Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

235
ghemeent, Mijn Heeren, dat my sulcks soude zijn wedervaren gheweest in een
Provincie, wiens recht ick Advocaet Fiscael zijnde soo ghetrouwelijck sonder aensien
van persoonen hadd' voorghestaen. 't Is my leedt dat eenighe, die buyten ende
teghen last van Uwe Ed. Mog. met renversement van den Staet van Hollandt, my,
jeghens de privilegiën ende wetten van het Lant, sonder voorgaende informatie, om
acten die ick wettelijck ende met volcomen last, publijcquelijck, in een wettelycke
vergaederinghe, in een Souverainen staet, daer niemandt anders te segghen en
hadde, dan de Staten van Hollandt, myne Meesters, hebben doen vanghen, neghen
maenden sonder acces van vrienden, eenighe maenden sonder papier, penne ofte
inckt hebben houden sitten, ende by de Ghemeente als verraders hebben laten
uytcryten, daer wy oprechte voorstanders waren van de Privilegiën; daernae met
een ghefabriceerde sententie, inhoudende veele poincten buyten myne confessie
ende de waerheydt, als Criminels de lèse Majesté hebben helpen condemneren,
soo veel credyt nae soo langhen tijdt vinden, om in dierghelycke proceduren alsnoch
te continueren, ende te weghe te brenghen, dat men my soude benemen niet alleen
het recht, dat de natuere alle menschen gunt, om met haere afwesende vrienden
door brieven te spreecken, maer oock my ende de myne verdacht te maecken, alsof
wy eenighe correspondentie hielen tot schade van 't Landt; ende oversulcks myne
verwanten ende gheallieerden, die in affectie tot het landt niemandt en wycken,
soecken in ongunst, haet, ende peryckel te brenghen. De Rechters, soo uyt Zeelandt,
als uyt andere Provinciën weten best, hoe onrechtmatigh ende wreedelijck sy met
ons gheleeft hebben. Ick hadde ghemeent, dat myne groote patiëntie, die ick nae
soo veel ende grooten geleden ongelijck nu soo langh hebbe betoont, die luyden,
die door haer ambitie ende eyghen baet ghedreven zijn geweest, om de
fundamentele wetten van de Regieringh van Hollandt ende de dierghecochte vryheyt
onder de voeten te treden, ende soodanighe wreede Procedueren teghens ons te
intenteeren, hadde behooren te vermurwen, te meer alsoo ick in alle myne actien
toon het leet te willen vergeten, ende myne woonplaets ghenomen heb in een Rijck,
daer ick het Lant, door behulp van goede vrunden, dienst can doen, ende van
gantscher herten bereydt ben te doen. Maer het schijnt dat die luyden, wetende wat
sy hebben ghedaen, ende hare conscientie niet connende gherust stellen, raden
tot dusdanighe onordentelycke Procedueren, om de ghedachten ende particuliere
correspondentie tusschen Vader ende Moeder, Broeders ende Susters te weten.
Ick en ben niet langher te Louvesteyn, daer men my ghevanghen houdende alle
correspondentie heeft benomen, jeghens recht ende reden, nae een ghewesen
Sententie, alleen opdat de waerheyt niet aen den dagh en soude comen. Mijn
Huysvrou is immers vry, ende met geene Sententie beswaert. Men heeft nochtans
hare brieven aen eenighe vroupersoonen geopent; oock de brieven eener harer
Broederen 1 , die ons is comen besoecken, aen een ander Broeder, rakende haere
particuliere affairen. Mijn Heeren, het is voorwaer incivyl, ende van quade
consequentie aldus te ondersoecken op de domestycke affairen van anderen. 't En
can oock niet ghejustificeert werden door eenighe onvoorsichtighe propoosten van
den brengher, alsoo deselve my niet en raecken, veel minder myne Huysvrou, ofte
Broeder. Doch hoewel het swaer valt aldus te werden ghetracteert, soo ben ick
blyde, dat die luyden,
1 In September van dit jaar waren Nicolaas en David van Reigersberch in Parijs.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2