DE STRIJD TEGEN DE PROSTIT[1TIE - digitale bibliotheek voor de ...

91
reddend dan het getuigend karakter heeft aangenomen. En
toch is het laatste onze hoofdroeping».
Op de vraag : «Waarom neemt het christendom in onze
dagen zoo gaarne het reddend filantropische karakter , zoo
ongaarne het getuigend karakter aan ? » volgde , blz. 10 , dit
strenge maar ware woord : «Tot het eerste behoort niet veel
meer dan het volgen der neigingen des harten , tot het laatste
behoort ontzaggelijk veel zelfverloochening , verheffing des
geloofs , ware liefde , want een getuige moet strijden ; hij
rukt het schoonschijnende masker af, hij schudt de valsche
rust der ziel , hij brengt het hart tot vragen , die gewis
zeer moeijelijk voor de regtbank van een teeder geweten te
beantwoorden zijn ».
In het Ede verslag (1853) werd dan ook de wensch geuit:
« het is nabij den tijd , dat uit al de commissiën die zich in
den lande reeds hebben gevormd , een congres zal te zamen
komen , om de zonde der ontucht dieper aan te tasten».
In het 7de.: «Het zegt zoo weinig , een Mettray , of Montfoort
of Steenbeek voor verwaarloosden of gevallenen op te rigten,
wanneer niet in het hart bet kloeke besluit woont de verwaar-
loozing of den val te stuiten , waar ook. Gij dringt op dezen
weg tot de diepte van het kwaad , zoo namelijk het middel
geen doel wordt , maar gij het kwaad zelf aantast in het hart.
Het moet uitgesproken worden , dat er een weg behoort bewandeld
te worden , waardoor de strijd wordt gebragt tegen
het volle leger van den vijand. Want wij doen weinig , als
wij slechts hospitalen oprigten voor de arme verslagenen,
die in hun bloed liggen en om redding smeeken , als wij,
dit doende , niet ' tevens den vijand opentlijk in het aangezigt
bestrijden. Deze roeping is onze eigentlijke roeping. Dezen
weg behoort de kerk , de philantropie en de staat in te slaan».