Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

377
het zulcken een was; hy was wel in oordere: hadt een goed swart satine kleedt aen,
een paer swarte zyde hoesen, een lobbe met kanten, my docht dat dat gemackelicker
was als zeilen te maecken. Een weinigh daernaer quam Valck 1 daer meede aen
met de suster van degeene, die de andere geleidt hadden, doch en quam in't schip
niet maer bleef op de kandt staen; zy, te weeten de huysvrouw van der Dussen,
dede hem teicken, sulcx dat hy my toeriep of ick van meeninge was noch eenigen
tijdt tot Antwerpen te blyven. Ick zeide neen maer dat ick van meeninge was terstondt
te vertrecken. Van der Dussen, die op een schooen perdt sadt en redt lans de kandt
totdat wy van het eenne schip in't aender gingen, hiedt my wellecom en hieldt hem
meede te onvreden dat ick zijn huys voorby gegaen was. Ick maeckte weinigh
woerden en thoende wat froede myne. Onderentusschen hadt Kers Janssoon my
aengesproecken en vraghde my of wy in lange geen brieven van Wigger gehadt en
hadden. Ick zeide dat ick die naem niet en kende; zeide my wien hy meende. Ick
zeide hem dat wy noeidt geen brieven van die man gekregen en hadde; hy zeide
dat hy der onlangs tydinge van ontfangen hadde als meede dat hy een brief van
bestevaer ghehadt hadde. Ick zie wel dat die luden niet stil en zijn. Van der Dussen
en hy zijn beide zoo vedt dat zy ut haer vel bersten; van der Dussen hadde een
toolette waembaeis aen, hadde een lackey by zijn perdt, die meede wel in oordere
was: in somma ick zie wel dat zy hier geen swarighijt en hebben. Ick hebbe verstaen
dat de heer van Stoutenburgh een karoes houdt met zeer schoene perden, dese
luden kennen 't beeter als wy doen. U.E. sult misschien becommert wesen dat ick
dese rankonter ghehadt hebbe, dan dat en is niet met allen. Ick en vrage daer niet
naer: die door de weerelt gaen ontmoeten menschen. Ick hebbe hier verstaen dat
de heer van Valckenburgh 2 naer Orange is; ick en twyfele niet ofte sal U.E.
aengesproecken hebben. Ick hebbe hier Montens 3 gesproecken die my geseidt
heeft dat hy eenige last aen den Coninck heeft. Ick hebbe met Montens eenige
diskoerssen ghehadt: hy vraghde my of U.E. noch al wel te passe was. Ick zeide
dat U.E. zoo wel was als oidt; hy sprack van mijn kourage en dat hy wel hadde
hoeren zeggen dat ick te groeten koerage ghehad hadde; datter wel waeren die dat
niet wel en hadden moegen lyden. Ick zeide dat my dat noch niet leedt en was, en
als eerlicke lieden geen kourage en hadden en thoenden, wie dat het dan doen
zoude; en byaldyen dat de rechters mijn man daerom leedt gedaen hadden dat se
wel thoenden wat se waeren; badt hem te gelooven dat ick de kourage immers zoo
groodt hadde als oidt. Onderentusschen dat wy t'samen spraecken quaemmen der
twee van Montens geselschap by ons, den eenen was of scheen een gestelijck
persoon te weesen, denwelcken zeide veel van my ghehoordt te hebben; den
aenderen vraghde ofte U.E. noch geen pardon van de Staten en hadde; waerop
Montens antwoorde zy en willen geen pardon hebben. Ick zeide dat moegen dieven
en schelmen verzoucken maer geen eerlycke luden. Wy hadden noch meer
diskoerssen, dan zouden te lanck vallen. Ick moetter utscheidden, ick moet gaen
slaeppen want ick moet morgen vrogh vertrecken. Ick ben alle dage ten vier en ten
vijf ueren op gheweest. Cornelia en is niet heel wel, klaeght zeer pijn in de zyde en
voor haer herte en kan qualijck vordt gaen. Ick vreese dat se wel een stodt moght
(krijgen?), zy heeft zeer quaedt kouleur. Adieu. Ick sal Godt bidde U.E. haer ende
alle aendere goede vrienden te
1 Zie p. 162 n. 7.
2 Zie p. 261 n. 1.
3 Cornelis Montens, raadsheer van Philips Willem, na diens dood advocaat te Brussel.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2