur
‘depressa’, quomodo habent optimi Mss., id est vi quadam deducta ex coelo. 556.
Nec refugit caedes. Hic versus cum sequente deest in Ms. P. Forte et hoc ex
emendatione Lucani aut Argentariae Pollae. 655. vultusque operitur crine soluto.
Mss. P. et T. ‘vultusque aperitur crine remoto’. Hactenus velaverat vultum crine.
Nunc eum nudat, quo sit terribilior. Nam sequitur: ‘Et coma vipereis substringitur
horrida nodis’. 663. si me praesente videri. ‘Me praestante’ rescriptum erat in Ms.
T. quod probo. 691. illisae cautibus undae. Hanc lectionem nostram probant Msti.
omnes. 717. noti modo militis umbra. Mss. P. et Th. et R.A. ‘nostri modo militis
umbra’. Recte. 724. cui mortis munus iniquae. Imo: ‘cui mortis munus inique Eripitur
non posse mori’; quomodo habent Mss. R.A. et T. 810. abluat unda. ‘alluat’ Ms. P.
rectius. 814. Siculis genitor Pompeius in arvis. ‘oris’ Ms. P. quod rectum puto; ‘undis’
habebat Ms. R.A.
1 Dio Hist. Rom. XLI, 59.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2