Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2

110
sarciendae Ecclesiae concordiae plurimum adferat emolumenti. Summo Theologo,
Tileno, salutem si dixeris, gratum feceris. Nec enim obstare arbitror, quod de facie
minus norim, cum animi virtute hominem aestimemus: quam qui norit, is vere mihi
nosse virum videtut. Vale. XXII Iul. ∞ IƆCXXI.
Tuus aeternum,
G.I. (Vossius) 1 .
Adres: Clarissimo et incomparabili viro, Hugoni Grotio. Lutetiam Parisiorum.
In dorso schreef Grotius: Ger. Vossius 22 Iulii 1621.
669. 1621 Juli 23. Aan J. Hemelaer 2
.
Librum 3 olim mihi consolando, nunc instruendo destinatum, Hemelari doctissime,
iam nunc accipio: ita ut totum perlegendi nondum tempus invenerim, facturus id
ipsum sine mora, ut meretur affectus pro meliore mei parte sollicitus. Interim tibi
magnas ago gratias, maximas auctori eius libri, cuius ego eruditionem per omne
litterarum genus latissime dispersam, quod vel inspicienti patet, valde imperitus sim,
ni admirer, ingratus ni exosculer. In illis versibus, quos liberis meis instituendis
conscriptos, alii me ignaro ediderunt 4 , video esse quaedam, in quibus aut ingenii
mei caligo, forte id temporis per calamitates meas nonnihil obruti, cum ab omni
amicorum alloquio abstractus nihil nisi hostile aspicerem, aut ipsa versuum brevitas
et numerorum vincula me impedierunt, quominus satis perspicue animi mei sensa
exprimerem. Quod ni esset, certe nulli data esset occasio adversum me disputandi
de illis culpis, quae hominem de Gratiae divinae possessione non depellunt. Omnino
enim cum libri, quem mittis, scriptore sensi, eius generis esse quosdam quotidianae
incursationis lapsus, quos ἀσϑενείας ibidem appello: minime vero trahenda eodem
capitalia facinora, quae aut dolum malum aut latam culpam involvunt, et proinde
cum statu τῆς παλιγγενεσίας nequeunt consistere. Sic et in alia quaedam esse
arbitror, in quibus cum idem sentiamus, hoc tantum interest, quod ille, qua pollet
facundia, sententiam communem verbis lucidioribus expressit. Erunt et alia, credo,
in quibus aliud illi, aliud mihi animus dictat; quod ipsum tamen ne amicitiae nostrae
obstet, impense oro: atque eo, ni fallor, iustius, quia non tantum absum longissime
ab odio a me dissidentium, sed quod in summis malis, Deo iuvante, praestiti, ne
quid in re Fidei profiterer contra quam animus sentiret; idem nunc eadem opitulante
gratia praestiturum me confido, et quidem eo facilius, quo longius nunc absum ab
omnibus in eo negotio simulandi dissimulandique causis. Interim Deum oro, ut si
quid me fugit ad salutem utilis Veri, eius me luce perfundat; meaque ex
1 De brief is hier beschadigd.
2 Afschrift U.B. Leiden, cod. Vulc. 53. Gedrukt Burman, Sylloge II p. 444. Geadresseerde was
kanunnik van de Kathedraal van Antwerpen. Daar deze brief hem niet bereikte, zond Grotius
bij dien van 24 Sept. (n o . 694) een copie.
3 o
Welk boek Hemelaer hier zond, weet ik niet. Het was, blijkens n . 694, in het Nederlandsch
geschreven.
4 Vraghe en Antwoordt over den Doop; zie p. 23 n. 12. Aldaar komen, kort voor het einde, deze
regels voor:
‘Ist moglick dat die feylt Godt evenwel behaecht?
Jae: want om Christi wil sijn swackheydt Godt verdraecht.’
Hugo de Groot, Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 2