DE STRIJD TEGEN DE PROSTIT[1TIE - digitale bibliotheek voor de ...

86
van bordeelen : groote en kleine. In de eerste soort is men in den
ruimsten omvang , den vollen zin des woords : slavin. In de tweede
is men nagenoeg vrij. Waarom ? In de zoogenaamde groote huizen
worden slechts de jongsten , de schoonsten , de wel gemanierden
opgenomen , terwijl in kleinere of geringere de ouderen en de onbeschaafde
slagtoffers uit de heffe des volks hare toevlugt zoeken. Deze
bieden zich vrijwillig aan , zij dienen de zonde om loon , zoo lang
men haar houden wil , zoo lang er voor haar nog iets te verdienen
valt. Zij worden niet met sieraden getooid of met het vette dezer
aarde onderhouden , maar gelijk aan versletene slavinnen — doch
neen ! veelal schenkt men deze het voldoende genadebrood , --- maar
gelijk van oude paarden , zoo tracht men van haar met de minste
kosten nog zoo veel voordeel mogelijk ,te trekken. Zij zelven klemmen
zich aan de zonde , aan haar bestaan vast om niet op straat gezet
te worden en als bedelaressen en landloopsters (want waarheen zouden
zij zich begeven ?) in de werkhuizen hare laatste dagen te moeten
slijten. Zij zijn vrij , omdat er geen gevaar bestaat dat zij zullen
wegloopen, zij zijn vrij , omdat er aan haar geen winstgevend kapitaal
zoude verloren worden , omdat er voor Bene die uitvalt , vele plaats
zijn. Maar met genen is het anders gesteld. Zij zijn zeld-
-vervangsters
zamer en hebben dus waarde. Zij worden gekocht en verkocht , bewaard
en bewaakt als een rentegevend goed. 'Doch koopen - en verkoopen is
het regte woord niet , want zij worden of geleverd of overgenomen.
Iedere bordeelhouder heeft zijne , meest vrouwelijke , personen , die als
speurhonden geschikte slagtoffers voor hen opsporen. Dergelijke makelaar-
sters helpen gewoonlijk de jonge dochters op het slechte pad en wanneer
deze dan , uit het ouderlijke huis verstooien , zich in radeloosheid tot
hare helpster of raadgeefster begeven , ontfermt zij zich over haar en
brengt ze bij eene « jufvrouw » , dat is : zij levert ze aan dezen of
genen harer kalanten voor de som van zes a tien gulden. Doch ook
veelal zijn deze pesten der maatschappij de tusschenpersonen tusschen
de verscliillende bordeelhouders die van elkaar de slagtoffers overnemen.
Om dit goed te begrijpen, diene men het navolgende te weten. Wanneer
een meisje in een huis wordt opgenomen , maken de veelal burgerlijke
kleederen, welke zij aan heeft, haar eenige bezitting uit. Dewijl men
aldus met haar niet voor den dag kan komen om ze den rijken verfijnden
wellusteling aan te bieden , worden de fraaiste toiletten voor haar