Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

29
intermittere sum coactus morbo primum, deinde morbi fallendi causa suscepto
negotio quod ultra morbum procedit. Libellus est Belgicis versibus 1 complectens
argumenta de Deo, eius unitate et proprietatibus praecipuis, de creatione, providentia
et spe vitae alterius. Deinde ea testimonia quibus doctrinae Christianae in genere
consideratae veritas probatur. Sequentur alia quae libris Novi et Veteris Testamenti
suam auctoritatem vindicant. Hucusque processit impetus, superest refutatio
quorundam quae ab Ethnicis, Hebraeis et Sarracenis obiici solent. De vitae alterius
felicitate, quam materiam mihi commendaveras, hic aliquid dicendi fuit locus, cum
Christianae doctrinae perfectio ex finis propositi perfectione esset demonstranda.
Mittam ad te poëma totum simulatque absolutum erit.
Cap. V. VI et VII. Matthaei in Notis iam inchoatis paulo uberius quam caetera sum
persecutus 2 ; quanquam enim propositum mihi erat voces excutere, tamen discendi
libido magis ad res me rapit: videturque mihi tanta esse vocum rerumque cognatio
ut alterum ab altero separari vix queat. Nihil vetabit ex materia quamvis ubere pauca
postea deligere quae publici iuris fiant. Ego te omnibus meis Aristarchum aut si
mavis Atticum facio. Fratrem monui operam det ut quae pridem mihi utenda dederas
ad te redeant: ni ille conficiat, uxor ubi eo venerit, hoc sibi mandatum feret. Deus
Optimus Maximus paterne nos foveat Spirituque suo ducat atque sustentet. Uxorem
tuam 3 ego et uxor amicissime salutamus. Sed et Franciscum Iunium 4 , cuius studia
magnus animarum pastor sospitet. 4. Martii 1620. Lupisteini.
Tuus totus
H. Grotius.
599. 1620 Maart 19. Aan G.J. Vossius 5
.
Virorum optime.
Noli irasci si quid minus tibi placuerit in nostris εἰς τὸ ϰατὰ Ματϑαῖον 6 . Solitudini
id omne imputa, quae studiis si diuturna est non potest non afferre rubiginem.
Ἀγελαῖον γὰρ μάλιστα ζῶον ὁ ϕιλόλογος 7 . Libros de multis paucos admodum tibi
remitto: inter eos fragmenta Comicorum Latina, quia fieri posse putabam ut opus
iis haberes ad ea quae de lingua Latina 8 commentaris. Allevi
1 Zie p. 26 n. 6.
2 Zie p. 16 n. 5.
3 Elisabeth Junius; zie I p. 273 n. 4.
4 Franciscus Junius jr.; zie I p. 545 n. 9. Hij was als predikant van Hillegersberg in 1619 ontslagen
en had zich op de philologie toegelegd. Grotius ontmoette hem later in Parijs. Zie Cuno,
Franciscus Junius der Aeltere p. 223.
5 Gedrukt Epistolae p. 48.
6 Zie p. 16 n. 5.
7 In de Epistolae l.l. wordt dit vertaald: ‘Philologus enim animal minime ridens’; bedoeld is echter
‘een gezellig dier, dat niet op zijn eentje leeft’.
8 Vossius vertelt in de straks te noemen voorrede, dat Scriverius, na de bewerking van de
Tragoediae van Seneca, ook de Fragmenta der Latijnsche Tragici wilde uitgeven, en deze
laatste aan hem, Vossius, opdroeg (de opdracht is van 29 Juni 1620), doch nu van hem
verzocht nog eens een critische nalezing dier Fragmenta te houden; dat dit zeer snel moest
gebeuren, daar de uitgevers, met het oog op de aanstaande mis, op spoed aandrongen. Zoo
is in 1620 gedrukt, bij Johannnes Maire te Leiden: L. Annaeus Seneca tragicus; ex recensione
et museo Petri Scriverii’; op Seneca's Tragoediae met Animadversiones en Notae van Lipsius
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2