Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

146
respondere se ait Bonfadius, iterum Lutetiae excusus est, et quidem cum
Magistratuum permissu.
Uxor mea iam advenit; domum quaerimus. Quae ad Praesidem Ianninum missa
erant nondum accepi, quia venti diu reflaverunt, sed ea in Gallia iam esse constat.
Quae ad Cancellarium 1 scripsisti iam videram apud Ianninum, simul cum ea oratione,
cuius exemplum tuo beneficio accepi. Is magnum tibi reddebat fidei atque industriae
testimonium, addens maximum rebus regiis damnum fore, si his temporibus
successorem acciperes. Cancellarium paulo ante conveneram, eique indicaveram,
quod et aliis, ex his, quae mihi nuntiarentur, videri mihi nondum paratos maioris
partis eorum, qui rempublicam insiderent, animos ad accipienda aequa ac moderata
consilia: quod confirmabam eorum, quae nuper Rotterodami alibique acciderunt
argumento. Aiebat Cancellarius dictum sibi, plerorumque eorum, qui Magistratu moti
essent, animos novis rectoribus conciliatos; ego vero nihil tale mihi intellectum
asseverabam. Plane et ipse et alii iudicant non committendum, ut irrito conatu magis
adhuc hebescat acies regiae auctoritatis. Etiam conditiones, quae feruntur vobis de
negotiis Indicanis, minime hic placent, ut nec illa in Britanniam Legatio 2 . Principis
Henrici negotium, cuius literae tuae meminerant, impense commendavi. Spero cordi
fore. Utembogardus et Episcopius Rothomagum hinc discesserunt, acceptis a
Iannino commendatricibus literis ad Senatus Normannici principem. A Cancellario
quoque et Boissizio humane sunt excepti, auditique Reformati, qui hic sunt,
Magistratuum cura; qua feliciter satis repressus est tumultus: sed paucorum supplicio
satisfieri sibi non patiuntur, et mirum ultionis genus commenti nolunt alios habere
coetus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Pontificis ad Regem literas Gallicas 4 forte videris: sed ita, ut ipse scripserat Latinas
mitto, quas multi iudicant impetratas ab illis, qui paci adversantur; quo consilio et
tumultum illum excitatum, diffidentiae scilicet augendae, ac proinde bello protrahendo,
sunt qui arbitrantur. Ex testamento Procancellarii 5 , partem eam, quae ipsius de
Religione iudicium aperit, mitto; talem sane, qualis ab ipso minime exspectabatur.
Vale, Vir Illustris, et diu rem publicam privatamque feliciter gere. 8 Octob. 1621.
699. 1621 Oct. 11. Van N. Burgundius 6
.
Amplissime domine
Nihil libentius a Gevartio nostro accepi, quam apud te quoque poëmata 7 mea
invenisse gratiam, et non publico sapore tincta videri. Speciosum enim duco ornari
laudibus, cuius cupidine etiam quam satis est omnes tangimur. Et haec potissimum
mihi ingenii exerendi caussa fuit, ut experirer eruditiorum iudicia,
1 Nic. Brulart de Sillery.
2 De ambassade van Aerssen; zie p. 144 n. 2.
3 In de uitgave is hier een lacune.
4 De brief in Mercure François VII p. 704.
5 Du Vair; zijn testament, en zijn grafschrift in Mercure François VII p. 653.
6 Hs. U.B. Leiden, cod. Pap. 2. Gedrukt Epistolae ex museo J. Brant p. 30. Schrijver was
raadsheer in het Hof van Brabant.
7 Zie p. 143 n. 6.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2