Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

219
auribus quotidie hauriat. Sed fiet illud, quando Deo Opt. Max. visum. Spero equidem
Qui mala Iosephi multo pensavit honore,
Ferrea qui Petro claustra patere dedit,
Hunc quoque respiciet.
Nosti cetera. Nos, quod unum possumus, vota suscipimus, assidui in precibus et
piis meditationibus. Quanto autem gaudio exultavimus ad primum nuncium liberati
Grotii, noli quaerere. Affirmare tibi possum, vix maiore tristitia alligatos fuisse
honestissimorum quamplurimorum hominum vultus fatali illa hora, qua trigae de
patria optime meritae primum iniecta vincula, dein reverendissimi senis cervici ensis,
reliquis ad perpetuos carceres damnatis, etc. quae referre piget. Vidi, inquam,
exsuperanti laetitia affectos, multos D.O.M. pro divino beneficio et liberatione gratias
agentes; multos etiam Hilaria celebrasse intellexi, et pro more gentis in sanitatem
ex-captivi liberalius poculum eduxisse, faustis precationibus interiectis pro D o . H. 1 ,
caetera Ipsius curae committentes, in cuius manu nos omnes esse iam ante
inbiberant. Sane ex veteri formula, Minuitur populo luctus 2 Grotii liberatione. Laus
et gratia D.O.M. Ipse faciet porro, nisi aliter nobis ipsique cognato meo expediat;
cuius filium ornatissimum curae tuae ac tutelae - iam pridem enim ille matre, si non
etiam patre, orbus est - commendo. Fruatur te, tuoque consilio, et, si ita ex re tua
et illius videbitur, - ex illius autem re omnino videbitur -, si et isthic Gallicae linguae
usus, cuius addiscendae studio scis plerumque Galliam ab exteris peti, caeterorum
beneficiorum cumulo accesserit, domo imprimis tua. Ut se propius propiusque ad
domestica monita et exemplum conformet, totam denique studiorum suorum rationem
ad praescriptum tuum componat. Tu enim omnium accuratissime didicisti experiendo,
qua via potissimum ad veram solidamque iurisprudentiam grassandum sit. Quod
nec optimum patrem longo fori usu exercitum latet, cui nuper per aliquot menses
adfuit, et dictata quaedam ad ius civile excepit. Sed adspectu tuo et quotidiana
consuetudine frui, mi Groti, id vero in maximo lucro deputandum. Hoc age, et remitte
nobis Hadrianum non tantum aetate grandiorem, sed eruditiorem et
praeclarissimarum multarum rerum cognitione instructiorem. Crede mihi, multum id
proderit ad calamitatem integerrimi viri sublevandam. Sed et aditus ipsi per te pateat
ad proceres, quos nosti plurimum cum alibi tum etiam hic posse; et effice, rogo,
omnibus machinis, ne virorum optimus, miser, heu miser, diutino illo carceris
squallore contabescat prorsus, et miserrimus evadat. In quo voto D.O.M. suppliciter
venerans, finio summa cum festinatione: ipsa enim hora discessus sui, qui et mea
et illius spe maturior repentine accidit, me de literis monuit. Quibus ignosce: subitae
enim sunt et insubidae. De studiis volebam multa, sed cogor in aliud tempus differre.
Interim Cl. Claverium 3 bene iubeo sperare. Saluta hominem, doctum, et probum,
quique neminem, non certe me, me certe non, laesit. Sed saluta Puteanos,
Salmasium, Tilenum, Episcopium, Utenbogardum, reliquosque ob religionem exules.
Hygini Grammatici de Castrametatione 4 haec Fragmenta cum Puteano et
1 Domino Hogerbetio.
2 Festus, de Verborum significatu p. 157. Mül.
3 Etienne de Clavière, de uitgever van Juvenalis en Persius.
4 Over Scriverius' collatie van Hyginus schreef ik in Zentralbl. f. Bibliothekswesen XIX (1902)
p. 269.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2