Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

429
tantundem scire de tempore ante inducias. Iudicia adversus harpyas 1 hic adhuc
calent. Vale cum optima uxore. Parentes et proximos salutes rogo. Lutetiae 14 Martii
1625.
Tuus tui amantissimus Frater
H. Grotius.
954. 1625 Maart 18. Van N. van Reigersberch 2
.
955. 1625 Maart 19. Van S. Episcopius 3
.
Vir amplissime.
En responsum meum ad defensionem Cameronis 4 et cum eo supplicem epistolam
ut si quid abs rebus tuis seriis ac gravibus otii tibi superest, istud legere non
dedigneris. Fiducia benevolentiae erga me tuae facit ut hoc rogare et sperare ab
A.T. audeam, etsi prolixum et maculis ac lituris hic illic deforme sit. Crevit sub manu
labor et secundae curae, si non meliores, attamen auctiores ex nano pumilo ingentem
librum fecerunt. Et haec tot liturarum caussa fuit; accessit chartae vitium quod
scripturam non parum dehonestavit; ut secundo laborem describendi sumerem non
potui a me impetrare. Similitudo mater est fastidii, et nova scriptio novas curas, ut
clavus clavum trudit, et quod vitium meum est, postremae curae semper fere mihi
videntur meliores, praesertim in argumento, in quo limae labor requiritur. Itaque a
nova descriptione novas lituras metuebam. Amanuensem si pecunia redimere ex
animi mei sententia potuissem, nitidum et bene tersum scriptum obtulissem A.T.
Sed quia eius potiundi spes nulla hic fuit, suscipiendus mihi fuit descriptionis labor,
qui hic illic infoeliciter mihi cessit. Ignosces spero pro tua aequitate et malae
scriptionis taedium frustratae intentionis cogitatione dilues. In respondendo secutus
sum rationem scribendi, quae Cameroni placuit, et ubique vestigia eius pressi; quae
caussa fuit ut non raro idem fuerit dicendum sed alia et alia semper occasione, quae
novam aliquam lucem requirere videbatur. Nihil sciens prudens praetermisi in quo
momenti aliquid esse credidi. Tuum est, Vir Amplissime, iudicare an rem acu tetigero
et adversario meo ac caussae satisfecisse videri debeam. Quicquid iudicaveris id
oraculi mihi instar erit: scio enim te et veritati et mihi adeo impense favere ut non
sis iudicaturus nisi ex vero. Ea magnitudo animi et te decet et nulli non cordato
homini non debet non esse gratissima. Ab ea itaque exspectabo liberrimam censuram
et non asteriscos tantum sed et obelos et verua, quae quanto erunt plura, tanto
erunt mihi gratiora. Scio enim non deesse multa obelis digna et quae praeter te
nemo videat accuratius et iudicet candidius. Unum tantum hic ex te quaerere libet
quod nonnihil me angit. An existimes in Symbolo Concilii Nicaeni, cum dicitur ‘Eos,
qui dicunt filium Dei ex alia essentia vel substantia esse, aut creatum aut
convertibilem, hos tales anathematizat Catholica et Apostolica
1 Zie p. 408 n. 5.
2 Hs. Bibl. Rem. gem. Rotterdam. Gedrukt Brieven van Nic. van Reigersberch ed. Rogge p.
31. Beantw. door n o . 959 en n o . 963.
3 Hs. U.B. Amsterdam, cod. E 42. Gedrukt Epistolae ecclesiasticae p. 22 augm. Beantw. door
n o . 973.
4 Zie p. 419 n. 3.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2