DE STRIJD TEGEN DE PROSTIT[1TIE - digitale bibliotheek voor de ...

2:1 s
de zonde der ontucht te bestrijden door redding van reeds geval-
lenen, waarom niet eene schrede verder nog gegaan, om ook het
kwaad zelf in het harte aan te tasten ? Wij mogen niet zwijgen,
wij mogen niet stilstaan. Integendeel alles roept ons toe : „ Ga
voort en strijd eerlijk en openbaar !"
De eerste schreden, de moeijelijksten zijn gedaan. De hoogheid
van de rust alsof het zoo wèl ware met ons begint te wijken.
In het volk ontwaakt de begeerte naar tucht, tot reinheid en
kuischheid. Wjj verheugen ons er over. Dit is het handvol koren
op de bergen, dat het gedruisch van de cederen Libanons zal worden.
Slechts dieper verootmoedigd en trouwer schuld erkend en beleden;
en weet, het Christendom, dat op aarde kwam, in de ontzettendste
verbastering der menschheid tot de grenzenlooste onmatigheid en
onkuisheid, heeft de aarde vernieuwd en geheiligd; en zou dat
zelfde Christendom de eigene welerbarende Godskracht verloren
hebben ? Wij gelooven het niet. Maar de Christen strjjde met de
gansche wapenrusting Gods ! Hij erkenne dit zijne roeping te zijn!
Ik heb gesproken om zoo de Heer wil, meer te spreken. Ik
meen dat het mijn pligt is. De tijd is dddr dat zwijgen zonde is.
Men helpe mij ! Gaarne wil ik de minste der dienaren zijn, om
in dezen strijd in de eerste rij te kampen. Maar men late mij in
deze getuigenis niet alleen. Men neme moed om te antwoorden.
Men - strijde in het geloof mede. Hij die ons gemaakt heeft tot
tempelen des Heiligen Geestes zal met ons zijn."