DE STRIJD TEGEN DE PROSTIT[1TIE - digitale bibliotheek voor de ...

208
dig geheel uit de maatschappij verdwijnen ; eindelijk dat beide
terug te brengen waren tot de begeerte, de hebzucht naar
iets, waarop men zedelijk geen recht had, waarvan ten minste
het bezit niet geoorloofd was.
Toch kwam jurist en niet jurist, ja hij, die overigens, op
elk gebied met den schrijver overeenstemde en ook de slot-
som van zijn betoog toestemde, tegen deze parallel op.
Het Utrechtsch Dagblad schreef in zijn Nr. van 24 Mei j.l. :
1 0. die vergelijking zou wellicht opgaan, als men bij dief
wat bij de prostitutie helaas, nimmer ontbreekt, de-stal
had,
partij, die vrijwillig de lijdelijke rol vervult;
2°. dat niet gelet is op het onderscheid tusschen „ zedelijk
kwaad", en kwaad dat in de termen der „ strafwet" valt.
Wat nu liet lste punt betreft is dit juist een bewijs hoeveel
dieper de daad van den ontuchtige moet opgevat worden,
dan gewoonlijk geschiedt, immers niet slechts als gepleegd
tegenover de vrouw of man die eer medeplichtige zou kunnen
heeten, maar tegen de maatschappij en den staat die op het
huwelijk gegrond zijn en nu zoowel door het wezen als door
de gevolgen van ontucht en prostitutie zwaarder (want niet
slechts stoffelijk maar ook zedelijk !) benadeeld worden, dan de
bestolene persoon.
Hieraan knoopt zich vast eene opmerking over de straf baar
Onze oud-Hollandsche juristen hebben hierover anders-heid.
gedacht,- overeenkomstig de gelijkstelling van het 6de en 7de
gebod in de Schrift. Daarenboven is dit tweede bezwaar tegen
onze (altijd Fransche) Code Penal gericht; mag men vooral
het jus constitutum in onze StraJwefgeving niet voor onver-
beterlijk achten, en is het ten slotte de vraag in hoever een
aanstaand Nationaal Strafwetboek ook op dit gebied niet
der zedelijkheid een hart onder den riem zou steken.