Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

33
Retulit uxor D. Arsenium dixisse habere se senas literas meas ad Langeracensem 1
quae ad ipsius pertineant iniuriam. Ego sicut consilia mea ab ipsius consiliis
discrepasse agnosco, ita scriptum, quo privatim laederetur, non memini. Nec puto
in meis literis ipsius fieri mentionem, nisi aliquid fuerit in literis D. Langeracensis,
cui obiter respondeam: quamquam ne id quidem succurrit. Scio ea scripsisse me
de patriae et ecclesiae rebus, quorum me ne nunc quidem poenitere debeat: ita ut
exhiberi literas D.D. Ordinibus aut Principi non sim deprecaturus. Quod si quis sit,
qui docere me possit, sese a me ulla affectum iniuria, paratus sum implere Christiani
hominis officium. Magno velim aut a te, aut ab affini nostro inspectas esse epistolas.
Nunc ad ignota crimina nihil ultra habeo quod respondeam.
603. 1620 Mei 17. Aan G.J. Vossius 2
.
Volo tibi, Vir optime atque doctissime, constare temporis mei rationem. Ego, quantum
valetudo permittit, insto operi; et iam caput XXIV. Matthaei 3 me detinet. Saepe autem
mordet animum cura, ne in malos censores chartae nostrae incidant. Nam quae
inita sit explicandi operis ratio, equidem ignoro. Illud satis mihi persuadeo, quid
edendum sit, quid non nequaquam permissum iri tuo et D. Erpenni arbitrio. Caeteros
omnes metuo. Veritati operam do quantum possum sine ullis partium studiis; quae
nunc plerisque placent probare non possum. Mutari quicquam et pro meo vulgari
quod meum non sit, esset id quidem periniquum, sed tamen solet et hoc fieri. In
omittendo minus forte sit periculi. Sed hic quoque metuo, ne pars omissa τὴν
συναϕὴν corrumpat: multa enim posteriora ex prioribus, priora vicissim ex
posterioribus lucem accipiunt, estque in isto scripto quaedam quasi fornicis structura.
Haec non eo dico quod excusatum me velim a labore quem omnino continuandum
mihi censeo: sed quod scire velim ecquod iniri consilium possit quo ista si non
omnino ex maxima tamen parte vitari queant. Rogo aestuantem me in hoc negotio,
qua potes expedias. Pergam interim Deo adiutore, cui pro quotidianis solatiis non
possum satis magnas agere gratias. Eundem rogo tuis studiis ut propitius adsit.
Lupisteini 17. Maii 1620.
Uxorem et ego et uxor salutamus quam officiossime; etiam Diamantiam 4 et Iunium 5 .
Tuus totus salvo iure uxoris
H. Grotius.
1 Arsenius is François van Aerssen; Langeracensis is Gideon van den Boetzelaer van Langerak,
gezant der Staten te Parijs. Op de brieven waarover Grotius hier spreekt heeft m.i. ook
betrekking de passage in den brief van Maria aan Hugo van 16 Mei 1621 n o . 643; en niet op
den brief van Van den Boetzelaer aan de Staten (waarover Brandt, Leven I p. 271), zooals
Rogge, Brieven van Maria van Reigersberch p. 62 n. 1 meent. Zie ook n o . 642.
2 Gedrukt Epistolae p. 48.
3 Zie p. 27 n. 1.
4 Bedoeld is Maria Junius, de zuster van Vossius' vrouw, weduwe van Isaac Diamantius
(overleden 19 Febr. 1617). Zie I p. 451 n. 8 en p. 564 n. 10. In de Epistolae is ten onrechte
Diamantium gedrukt.
5 Franciscus Junius, zie p. 29 n. 4.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2