Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

463
effugisse primam editionem. Puto de quibusdam et a Rutgersio monitum. Postquam
haec scripseram absolvi Notas posteriores ad Lucanum 1 , pro quibus XII exemplaria
chartae melioris librarium posco, amicis hic distribuenda.
Tuus tui amantissimus Frater
H. Grotius.
997. 1625 Aug. 1. Aan Willem de Groot 2
.
Ita de me mereris, frater optime, nec aliis minus nominibus amande, quam quod
frater es, ut, quod tibi placeat, idem ego debeam velle. Ea fide ac diligentia mea
negotia curas, ut desideriis tuis omnia mea negotia debeam praevertere. Quare,
quamquam aliud agere inceperam, tamen, monente te, Lucanum iterum in manus
sumsi, et quaedam olim a me omissa annotavi, quaedam notata olim novis
argumentis confirmavi. Quo autem gratior tibi sit opera, scies eam constare ex
contributione eorum, quos hic nostri amicissimos habemus. Nam primum ex
bibliotheca regia vir in tanta librorum copia vivere dignissimus, Nicolaus Rigaltius,
utendos nobis dedit manuscriptos duos 3 , antiquiorem alterum, alterum manu
recentiore. Sed et nobilissimus iuvenis Franciscus Thuanus 4 , qui iuris et fori
exactissimam cognitionem, id est, avitas laudes, ad tot paternas feliciter adiungit,
ex sua illa locupletissima penu librum nobis commodavit, item manu exaratum; alium
quoque non minus veterem nunquam satis laudati fratres Puteani 4 . Itaque cum haec
nostra leges, crede te tot doctissimorum virorum beneficiis frui. Lutetiae Kal. Augusti
CIƆIƆCXXV.
In librum I. 125. Nec quenquam iam ferre potest, Caesarve priorem, Pompeiusve
parem. Sequitur Florus 5 : ‘Nec hic ferebat parem, nec ille superiorem’. Aequior
Pompeio Dion 6 . πομπήιος μὲν οὐδενὸς ἀνϑρώπων δεύτερος, Καῖσαρ δὲ ϰαὶ πρῶτος
πάντων εἶναι ἐπεϑύμει. 231. Animinum ut ignes. ita olim coniecimus. Nunc id durius
videtur, et scriptum potius a Lucano:
Vicinumque minax invadit Ariminon: ignes
Solis lucifero fugiebant astra relicto.
Nam sic et in secundo 7 pro Auximum Graeca terminatione Auximon posuit, quia
versus aliter eam vocem non recipiebat. Interiecerunt copulam quibus inusitata haec
desinentia displicebat. 349. nec numina desunt. ‘deerunt’ habet Ms. Puteanorum,
quod haud dubie rectius. Est enim sperantis. 404. limite Varus. Lectionen hanc ex
coniectura sola a nobis positam confirmat item Ms. P. qui diserte sic habet. 436.
Pictones. Quinque hos versus manuscripti antiqui omnes non habent. Itaque omnino
adducor ut adiectitios credam. 445. Hesus. ‘Esus’ habent manuscripti, quomodo
hoc nomen et apud Lactantium legitur. 567. Sanguinei. Nostrum hoc ex coniectura
probant manuscripti Thuani et Regiorum unus. 600. revocant. Mss. quidam ‘referunt’,
1 Zie n o . 997.
2 Hs. Kon. Bibl. den Haag, cod. 73 B. 30. Gedrukt Lucanus ed. Grotius 1626. Notae p. 3.
3 De twee codices Parisini Lat. 7502 en Lat. 10314.
4 Welke codices dit zijn, is bij het groot aantal Lucanus-hss. niet te bepalen. Zie ook Lucani
Pharsalia ed. C.M. Francken I p. III n. 2.
4 Welke codices dit zijn, is bij het groot aantal Lucanus-hss. niet te bepalen. Zie ook Lucani
Pharsalia ed. C.M. Francken I p. III n. 2.
5 Florus II, 13.
6 Dio Hist. XLI, 54.
7 Luc. II, 466.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2