Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

178
De Preaux 1 seyde my dese dagen dat myne saeck wel was te accommoderen. Ick
seyde tot alles te willen verstaen, dat sonder quetsing van mijn eer soude connen
geschieden. Hy sloug voor een amnestie te laten inbrengen onder andere saecken
door een extraordinaire Ambassade. Hy houdt correspondentie met 94 2 . Ick meen
dat de amnestie voor my niet genoech en is.
In 't XVIII capittel van de Apologie is een hiatus die gesuppleert moet werden uyt
het Duytsch, dat in 't Landt is gedruckt, want ick en heb hyer geen copye dan in 't
Latyn ofte Franchoys 3 .
Adres: A monsieur monsieur Reigersberg A la Haye.
In dorso schreef van Reigersberch: broeder de Groot den III Martii 1622. Van sijn
Apologie; van sijn brevet. De Preaux seyt dat sijn saeck wel was te accommoderen.
728. 1622 Maart 3. Aan Frederik Hendrik 4
.
Mijnheer,
De consideratiën van de heeren van den raedt alhier loopen tweederley. Eenige
meynen de oneer, die aen Vrancrijck is gedaen, ende de ondancbaerheyt soo groot
te sijn, dat de Coninc behoudens syne reputatie de saecken van ons Landt hem
niet en can aentrecken, maer ter contrarie met den Coning van Spaignie behoort
te treden in een vast verband op soodaenige conditiën, waerdoor alle vordere
progressen van Spaignie in Italie ende daeromtrent soude werden verhoet. Hiertoe
dient dat de Coning van Spaigne vastelijck belooft de Valtoline aldaer te geven ende
tot dyen eynde datelick hyer Ambassadeurs te senden. Die voorhebben de
continuatie van het oorlogh jegens die van de Religie sullen hyer licht nae luysteren.
Anderen, dye ervaren zijn in materie van staet en wel overwegen de groote
voordeelen, die 't huys van Oostenrijck onlancx heeft becomen in Hongariën,
Bohemen ende Duytschland, meenen dat ten minste in onse Landen de cours
behoort gesteuyt te werden; maer vinden haer becommert om de eer van den Coning
te salveren, aengezien de ontfangen indigniteyten, die te swa(erder) werden gewogen
omdat de Ambassadeurs, die alhier zijn geweest 5 , van alle hun schoone belofte niet
eene en hebben volbracht, doende middelertijdt alle debvoir om Engelant te
contenteren. Doch de vrese van onse Landen te laeten verval(len) tot eenige
schadelicke handeling beweeght eenigen alles ter zyde te setten, sulcx dat zy haer
licht souden laeten contenteren met restitutie van geconfisqueerde goederen,
ontslaging van gevangens ende geconfineerde, latende vaeren het stuck van
Regeering ende Religie, als daertoe geen raed ziende, hoewel zy andersins niet
liever en soude wenschen dan soodanige personen te zien in de Regiering als voor
desen daerin zijn geweest. 't Naturel van de natie is wat impatiënt ende verre de
meeste van de dagelicksche occurrentiën lyden niet wel een langduyrige
1 Charles de l'Aubespine, abt van Preaux, zie p. 104 n. 1.
2 Aerssen.
3 N.l. van de Sententiën.
4 Hs. U.B. Amsterdam, cod. H 4. Grotius had oorspronkelijk dezen brief bij n o . 727 willen
insluiten, doch hield hem op 't laatste oogenblik achter. Zie p. 183 n. 8.
5 Het gezantschap van Nic. van den Boekhorst, Pauw, Manmaker en Ploos; zie p. 42 n. 1.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2