i/e/roo/iiging limburg in

JAC SCHREURS:
Viaticum (fragment)
De maannacht blonk in een gevelruit.
Een jongen blies in een herdersfluit
En klaar aan de stilte sloeg, tel om tel,
Het glazen geluid van de altaarschel.
„Adeste fideles". zong krank en dof
Een stem door de blanke bloemenhof.
Een wingerd dorde aan de witte muur.
Een schaapje blaatte in de donkere schuur.
Een deur kwam open. een deur ging dicht.
En het woonhuis stond vol zonnelicht.
Maar daar lag een man en die ging dood,
Naast een jongen, die hem de oogen sloot...
Maria spreidde een altaardwaal.
En las uit een oud, geel rituaal
Met een stem, als glas zoo rein.
Het schoone, smeekende kerklatijn.
Toen nam zij de Hostie in hare hand.
En gaf ze den man op zijn ledikant;
Toen sloot hij zijn oogen, toen sloot hij zijn mond.
Toen sloot hij voor eeuwig zijn oogen en mond...
Een lange weg en een smaller pad:
Een beekje ruischte, een molenrad;
Het maanlicht doofde in een gevelruit,
Een jongen blies in een herdersfluit.
Een lichtje ging door het winterland;
De maan zonk achter den heuvelrand.
En door de nanacht klonk ver en hel.
Het glazen geluid van de altaarschel...
12
(Het gedicht „Viaticum", oorspronkelijk verschenen in „Roeping", >s
m zijn geheel o.a. opgenomen in de bloemlezing „Nieuwe Geluiden".)