i/e/roo/iiging limburg in

Toen Pieter Ecrevisse drie jaar oud was, werden hem drie
vingers van de rechterhand verbrijzeld in de papierfabriek
van zijn vader; dit ongeluk bracht hem op den weg van
de studie. Hij kwam op de kostschool van den Pastoor te
Grevenbicht, en studeerde later wis-, natuur- en scheikunde
in Felix Meritis te Amsterdam en rechten te Leuven,
waar hij in 1833 promoveerde. Intusschen was hij reeds
werkzaam als leeraar en als zoodanig kwam hij ook te
Sittard, waar hij trouwde en lid van den Raad werd. In
1839 werd hij benoemd tot vrederechter te Eecloo, waar
hij ook zitting in den Raad kreeg (tot 1860). Met Conscience
e.a. behoorde hij in 1841 tot de oprichters van het
dagblad „Vlaamsch België". Van 1845 tot '48 had hij
zitting in den Provincialen Raad van Vlaanderen; hij was
de eerste, die daar Vlaamsch sprak.
Auteur van historisch-romantische verhalen, o.a.:
De Drossaert Clerckx. ï
De Bokkenrijders in het Land van Valkenberg } (1841—'43).
De Verwoesting van Maestricht
Egmont's Einde (1850).
Het Meilief van Geleen (1858).
De Nicht uit de Kempen (1864).
Een volledige uitgave zijner werken verscheen te Antwerpen in
1878—'80.
3. JAN MICHIEL DAUTZENBERG (1808- 69)
Geboren 6 December 1808 te Heerlen; overleden 4 Februari
1869 te Elsene (bij Brussel).
Dautzenberg werd onderwijzer in Heerlen en woonde later
bij Brussel, maar ook toen bleef zijn geboortestreek het
land zijner droomen. Hij was een dichter, wiens streven
zich vooral op den vorm richtte; zijn voorbeelden waren
de Grieksche en Latijnsche dichters, Von Platen (1796—
1835) en Rückert (1788—1866); hij pleitte voor den hexameter
in de Nederlandsche poëzie.
In 1850 verschenen zijn „Gedichten"; na zijn dood bundelde zijn
schoonzoon Frans de Cort zijn „Verspreide en nagelaten Gedichten"
(1869),
19