Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

314
cae affinitatis in Gallicam mutandae, quod mihi non videtur 1 . Aliud habebamus nihil.
Parentes, te cum uxore, sororem cum marito et liberis, agnatos, cognatos, affines,
amicos Deo commendo. Lutetiae 27 Octobris 1623.
Tui amantissimus Frater
H. Grotius.
856. 1623 Nov. 2. Aan B. Aubéry du Maurier 2
.
Vir Illustris.
Ad multa, quae pridem me exercent, incommoda, novum vulnus accesserat ex
duorum e liberis meis morbo: nam et filia, cuius tuae literae quam benigne tam
suaviter meminerant, et filiorum minor 3 , decubabant ex papulis, qui velut abortivus
est partus effoetae iam pestilitatis, cum ecce, quo maius habere non poteram
solatium ad me venit, literae tuae. Tuae inquam: id est plenae veri sincerique affectus,
cuius hoc aevo percara annona est. Quod si huic amoris in me testimonio non satis
dignis verbis respondeo, id velim non mihi imputes, sed multis adversis, quae saepe
quos animos frangere nequeunt, tamen delassant. Eaque ipsa res, ut verum fatear,
non minima causa fuit illius nuper silentii, quod sicut bona maluissem nuntiare quam
nihil, ita nihil mallem quam mala. Ego, qui iam aliquoties, homo minime ad aulam
factus, aulam coactus sum accedere, video res Gallicas in paucorum esse manu,
quibus tantum est negotiorum, ut nostra illa minuta in animum nequeant admittere.
Neque tamen deest, me quoque absente, monitor Campiniacus 4 , vir et literarum et
virtutis omnis amantissimus. Sed eius quoque dicta effluunt in tanto rerum aestu.
Tamen quae Diva in Pandorae pyxide resedit postrema, nondum me deserit, egregiis
pollicitationibus liberaliter educata: quae si intra anni saltem circulum parient quod
videntur parturire, nullum ego coelum Gallico praetulerim. Sin minus, cupiam quam
primum absolvi, ne patria, honoribus, bonis eiectus, famillae meae ipse sim oneri.
Nam de reditu in patriam plane tecum sentio, nihil hoc tempore sperandum aut
moliendum. Quin et affines meos laudo hoc nomine, quod nihil ex republica captantes
privatis artibus sibi consulunt. Stobaei 5 editionem nostram et visam tibi et non
displicuisse, gaudeo. Gauderem magis, nisi omnia tua de me meisque iudicia
suspecta redderet tuus in me amor, quo tamen non minus quam iudicio glorior. Ubi
quem amicum ad vos transeuntem reperero, exemplum transmittam, non tibi, qui
ne inspicere quidem tam tenuia debueras, sed illis, quorum ego et indolem admiror
et spem votis, quam possum faventissimis, prosequor, liberis tuis; quibus usui alicui
esse poterunt, ob Graecorum dictorum elegantiam, quae quidem nostra et librorum
ope aliquanto quam ante emendatiora ac distinctiora leguntur; Latina enim satis est
quod mihi, tristissimo illi tempori fallendo, inservierunt. Cuius rei quando iam
meminisse incepi, rogo attente legas Titulum Florilegii XLIX 6 , ad quem me pervenisse
memoro in Prolegomenis, eo tempore
1 Inderdaad gebeurde het wel; de prins van Wales huwde 1625 de zuster van Lodewijk XIII,
Henriëtte Marie.
2 o
Gedrukt Epistolae p. 71. Beantw. door n . 859. Zie ook p. 334 n. 11 en p. 336 n. 4.
3 Pieter.
4 Champigny, intendant van financiën.
5 Zie p. 15 n. 4.
6 De vituperio regni.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2