Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

216
ne id quidem recusandum erit. De pecunia regia nihildum accepi. Ad fratrem
Reigersbergium scripsi cupere me ut editio 1 quantum fieri potest celeretur. Quod
hactenus eam distulit eius rei causae a me fuerunt. Cura ut Gallica versio simul cum
editione Belgica procedat, utque exemplaria vos Belgica accipiatis satis multa; ego
autem Gallica. Mora ulterior absit. Saluta patrem, matrem et amicos. Lutetiae 27
Maii 1622.
Tuus
H. Grotius.
759. [Vóór 1622 Mei]. Van S. Episcopius 2
.
Vir Clarissime, Quanto saepius relegi rythmos hos, tanto impensius raptus fui in
eorum amorem simul atque admirationem. Ex vero et animo loquor, Apellis manum
ac venerem mihi habere videntur, proinde digni, qui - quod olim de Homeri versibus
dixisse legitur Magnus ille Alexander 3 - non ad citharam, uti aliorum fere Poetarum,
sed ad tubam canantur, et in turba quidem eorum, qui Deum ignorant, vel Religionem
Iesu Christi aut neglectui habent aut contemtui. Nec enim in iis quicquam est, quod
scire omnium non maximopere intersit, et vel ferreos ad divinam illam religionem
amplectendam flectere non possit ac debeat. Nominatim vero certant in iis, et de
palma quasi contendunt, rerum maiestas, et scriptionis claritas ac gratia; ita ut nec
ligatae orationis claritati quicquam officiat rerum maiestas, nec maiestatem rerum
diluat aut enervet ligata oratio: adeo quidem, ut difficile sit dignoscere, utrum divinius
sit, res tam arduas, sublimes atque involutas, solide ac distincte animo concipere,
quam conceptas tam decora simul et grata orationis ligatae purpura vestire, tamque
dilucide ob oculos ponere, ut cuivis legenti primo statim momento pateat earum
maiestas, et concisa simul atque aperta etiam adlubescat orationis gratia. Haec
cum ingenue et candide profitear, ineptus merito videri potero, Vir Clarissime, si
nihilominus taxare quippiam, aut obelo configere velim in hoc tam augusto opere.
Sed id velim credas a me fieri, non quod in tam exacto opere quippiam desiderem,
quam ut desiderio tuo meoque animo satisfaciam, ne, dum nihil annoto, perfunctorie
aut oscitanter in eius lectione atque examine versatus esse videar. Verrucae
quaedam sunt, quae pulchritudinis non satis gnarum aliquando offendunt, et quae
tamen interim non parum ipsam operis venerem accendunt atque exaggerant; eas
indicare me crede, et dum in pulcherrimo et numeris suis opere [perfecto]
accuratoque Veneris tripudio nihil reperio quod displiceat, sandalium eius culpare
tibi persuadeas. Malui enim inepti censoris notam sustinere, quam oscitantiae
insimulari, aut non satis diligenter navatae operae in lectione horum versuum praemio
aut opinione frustrari.
Duo sunt, ad quae animum propius paulum adverti opto. Primum spectat
1 De Verantwoording; zie p. 76 n. 1.
2 Afschrift U.B. Amsterdam, cod. III E 1 p. 121. Gedrukt Epistolae ecclesiasticae p. 673. Het
slot ontbreekt, en daarmede de datum. De brief heeft betrekking op het Bewijs van den waren
godsdienst, dat Episcopius blijkbaar in handschrift gezien heeft. Ik plaats hem, nu elke verdere
aanwijzing van den datum ontbreekt, hier, in den tijd van het verschijnen van de uitgave zelf,
maar de brief is natuurlijk vroeger.
3 Dio Chrysostomus, Orat. II, 29.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2