Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

158
708. 1621 Nov. 27. Van Fr. Junius 1
.
S.P. Si tu, virorum maxime, una cum secundorum adversorumque socia Heroina,
et communibus certissimae spei liberis recte vales, habent omnes boni quod coelo
imputent; ego hic, hilaritate animi viribus corporis egregium robur adstruente, laetos
plerumque dies ago, dum optima ac meritissima, qua apud viros ornatissimos
florentissimosque frueris, fama, haud aliter quam modulatissimo aliquo tibiarum aut
fidium cantu, demulceor. Pronum mihi nunc esset, nisi in aliquam foedae adulationis
speciem incidere vererer, memorare quemadmodum virtutem et eruditionem tuam,
ut amor et admiratio tulit, celebrare universi soleant; sed non minus mihi
considerandum scio, quid aures tuae pati possint, quam quid virtutibus debeatur;
praeterquam quod, cui adscensus in coelum patet, quamvis maxima, tamen debito
minora sunt, quae hic in terris mortalium vocibus tribuuntur; cumque fere sequatur
ut illa de quibus taceas tanta quanta sunt esse videantur, ipse quoque, iustissimae
admirationis stupore defixus ac silens, nihil quicqam de plenitudine tuarum laudum
detriturus, propositi mei tenorem quam brevissime prosequi tentabo, Invitissimus
certe otio tuo negotioso manum iniicio, eo quod iniurii in publicum mihi esse videantur,
quotquot animum gravioribus studiis deservientem summisque rebus iugiter intentum,
frigidis negotiis simul et avocant en comminuunt. quamobrem damnata inconsulti
atque imprudentis ausi impudentia, silentium denuo mihi imperassem, nisi opportune
suggessisset animus, nulla tibi unquam studia tanti fuisse, ut amicitiae officium
desereres, quod religiosissime colendum studia ipsa praecipiunt; imo ne publico
quidem aliquid decessurum, cum instar refectionis existimes mutationem laboris, si
quando cum influentibus negotiis paria fecisti. Ita sponte currenti calcaria quoque
addidit recordatio benignissemi promissi, quo iam olim fidem tuam viduae 2 , cuius
rem hisce litteris ago, obligasti; pariterque et tibi veniam recusandi laboris et mihi
exigendi verecundiam sustulisti, nam nec me timide uti decet eo, quod oblatum est;
nec te gravari, quod depoposcisti. Saepe ad memoriam illius temporis revolvor, cum
quinque circiter abhinc annis, ipse minus belle habens, ex adverso aedium
paternarum virum Dei graviter iacentem visere sustineres, et quamvis ad ultimam
perductus tristitiam, vix lachrymas tenere posses; vultusque confusione satis
indicares, quam ingenti moerore anhela pectora pulsarentur; salubribus tamen
sermonibus modo aegri languentis, modo lugentium propinquorum, modo optimae
foeminae animum ad firmitudinem revocabas; unde et, te consilium operamque
tuam in rebus dubiis addicente, hactenus desiderium amissi mariti solatiis honestis
toleravit. Scio, Cl. Domine, memoriae tuae, quae benefaciendi tenacissima est, haec
firmiter inhaerere; de reliquo nefas est dubitare. Salva ergo magnitudine tua
descendas oportet ad curas nostras, cum ius nobis dederis referendi ad te de quibus
dubitamus. Viduae huius matrimonium flagrantissime affectat Samuel Naeranus 3 ;
omnia dixi, cum virum nominavi.
1 Hs. U.B. Amsterdam, cod. 30 A a. Beantwoord door n o . 712. Over den schrijver zie p. 129 n.
4. Hij was thans te Londen bibliothecaris van Thomas Howard, hertog van Norfolk, graaf van
Arundel.
2 Maria Junius, zie p. 153 n. 1; haar echtgenoot was 19 Febr. 1617 overleden.
3 Remonstrantsch predikant, in 1619 afgezet; zie I p. 260 n. 7. Hij was thans in Sedan. Zie ook
Cuno, Franciscus Junius der Aeltere p. 222.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2