i/e/roo/iiging limburg in

Uit timburg (novellen en schetsen; 1881); afzonderlijk De Kapelaan
van Bardelo: 1898.
In en om het kleine Stadje (1887).
Langs Maas en Geul (1890).
Een Immortellenkrans (1898).
7. Mr. L. J. H. LAMBERTS HURRELBRINCK
(1856—1941)
Geboren 1 Juni 1856 te Passaroean (Java); overleden te
Maastricht 31 October 1941.
Louis Herman Jean Lamberts Hurrelbrinck kwam op vierjarigen
leeftijd naar Maastricht, bezocht daar het gymnasium
en studeerde vervolgens in de rechten te Leiden,
waar hij in 1880 promoveerde. Hij werd advocaat te Leiden
en in 1893 te Amsterdam. In 1909 keerde hij terug
naar Limburg, waar hij zich eerst te Valkenburg en vervolgens
te Maastricht vestigde.
In zijn Leidschen tijd begon Mr. Lamberts Hurrelbinck te
schrijven; hij was tien jaar tooneelverslaggever van het
Leidsch Dagblad, maar hij schreef toen ook reeds enkele
novellen. Later volgden vele verhalen, die vooral tot onderwerp
hadden land en volk van Limburg en de Limburgsche
volksstoffen als de Bokkenrijders. Hij schreef ook een drietal
blijspelen en bijdragen in de Gids, Nederland, Elsevier
en andere tijdschriften.
Hij was lid van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde
te Leiden. In 1910 presideerde hij het Taal- en
Letterkundig Congres te Maastricht.
Enkele publicaties:
Limburgsche Novellen (1890).
Van Limburg s Bodem (1891).
Van Limburgs Grenzen (1892).
In Limburg en daarbuiten (1894).
De Bokkenrijders (1895).
Wanhoop en Misdaad (1896).
Uit de Limburgsche Ardennen (1898).
De Vrouw van den Bokkenrijder (1900).
22