DE STRIJD TEGEN DE PROSTIT[1TIE - digitale bibliotheek voor de ...

73
haar af te schrikken , en n o o i t i n g e e n g e v a 1 mogen overgaan
tot een waarborgen van het straffeloos plegen dier zonde.
Hierdoor wordt v o l s t r e k t en zonder restrictie alle geneeskundige
policie der bordeelen , alle geregelde visitatie der publieke vrouwen,
alle afgifte van livretten , alle gedwongen overbrenging naar hospitalen
enz. UITGESLOTEN.
Deze thesis zal zeker de meeste tegenspraak ontmoeten.
Maar ik ben vastelijk overtuigd , dat daarop niets kan , niet
mag toegegeven worden.
Hoe men het ook zoeke te vergoelijken en te verbloemen , het is
onloochenbaar, dat de Overheid door deze geneeskundige policie,
aan de eene zijde , bij de vrouwen die aan hare schandelijke en
onteerende voorwaarde voldoen, het schuld en schaamtegevoel uitdooft,
door haar tot 1 e g a le uitoefening van haar bedrijf , eene soort van
brevet op openbaar gezag uit te reiken,
aan de andere zijde , aan de ontuchtigen de slagtoffers aanwijst,
die zij zonder gevaar , op hare verantwoordelijkheid , kunnen misbruiken.
En dit is medepligtigheid aan de zonde der hoererij
en zware schuld voor God.
Zoolang de Overheid zich aan deze stelselmatige organisatie van
de schande, om haar zooveel mogelijk tegen de van God over haar
regtvaardiglijk uitgesprokene oordeelen te vrijwaren , schuldig
maakt, is er geen zegen te wachten op Benige andere pogingen , die
zij zoude mogen aanwenden tot wering der ontucht.
Ook uit andere oogpunten is deze geneeskundige p o l i c i e ten
eenen male verwerpelijk.
Ik zwijg er van , dat hare resultaten hoogst onzeker zijn. Er zijn
mij gevallen bekend van vrouwen, door de geneeskundige policie
voor gezond verklaard , en van welke de militaire geneeskunde klaagde,
dat halve compagniën door haar waren besmet 1). Maar zij is verwoes-
1) Vergelijk de praktijk, waartoe men b.v. in Nijmegen kwam, waar
in 1872 eene vrouw eerst door de burgerlijke autoriteit „ gezond " is gekeurd,
toen door den militairen officier van gezondheid „ als ziek" herkeurd , en
vervolgens door eerstgenoemde ter beslissing van het geschil naar Utrecht
werd opgezonden, waar een Professor in de medicijnen „een verklaring afgaf,
constaterende hare gezondheid". (Prov. Versl. Gelderl. 1872 IV, blz. 371.)