Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

142
calamitas perculit. Me quod attinet, constitui potius longius fugere, si opus sit, quam
me Cyclopum et Laestrygonum fidei committere. Hic nihil est rerum novarum, nisi
quod Regii iudicant ingens esse damnum in morte Mainii 1 . Videtur autumno tam
pluvio, anno declinante, incertus satis esse obsidii exitus, tamen deditio speratur.
Regem in urbe hac hibernaturum plerique existimant. Caetera ex affine propius
intelliges. Valetudinem familiae tuae secundiorem utinam proximis literis intelligam.
Mea pars maior ac melior 2 satis belle se habet, quamquam mari diu iactata, deinde
et terrestri itinere defatigata. Domum iam quaerimus. Nostrae illae reculae, ad quas
sollicitudinem tuam demisisti, adhuc exspectantur. Puto praeter ventum nihil aliud
fuisse in mora. Haec brevius scribebam, imminente hora, qua tradi literae solent.
Scis alioqui, quam esse soleam temporis tui prodigus. Vale, Vir Illustrissime. 24
Sept. 1621.
694. 1621 September 24. Aan J. Hemelaer 3
.
Spero iam pervenisse ad te, Hemelari doctissime, literas 4 , quibus et scriptori pro
conscripto, et tibi, pro transmisso ad me Belgico libro gratias ago. Alioqui merito
mihi doleat tamdiu me apud te mei amantissimum haesisse in crimine maximo ingrati
animi, cuius culpae ut me exsortem scias, mitto exemplum earum, quas dixi,
literarum, ut si eas non accepisti, hoc earum vicem praestet. Librum ipsum et legere
incepi, et qua oportet diligentia atque animi attentione perlegam. Accessit interim
alterum beneficium, Iambi ad me Latini 5 : in quibus libertatem loquendi frustra excusas.
Neque enim nescio id veri affectus certissimum esse testimonium, quae sentias
promere: praesertim si ea persuasus sis, ad summam salutem eius, cui loqueris,
pertinere, quod te quidem plane credere neutiquam dubito: et vel hoc uno, etiamsi
deessent alia, facile agnosco quantopere tibi sim obligatus. Nam si omnium munerum
census ex animo maxime venit, sequitur ut hoc mihi gratissimum esse debeat, quod
non ambigua praefert summae benevolentiae signa. Accedit ad hoc carminum dulcis
politura, de Angelis vitae nostrae custodibus, de vitae a turba secretae felicitate,
piae sententiae, et singularis in me divinae bonitatis numquam ex animo meo
delendae pulcherrima delineatio. Quod vero antehac et dixi et scripsi, idem nunc
quoque tibi persuadeas velim, daturum me operam ut, quae inter Christianos
disputantur, ad dictata Prophetarum atque Apostolorum, et secundum eos ad sanctae
Vetustatis consensum exigam, exutis praeiudiciis et rerum caducarum respectu,
quas si contemnere nondum didici, summus mihi adversorum meorum fructus periit.
Cum vero non nesciam, quot sint humanae ignorantiae sinus, Deum supplex veneror,
ut tibi mihique animum superna luce collustret, et ad verum, in rebus praecipue
salutaribus, constanter arripiendum tenendumque corroboret. Te vero, Reverende
Hemelari, etiam atque etiam precor, ne minus me tui amantem credas, quam tu te
mei ostendis, quamquam ostendendi mihi haud par est copia. Vale, vir eruditissime.
XXIV. Septemb. CIƆIƆCXXI. Lutetiae.
1 De hertog van Mayenne, die 18 Sept. voor Montauban was gesneuveld.
2 Maria is dus te Parijs aangekomen.
3 Afschrift U.B. Leiden, cod. Vulc. 53. Gedrukt Burman, Sylloge II p. 443.
4 N o . 669.
5 Angeli custodis ... Paraeneticon; zie p. 111 n. 1.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2