Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

202
damnati aut in exsilium acti sunt; sed de ea re instrumentum nondum subscriptum
signatumque est, sed exspectatur 1 . Additamentum de quo scribis mitto, et alterum.
Alia tria aut quatuor antehac ad affinem misi locis adscribenda. Pro transmisso
librorum indice 2 grates ago; ipsos nondum mitti opus est. Excerpam qui erunt maxime
necessarii. Carmen tuum rogo ubi quis amicus venerit mittas cum Hexabiblo. Uxor
te salutat; quod et alios facturos crede, ubi ipsis a te salutem nuntiavero. Vale mi
Frater. Lutetiae 14 Aprilis 1622.
Patri pro Carmine summas habeo gratias; ipsique et per ipsum amicis, praesertim
quos in epistolas nominat me commendo. Librum qui in Zelandia est 3 ad vos remitti
iussi. Memineris quaeso de Eclogis Stobaei Physicis 4 et de libellis Hottomanni 5 .
Tui amantissimus Frater
H. Grotius.
744. 1622 April 14. Aan N. van Reigersberch 6
.
Mon frère. Ick danck U.E. ten hooghste van de genomen moeyte in myne saecken.
De betaeling van 't eerste quartier hapert weer wat by den commys, doch is my
belooft dat daerop sal zijn goede ordre. Quade betaeling is hier een generale plaeg.
Evenwel nae alle apparentie meen ick voortaen vast te sullen gaen. T'en quaedste
comende sullen wy ons op een ander plaets stellen, daer het oncostelicker sal
vallen, ende ons huysgesin wat minderen. Middelertijd meen ick mijn Stobaeus 7 uyt
te geven. D' Apologie in 't Latyn werd uytgeschreven. Alles wel en rypelick
overleggende, sye ick dat ick eershalve het uytgeven noch naelaeten en can noch
langer dan eenige weecken dilaieren. De Prins 8 , Cancelier 9 , Garde des Sceaux 10
vinden het noodigh ende dye my quaet willen misbruycken myne modestie. My te
houden buyten 't verhandelen van de questie van de souveraineteit en is niet
mogelick, alsoo de heele questie van 't Crimen laesae Majestatis daervan
dependeert. De defensie en magh niet creupel zyn. De saeck moet a fundamento
verhandelt werden met wederlegging van alle 't gunt by Baudart, De Vrie 11 ende
anderen jegens ons is doen drucken. Op de offensie en magh niet gelet worden,
alsoo ick soo hoog ben geoffenseert, dat ick niet arger en heb te verwachten.
Perpetua res est odisse sine causa. Overleggende alle 't gunt tot noch toe is
gepasseert can ick niet anders oordeelen dan dat men ons staeg met valsche hoop
- die oock geen apparentie en heeft, als men de saeck wel inziet - heeft opgehouden
van tijdt tot tijdt om de waerheyt te opprimeren. By 't leven van 24 12 moet ick op het
Land niet dencken ende dat eens vooral resolveren. De vrunden behoeven haer de
saeck niet aen te trecken. Ick ben verre van haer ende
1 Brandt, Historie der Reformatie IV p. 748 vv. Pfl. Knuttel 3371, 3372.
2 Zie p. 180 n. 3; p. 191 n. 14.
3 o
Het handschrift van de Verantwoording; zie n . 744.
4 Zie p. 191 n. 9.
5 Zie p. 191 n. 15.
6 Hs. U.B. Amsterdam, cod. H 4.
7 Zie p. 15 n. 4.
8 Condé.
9 Nic. Brulart de Sillery.
10 De Vic.
11 De Memorien van W. Baudartius, 1620; en de Historie ofte Kort Verhael van Fred. de Vrij.
1621.
12 Maurits.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2