Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

16
comicam libertatem sequor: in Tragicis tragicas versuum leges, caetera quaeque
suo carminis genere interpretor; nisi quod vagantes Lyrae Graecae et Chori tragici
modos aliquo Latinis usitato versuum vinculo adstrinxi 1 . Animus est perlectis
Comicorum reliquiis Tragoedias Graecas perlegere, et quae ad mores formandos
usui esse possunt interpretari. Interea cogita an haec edenda censeas - si tamen
editionem merebuntur - cum ipso Stobaeo, si quis forte eius editionem adornet
addito auctario sententiarum quae apud Stobaeum non exstant; an vero seorsim
locanda, quae cuiusque sunt poetae subiecto indice locorum, ad quae referenda
sint singula; an denique novae locorum classes ordinatius atque distinctius quam
factum est a Stobaeo sint nobis commiscendae, et sententiae in eas digerendae.
Super his velim me, ut saepe magno cum meo fructu soles, consilii tui facias
participem.
Libris tuis qui ad firmanda Christianismi dogmata pertinent adhuc utor; tarde lectio
procedit, quia quae iam affecta habeo isti labori studeo antevertere; nisi quod dictos
Domino dies et quod horarum succisivum est huc traho. Lingua nostrate 2 facile sit
aliquid moliri: sed hoc tempore offensas et suspiciones evitare perquam difficile.
Meministi ut nobis cesserit quod pro Satisfactionis doctrina 3 pio studio erat a nobis
laboratum. Cogitabo tamen, dum tu quoque cogites, quid quale quantumque esse
debeat quod non odio, non fastidio sit futurum. Ex omnibus maxime arrideat
argumentum de Christi adversum nos amore. Sed ut hac quoque de re dignum
aliquid moliar et lectione et amicorum auxiliari opera, tuaque potissimum sum
excitandus. Si quid est librorum tuorum quod tibi opus sit repraesentari nolo me
malum nomen existimes. Fac sciam, ne tuis publicisque studiis obstet meorum
studiorum intemperantia. Editori Martialis 4 maximas meo nomine velim gratias agi,
tum pro munere, tum quod nostri memor est. Ego et in editione elegantiam et in
Notis exactissimum iudicium supra quam dicere possem admiror. In mentem mihi
aliquoties venit an commentandum nobis aliquid sit super sermones Domini in
Monte 5 : ita enim, si recte memini, veteres nominant primam Christi ὁμιλίαν accurate
a Matthaeo traditam. Sed magnae suppellectilis res esset cum veteris tum novae,
neque inutiles ad id opus essent γνωμόλογοι quos nunc percurro. Deus O.M.
Rempublicam et Ecclesiam sospitet: teque cum familia praesidio suo tueatur. Ex
arce Lupistena.
Tuus totus
H. Grotius.
1 Zie hierover de Prolegomena van de Dicta poetarum quae apud Stobaeum exstant, p. a IIII.
2 Over het Bewijs van den waren godsdienst zie p. 26 n. 6.
3 Defensio fidei Catholicae de Satisfactione Christi; zie I, register i.v.
4 Scriverius; zie I p. 520 n. 1.
5 Matthaeus V, VI, VII; zie ook n o . 596, 598, 599. Brandt, Leven I p. 237, brengt dit in verband
met Grotius' werkzaamheden voor Erpenius' uitgave der Evangeliën, waarover zie p. 27 n.
1; m.i. ten onrechte. Grotius heeft de Bergrede ook in het Nederlandsch in dichtmaat vertaald;
zie zijn Christelicke Gesanghen ghetrocken uyt het Oude en Nieuwe Testament, 1621 (Rogge
332) en Bewijs van de ware godsdienst, met zijn overige Nederduitsche gedichten, uitgeg.
voor Jeromino de Vries (1844) p. 201 vv. (Rogge 358).
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2