Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

361
gepronuntiëert in de Synode van Londen; seyt dat de Gereformeerde Princen moeten
arbeyden [om] alle de Protestanten in één lichaem te brengen ende de Confessie
g[este]lt in generale termen, die niemants consciëntie en soude overlast doen; ende
dat men tot dyen eynde de naemen van Luther, Philippus 1 , Calvinus, Swinglius,
Arminius moet vergeten voor soo veel als die tot verdeeling strecken. Hyer werdt
Arminius, dye eertyds een vyant Gods plaght genaemt te worden in Engelant, gestelt
nevens dye groote lichten, coelo digna nomina. Meer en heb ick niet. Tot Parys den
XXV en April XVI c XXIIII.
U.E. dienstwillige broeder
H. de Groot.
Myne ende mijns huysvrouws gebiedenisse aen moeder, broeders, suster ende
vrunden, namentlick d'heeren Boreel ende Beaumont 2 . Daer terstont werd ick
onderrecht, dat onse Ambassadeurs den Coning hebben onderricht, dat ick de
Ambassadeur van Spaigne fauteer. Ick sal hyer op een bryeff schryven aen den
Guarde des Seaux 3 .
Adres: E. hooggeleerde voorsienige zeer discrete M r . Nicolas Reigersberch advocaet
voor den Hoove van Holland ten huize van den heer Rentm r . Reigersbergh tot
Middelburgh. Port.
In dorso schreef Reigersberch: Mr. Grotius de 25 Ap. 1624. Dispute tusschen
Venetiaen ende onse Ambassadeur. Père Sirmond. Iosephus Hallius. Spaensen
Ambassadeur te fauteren.
896. 1624 April 25. Aan E. d'Aligre 4
Vir Illustrisaime.
Verum esse comperio dictum illud, cuius utinam exemplis non accederem, nulla
esse odia infestiora, quam eorum qui sine causa oderunt. Tam diu est, quod mea
patientia cum inimicorum iniuriis certat. Tempus erat, ut paterentur coalescere
inflictum innocentiae meae vulnus. Audio accusari me consuetudinis cum Legato
Hispano. Qui me norunt, sciunt quam ingenium meum ab omni mendacio abhorreat.
Paratus autem sum non dicere tantum, sed, si opus sit, iurare legatum Hispanicum
nec notum mihi, nec quod sciam visum. Etiam qui a Bruxella hic legatus est, cum
me ad amicitiam suam invitaaset, nihil accepit praeter excusationem. Cum hoc
quoque collocutus sum nunquam. Nec ab ea parte tota ullum unquam, qualiscunque
tandem generis, beneficium accepi, nisi quod me divino beneficio liberatum e carcere,
in quem me spretis proculcatisque legibus et omni iure, inimica factio compegerat,
1 Melanchthon.
2 Zie p. 212 n. 3.
3 N o . 896.
4 Afschrift U.B. Leiden, Cod. B.P.L. 1886; zie p. 363 n. 4. Gedrukt Epistolae ex bibl. Meelii p.
17; H. Grotii Epistolae sex ed. Stolker p. 8.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2