Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

199
elogiis celebratum ante annos aliquot vidimus. Nempe nunc minime de plebe homines
persuasum id aliis volunt, sedulo eum humanitatis studiis vacasse: atque inde esse
quod sua tot bracteatis dictis et vermiculatis emblematis ornet; caeterum quicquid
istis operae insumsit, id decidisse arduo Theologiae studio, quippe quod totum
hominem requirat. Equidem nec ego quemquam velim meliorem aetatem istis unis
terere, quae tantum gradus esse ad Theologiam debent. Sed quam putidum est,
non posse de religionis controversiis iudicare, nisi qui linguarum trium genium ignoret,
nisi qui historiam externam, et locorum situs nesciat, nisi qui disserendi artem solum
degustarit, tanquam canis Nilum 1 ; at animae doctrinam, moralem scientiam, ea quae
de universalibus principiis ac affectionibus a philosopho disputantur, ne attigerit
quidem. Et quod omnium foedissimum est, non posse idoneum esse scripturarum
interpretem, nisi qui, iunioribus magistris contentus, supersederit discere ex Antiquis,
quid et illi senserint et cur ita maluerint sentire. Quae etsi profiteri minime audent
homines imperiti et malevoli, tamen quid aliud agunt, qui auctores sunt iuventuti, ut
studia istaec, quae dixi, negligant quippe inutilia et saepe etiam noxia; qui item
undique produnt, nullos a se viliori loco haberi, quam qui studiis istis adiuti ad graviora
se contulerint? Sed istos missos faciamus. Ad te, maxime vir, revertor: cuius, ex
quo in Galliis fuisti, nihil videre contigit, praeter ea, quae de Pelagianismo 2 disseruisti.
De quibus te iudicium meum iam ex aliis cognovisse scio. Sed ut illa non uno nomine
magna cum voluptate legi, ita impense desidero, ut simulac ab iis, quae publicas
curas spectant, otii aliquid nactus fueris, serio cogites de emittendo Stobaeo 3 tuo.
Exple, exple tandem augurium illud doctissimi et de literis optime meriti Andreae
Schotti, quod est in scholio addito Photii Bibliothecae tmemate seu cap. CLXVII 4 :
‘Praesagit, inquit, animus (quid enim vetat ominari?) fore ut ope Photianae
bibliothecae, quae latent, eruantur non pauca. Et quemadmodum nunc exiverunt
Hadrianus, Gelasius, Theophylactus Simocatta, ac quaedam etiam Diodori Siculi,
sic quoque spes est, Stobaei Eclogas omnes capite truncas, alibi vitiosas, turbatas,
mutilas, primo maxime et secundo libro, philosophi alicuius opera atque philologi in
integrum restitutum iri, ut apto illo colligentis ordine servato, maiore cum Reip.
commodo appareant; et tibi, quod omnium primum, oeconomiam librorum, ac
singulorum cuiusque capitum seriem, et argumentum Photius accurate designet;
dein Augustanae bibliothecae - cuius multa iam exstant in rem literariam beneficia
- codex calamo exaratus, ut et nostra neque pauca, neque contemnenda fragmenta
quae ex Anton. Augustini V.C. libro descripsimus, magna sane ad id, quod
suggerimus, adferent adiumenta. Nunc quoniam in medio palma est, huc Graecae
ac politae Philosophiae studiosos invito’. Hunc ego locum adscripsi, quia contineret,
unde peti possent, quae novam Stobaei editionem ornarent. Gratulor vero Stobaeo
quod a longe illustriori manu medelam ac decus suum accipiet, quam Schottus
praesagire vel sperare unquam ausus fuisset.
Non dubito, quin scire aveas, quid sit de Seneca Tragico 5 , quem ante annum
1 Erasmus, Adagia, i.v.
2 Disquisitio an Pelagiana sint etc. Vossius had de verhandeling in handschrift gezien; p. 109
n. 2.
3 Zie p. 15 n. 4.
4 Pag. 147 in de editie van 1606.
5 Zie p. 29 n. 8.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2