Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

406
hadde dat U.E. zoo zieck was dat ghy niet en kost schriven, alsmeede dat
Graswynckel vertrocken was, hetwelcke my meede bedroufde. Uwen naest laesten
was XIIII dagen oudt en hebbe die maer één dach voor den laeste ontfangen. Ick
hadde ghemendt Donderdach, wesende den XVII, van hier te vertrecken, dan alsoo
neef de Bie 1 zieck gheworden was ende hy en neef Meerman 2 sullen my commen
gheleiden, zoo hebbe ick het een dach ofte twee moeten inzien. Onderentusschen
heeft men my gheschreven van Antwerpen datter eenighe haperinge was met mijn
pasport en dat men my riedt dat ick daer niet commen en zoude zonder een aender
te hebben, want men my voor goede prise zoude houden, zoodat het my
ommoghelijck gheweest is van hier te reisen voordat ick een aender paspoort hebbe.
Waerover neef Meerman ende de Bie naer Aentwerpen zijn om my in alder haest
een tot Lillo te senden. Ick maeck rekeninghe Donderdach ofte Vridach ten langsten
met Godes hulpe van hier te gaen. Ick bidde U, zoo lief als ghy my ende U selve
hebt, dien tijdt met patiëntie over te brengen. U.E. kendt wel dincken hoe swaer het
my valdt in die benaeutheyt te wesen, want ick ben ghestadich tusschen hoopen
en vreese. Zoo Godt my de ghenade doet dat ick u ghesont vinde wat een pack sal
der van mijn herte gaen! Ick weet wel dat U swaer valt mijn gheselschap zoo langh
te missen, want ick dat wel aen mijn selve voele; maer als ick konsidereer dat het
een reis is die zelde ghedaen sal werden, zoo ben ick wat langer ghebleeven als
ick aenders wel zoude. Dan byaldyen ick ghemeendt hadde dat neef Graswinckel
zoude vertrocken hebben en zoude zoo langh niet hier gebleeven zijn. Ick en meende
niet dat hy voor mijnne kompste aldaer vertrocken zoude hebben, te meer alsoo
monsieur Cromvliedt 3 my dat altijdt heeft gheseidt, als meede omdat neef Basius 4
mijn gheseidt heeft dat hy goedt vondt, dat hy zoo vaerde monsieur de Tou niet
naer Italiën en ginck, dat hy meede niet gaen en zoude, maer dat hy daer zoude
blyven tot in 't voorjaer ende dan den toer van Vranckrijck doen ende over Engelandt
wederom commen. U.E. hadt my oock gheschreven dat hy daer dese winter noch
zoude blyven. Het verwondert my zeer wat reden hy ghehadt mach hebben zoo
schielijck van daer te gaen, te meer also U.E. my schrift dat hy naar Lions is om
aldaer de oordere van zijn ouders te verwachten, die my dunckt dat te Paris alsoo
wel verwacht kost werden als te Lions. Ick bidde u aendermael my met een vrolijck
herte te verwachten. Ick sal mijnne reis zoo veel spoeden als my mogelijck sal zijn,
en dinckt dat zoo drouvig als mijn afwesen gheweest heeft, zoo vrolijck en noch
vrolycker sal mijn komste wesen. Ock kost ick by u vliegen, dinckt niet dat ick het
laten zoude. Ick en sal U voor dees tijdt niet aenders schriven, want ic niet en weet
wat ter in de weerelt omme gaedt; sal u tot mijnder kompste alles zeggen wat ick
verstaen hebbe. Hiermeede sal ick Godt bidden dat hy U wederom uwe volcommene
ghesondtheydt wilt geven ende dat wy noch lange jaren met malkanderen moogen
leven tot saligheyt.
U.E. altijdt getrouwe
Marie Reigersberch.
Alle de vrienden doen haere gebiedenisse aen U.E. ende weest toch wel te
1 Een zoon van Joris de Bie.
2 De jonge Meerman.
3 Secretaris van de rekenkamer van 1606 tot zijn dood in 1626.
4 Zie p. 239 n. 1.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2