Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

122
quem, sibi pararium conciliaverat homo nostro malo natus 1 . Id responsum senili
prudentia temperatum, sed ita, ut nihil contineat, quo se ille iactare possit, praelegit
mihi. De homine ita ut semper sentit: nec quicquam boni a nostris sperat, quamdiu
ille istum gratiae locum obtinet. Boissizius, qui nunc in urbe est, et optime valet,
apertissime mihi significavit se eiusdem esse sententiae, et daturum operam, ut,
qui apud Regem sunt, id intelligant. Constanter te diligit, tuamque industriam ac
fidem his temporibus Regi imprimis necessariam iudicat. Sigilla morte custodis Veri 2
vacua, populi vota ipsi destinant. Sed qui aulam norunt, non audent tantam Galliae
felicitatem sperare. Legatus ex Britannia 3 aperte praefert venire se pacis
conciliatorem, ut quam Rex suus ex usu esse Galliae iudicet. Tentavit eorum, qui
in urbe sunt, animos, an spes esset impetrandi, ut obsides pacis urbes Reformatis
reddantur: sed ea spes ei praeciditur. Caeterum in negotio religionis nihil innovatum
iri large promittitur. Nunc ad aulam Legatus, quantum potest, properat, ut imminens
Monti Albano obsidium, si possit, antevertat. Video rem esse inter felices hinc atque
inde pertinaces: ac proinde spem pacis valde incertam; quae, etiamsi confecta esset,
meae certe securitati nihil esset additura. Longius enim abest bellum, quam ut eius
pericula quicquam ad nos pertineant. Nec quicquam causae video, cur inde pendere
debeat solitudinis meae remedium. Sed vereor ne amici mei inimicis lactandos se
permittant, nihil postremo ipsis nisi ludibrium debituri. Neque ego cuiquam quamvis
variae spei usuram invideo, dum ne ego interim vitae solatiis destitutus poenas
pendam alienae credulitatis. Chartas, quarum in literis XXIX. ad me datis 4 meministi,
avide exspecto. Minus solvit et qui tempore minus solvit. Ego mihi diutius deesse
non possum: neque est, ut dilationem ostendendae innocentiae, tam crudeliter
lacessitae, aequis iudicibus probare diutius possim. Hac praecipue in re te adiutorem
mihi quantis possum precibus exposco. Carmen ad Thuanum 5 iam videris, in quo
nihil probandum praeter constantiam reverentiae, qua cum bonis omnibus, virum
in omni virtutum genere incomparabilem, patrem ipsius, sum prosecutus, cuius ut
testimonium aliquod publice exstaret, mea referre censui. Ad meos non scribo,
quando eos iam in Zelandiam profectos arbitror. Vale Vir summe, et bene rem gere.
13 Aug. 1621. Lutetiae.
677. 1621 Aug. 19. Aan B. Aubéry du Maurier 6
.
Liberos tuos, Vir Illustrissime, incolumes ad te venisse, gaudeo: speroque, si quid
adhuc sequioris valetudinis ipsis adhaesit, id omne itineris motione discussum. De
studiis ipsorum optima quaeque sperare nos iubet et ortus felicitas et cura tua et
eorum fides, quibus tam grande depositum commisisti. Ad virum optimum et amicitia
tua dignissimum Gerardum Vossum et scripsi antehac 7 ,
1 Aerssen. De pararius (onderhandelaar) is m.i. Hauterive; zie p. 104 n. 1.
2 Guil. du Vair, die 3 Aug. 1621 overleed, en als zegelbewaarder werd opgevolgd door De
Luynes.
3 James Hay, first earl of Carlisle, die in 1621 als buitengewoon gezant naar het Fransche hof
was gezonden, om te trachten vrede tusschen Lodewijk XIII en de Hugenoten te stichten. In
1622 kwam hij opnieuw naar Parijs met hetzelfde doel.
4 o
N . 671.
5 Silva, zie p. 101 n. 7.
6 o
Gedrukt Epistolae p. 60. Antwoord op n . 673.
7 N o . 666.
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2