Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

152
forfruito coniungebatur: quam ille deinde locis suis inserendam notis quibusdam
indicabat. Unde fieri potuit et factum, puto, ut duae particulae ad diversos homines
ac tempora pertinentes describentium errore, notis illis male observatis, coalescerent.
Certe qui Indicem confecere eis suboluisse error videtur, ut advertes si quaeras
soceri nomen. Interim illud dissimulare nequeo, illud de desultoria scientia non ab
exscriptore sed ab ipso esse Thuano, non tamen eo sensu qui levitatem animi ullam
significet, sed potius insatiabilem quandam cupiditatem per omnia studiorum genera
se diffundendi: de cuius successu quod aliis iudicium permittit haud dubie Critica
spectat; nam Theologica eius, quae certe potissima, nescio an ad Thuani manus
venerint. Nam si venissent iudicasset haud dubie cum Scaligero qui eum iudicii
acumine Theologis ferme omnibus praeferebat 1 . Praecipue vero pacis et moderationis
studium favorabili aliquo elogio prosecutus more suo Thuanus fuerat, si Irenicon 2
et quae alia eius sunt argumenti ad ipsius manus pervenisset. Ego, qui utriusque
memoriam, ut scis, summa reverentia prosequor, auctor sum, ut tu quoque, si quid
hac in re pro soceri existimatione faciendum censes, ita id facias, ut simul te Thuani
observantem ostendas. Melius forte sit obiter in aliquo libellorum 3 quos es editurus
dicas monitum te, quod et res ipsa loquitur, ingens ab exscriptore eo in loco vitium
esse commissum, quam ut singulatim de hoc argumento aliquid scribas et singula
ad unguem reseces. Sed quicquid facturus es ego operam dabo ut bonis probisque
id non displiceat.
Tilenus noster summi te facit et amicissime salutat. Is nunc Canonas Dordracenos
ὀβελίζει 4 . De Onosandro nihil sperandum. Rigaltius noster totus in bibliothecae
catalogo scribendo occupatur, caeterum tempus foro et rei faciendae tribuit. Spem
tamen mihi eius scriptoris edendi fecit Salmasius 5 vir supra quam quisquam credat
eruditus. Eius Eucharisticon ad Sirmondum 6 nescio an videris: in quo canon Nicenus
περὶ τῶν πρωτείων accuratissime pertractatur. Amicos resaluta et vale quam optime.
29 Septemb. 1621.
Mitto hanc epistolam quanquam veterem ut videas pridem curasse me ut tibi
responderem: quo scilicet tempore frater discessurus 7 putabatur, qui abitum hucusque
distulit. Interea recepi duo tua opera de Arte Oratoria 8 , elimatissima ut omnes docti
sentiunt. Ego Partitiones tuas multis commendavi qui summa sua cum fruge ea
utuntur. Utinam habere possim quae olim super statu animarum post mortem,
oratione pro mortuis et sanctorum veneratione a te sunt annotata amicisque
distributa 9 . Vale Vir Optime. 20 Novemb. 1621.
1 In het Epicedium; zie Cuno, Franciscus Junius der Aeltere, p. 167.
2 Junius' Eirenicum de Pace ecclesiae catholicae inter Christianos ... procuranda, in 1593 bij
Raphelengen te Leiden uitgekomen.
3 Hij deed dit dan ook in: de Historicis Latinis, 1627; praefatio. Zie Vossius' brief van 23 Aug.
1627.
4 Tilenus' Considérations sur les Canons et Serment d'Alez, 1622. Zie Brandt, Historie der
Reformatie IV p. 391.
5 Tot een uitgave van Onosander is ook Salmasius niet gekomen.
6 Eucharisticon Iacobo Sirmondo. Parijs 1621.
7 Over Willem's verblijf in Parijs zie p. 65 n. 3.
8 Zie p. 135 n. 3.
9 Onder Vossius' praesidium hebben de volgende studenten de achter hun namen genoemde
Disputationes verdedigd: A. Romanus, de Statu animae a corpore separatae (1615);
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2