Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

300
844. 1623 Juli 21. Aan P. du Puy 1
.
Nescio, Vir Clarissime, quo malo meo fato fiat, ut quo magis calumnias fugio, eo
me insequantur validius. Ac tibi quidem, quod aperte nuncias, de quibus differor,
gratias ago: quam autem a vero illa abeant, cognoscas rogo. Ego ut huc veni, districte
imperavi, ne Veneris ac Saturni diebus alius nobis ac nostris apponeretur cibus,
quam quo populus hic utitur; fixum animo habens in eius generis rebus sequendum
dictum vetus, λεωϕόρῳ βαδίζειν. Si quid a familia secus est factum, id clam me ac
nolente factum est. Pastorum exsulum, ex quo hic sum, vidi neminem. Ne psalmos
quidem aut hymnos unquam cecinimus, nec quicquam fecimus, quod ad exercitii
religiosi, non iam dicam publici, sed vel privati speciem posset accedere. Qui me
salutatum venerunt, tales fuerunt, ut eos repellere decore non potuerim, viri optimi
Hogerbetii, aerumnarum mearum socii, filius 2 , qui Silvanecti habitat: Daetselarius 3 ,
qui in matrimonio habet Erpennii sororem, in cuius domum delatus sum, cum primum
carcerem evasi, qui cum cognato suo adolescente ex Hollandia huc venerat. Deinde
filius Eliae Oldenbarneveldii, Roterodamensium ante me adsessoris, qui iuvenis
Andegavi hactenus studiis operam dedit. Extra hos adfuit mihi nemo. Quod si hac
in parte minus cautum est, curabo in posterum ne quid fiat, quod viro amplissimo
et in me benignissimo H. Memmio invidiam creare aut displicere merito possit.
Interim cum cogito, quam levis ad me traducendum occasio valeat, penitus afficior
sensu fortunae meae, ut non possim Euripidea 4 ista non saepe animo revolvere:
Τί τὸ στέρεσϑαι πατρίδος, ἢ ϰαϰὸν μέγα;
Μέγιστον· ἔργῳ δ᾽ἐστὶ μεῖζον ἢ λόγῳ.
Τίς δ᾽ ὁ τρόπος αὐτοῦ; τί ϕυγάσιν τὸ δυσχερές;
Ἑν μὲν μέγιστον, οὐϰ ἐχει παρρησίαν.
Sed his malis Deus, ubi ipsi visum, medebitur, atque interim, ut spero, fortem mihi
constantemque animum servabit. Vale cum optimo fratre et amicis, si qui illic sunt,
aliis. In Balagniaco. 21 Iulii 1623.
845. 1623 Juli 29. Van A. Schottus 5
.
Clariss. Viro H. Grotio I.C. Lutetiam.
Quam mihi gratum munus exstitit tuum, Stobaeanae poëseωs interpretatio 6 tua,
doctiss. Groti, tam precor multa e Regia illa bibliotheca in voluntario hoc tuo exsilio
proferas, rogoque quae sint ‘digna vel a sera posteritate le[gi]’; atque utinam integrum
solidumque ut sit opus, alteram Ioan. Stobaei partem, quae ἀποϕϑέγματα et
Philosophicas continet γνώμας, pari felicitate aliquando
1 Gedrukt Epistolae p. 70.
2 Adriaan Hogerbeets; zie p. 299.
3 Zie p. 296 n. 10.
4 Euripides, Phoenissae 388-391.
5 Hs. U.B. Leiden, cod. Pap. 2. Gedrukt Epistolae ex museo J. Brant p. 32.
6 Zie p. 15 n. 4.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2