i/e/roo/iiging limburg in

trum een dieper verleden dan Vlaanderen en Holland, het
is later niet tot ontwikkeling kunnen komen. Het lag te
excentrisch, meer behoorende tot wat we nu buitenlandsche
cultuurgebieden noemen. Het was een rand- en grens­
gewest, uiterst verbrokkeld.
Op litterair gebied zien we wel eenigen bloei in de 19e
eeuw. De krachten concentreeren zich evenwel niet op het
scheppen van Nederlandsche letteren alleen. Belangrijke
talenten als Weustenraad en Van Hasselt schrijven voor­
namelijk in 't Fransch. Anderen, als G. D. L. Franquinet,
geven hun beste werk in streektaal. Bij de Vlamingen zien
we Dautzenberg en Ecrevisse zich aansluiten.
Tegen het einde der vorige eeuw begint Limburg zich ook
in het Noorden te doen gelden met Emile Seipgens, Frans
Erens, ook met den dezer dagen op 85-jarigen leeftijd
overleden nestor der Limburgsche litteratoren, Lamberts
Hurrelbrinck. Met Marie Koenen, H. H. J. Maas, Felix
Rutten e.a. vangt de nieuwe tijd aan; we behoeven nu ver­
der geen namen te citeeren.
Zoo rijk als de bloei op schilderkunstig gebied is die der
letteren zeker niet. Wonderlijk genoeg: ook de muziek
blijft achter. Toch verdient het Limburgsche litteraire werk
meer belangstelling dan het nu geniet. Het bevat gedachten
en gevoelens, het geeft lijnen en kleuren, die anders zijn
dan hetgeen „Holland" biedt.
MATHIAS KEMP
5