Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

279
daervan te begeeren, en niet selve dat te doen, en te procederen deur sulcke
proscriptiën, die daer schenden ende violeren de vryheyt van Franckrijck, de Rechten
ende Authoriteyt van de Croone, onder de bescherminge van dewelcke hy, suppliant,
leeft, onderhouden wordende door de weldaden van Uwe Majesteyt. Het welcke
niet kan genomen worden als voor een Attentaet, ende een geweldich ongeoorloft
bestaen: sulcx dat boven d'importantie der sake, hy, suppliant, hem aen niemant
anders heeft konnen addreseren, als aen Uwe Majesteyt. Het welcke geconzidereert
zijnde, Heer Coninck, also van het gene hy, suppliant, gedaen heeft in dit
Conincrycke, niemant kennisse nemen en mach als d'Officieren van Uwe Majesteyt,
en dat het mitsdien niet redelick en is, dat sijn Boec, gedruct in dese Stadt, met
Privilegie van Uwe Majesteyt, veroordeelt werde voor een fameux Libel by de gene,
die buyten het Conincrycke zijn: veel min dat sijn Persoon uyt dier oorsaken tot allen
uren ende oogenblicken in hasard van sijn leven stae: dat het voorseyde Placcaet
strijdt tegen de Rechten van Franckrijck, alwaer men niet toe en laet d'onderdruckinge
van eenigen vreemdeling, selfs oock niet totte slaven toe, den welcken vryheydt
ghegheven wordt, soo haest als se voet op 't lant geset hebben, ende de Fransche
locht hebben ghetoghen: dat hy, suppliant, sijn vertreck ghenomen hebbende in
dese stadt, behoort te ghenieten de bescherminge, dewelcke ghenoten wordt van
alle de gene, die haer vertreck ende toevlucht nemen onder de hand van de groote
Monarchen, ofte Souveraine Princen, welcke eene is van de alderhoochste ende
heerlijckste weerdicheden van eene Majesteyt, deur de welcke dat se de werckingen
ende Actiën Godes navolgen, die hem selven besonderlijck ofte particulierlijck
toeschrijft desen Tytel en dit ampt van Beschermer der Verdruckte. Hier-en-boven
dat hy, suppliant voornoemt, hebbende sijn vertreck ghenomen in Franckrijck, niet
simpelijck als een vremdelinh, die deur 't lant deurreyst, maer met toelatinge en
toestemminge van Uwe Majesteyt, vereert ende onderhouden met uwe weldaden,
niet en kan te voren ghegeven worden tot het lyden van eenich, ongelijck ofte geweld,
sonder dat Uwe Majesteyt daerinne sy geinterresseert, ende de eere van syne
bescherminge daerdeur gequetst: en niettemin, dat deur sodanich een Placcaet
vergrijp geschied tegen d'Authoriteyt van dese Croone, en de Rechten van desen
Souverainen staet ofte Monarchie, door 't middel van 't welcke het leven van hem,
suppliant, daghelijcks in hasard is, ghemerckt by heur ghehuerde Moorders
ommegebrocht, ofte geweldelycken ghelicht soude konnen worden uyt kracht van
dien, en deur secrete commissiën, die ofte arrede ghegeven zijn, ofte by ghevolghe
ghegheven sullen worden: ghelyckerwijs het niet seer lange gheleden is, dat
d'Autheurs van 't voorseyde Placcaet sulcks hebben doen in 't werck stellen in
Duytsch-landt, tegen een Persoon 1 die ten naesten by wert vervolcht om de selve
oorsake, als hy, suppliant, doet: waerinne het van nooden is versien te worden.
Soo believe het Uwe Majesteyt verbodt te doen aen alle Persoonen, van wat
qualiteyt, natie en conditie de selve mogen zijn, het leven ofte Persoon van hem,
suppliant, niet aen te tasten uyt kracht van sulcken Placcaet, noch te bestaen 't
selve te executeren, ofte hem, suppliant, te misseggen of misdoen, op peine van
exemplare straffe, en tot dien eynde hem, suppliant, te stellen in de Sauve-
1 Dit ziet op Adolf de Wael, heer van Moersbergen, die naar het Sticht van Munster gevlucht
was, doch daar op last van de Staten-Generaal 21 Jan. 1619 werd opgelicht en naar Holland
gevoerd. Zie Brandt, Historie der Rechtspleging p. 65.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2