Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

327
868. 1624 Jan. 11. Aan B. Aubéry du Maurier 1
.
De aulae rebus, Vir illustris, scribent alii compertiora: mihi scribendi benignissima
materia est tui meminisse, ac tuae memoriae vicissim ingerere. Cum nuper ad V.C.
Tilenum scriberes de poëtico officio praestando manibus viri summi tuaque amicitia
dignissimi Philippi Mornaei Plessiaci 2 , ab oculis laborabam; quo malo defunctus
peccaturum me in virtutem et literas credidi, si non exiguo saltem documento tanti
viri reverentiam testarer. Id me impulit, ut post tot et tam bona Epigrammata, quae
Tilenus et se et Plessiaco digna submisit, unum hoc, nec illis comparandum, auderem
transmittere; quod ut recte consulas, rogarem te, nisi, ut olim, notae bonitati tuae
esset iniuriam facere.
Nobilitas animo, claro quam sanguine maior,
Res hominum sollers noscere, resque Dei,
Consilium prudens, divesque facundia linguae,
Hic cum Mornaeo contumulata iacent 3 .
Audio Venetiis scribi aut edi aliquid adversus Apologeticum nostrum, dictante illo,
qui antehac Bonfadium 4 instruxerat. Vale, Vir summe. Scribebam Lutetiae, 11.
Iannuarii 1624.
869. 1624 Jan. 11. Aan N.C. Fabry de Peiresc 5
.
Pridem est, Vir Amplissime et mei sine ullo meo merito amantissime, cum ad te per
Buonum 6 literas dedi, nihil quidem continentes illas quod te scire attineret, sed testes
tamen eius, quam tibi debeo semperque debebo, gratiae, pro tot summis in me
adiuvando ornandoque beneficiis. Eae litterae videntur mihi ad te non pervenisse,
neque magni refert, dum me scias non defuisse isti qualicunque officio. Pergis autem
tu obligare me, cum incommodis meis nunc quoque te, tam bona fide, tangi ostendis,
et qui praesens praesidio solebas esse, nunc absens es solatio. Ego vero vel per
te unum ita sum Galliae obstrictus, ut ad ultimas humanae patientiae metas trudi
malim, quam sedem hanc deserere. Quod si tamen res Galliae non ferunt, ut mei
habeatur ratio, ego quin familiae meae rationem habeam committere non potero.
Interim non otior, sed in illo de Iure Gentium opere 7 pergo: quod si tale futurum est,
ut lectores demereri possit, habebit quod tibi debebit posteritas, qui me ad hunc
laborem et auxilio et hortatu tuo excitasti. Habet coniux mea gratiam quod et sui
memineris. Uterque vero tibi omnia precamur tam felicia, quam tu te semper bonis
benevolentem demonstrasti. Lutetiae. 11. Ianuarii 1624.
1 Gedrukt Epistolae p. 72.
2 Philippe du Plessis Mornay overleed 11 Nov. 1623.
3 Dit epitaphium is niet in Grotius' Poemata opgenomen.
4 Zie p. 326 n. 4, en over Bonfadius p. 69 n. 3.
5 Gedrukt Epistolae p. 72.
6 De uitgever Nicolas Buon.
7 De iure belli ac pacis; zie p. 254 n. 14.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2