C. BUDDINGH*

C. BUDDINGH*
1

DG 3 O ki C \it>

DE LAARZEN DER MOHIKANEN

DE LAARZEN DER MOHIKANEN
NIET GOED, GELD TERUG
(jedichten door C. ïïuddingh'
D E
S E M A P H O R E - P E R S
D O R D R E C H T
M
C
M
X
L

KOSMOS
Er was een huis van glas.
Voor ieder venster stonden negen vazen,
En ook die vazen waren weer van glas.
5

6
AVONDVAL
De stoomboot van de dag zinkt langzaam weg
In de fluwelen zee der schemering.
Een roze wolk staat eenzaam op de brug
Waarover reeds de eerste golven spoelen.
Het zonlicht heeft de laatste sloep gestreken.

LLAMOURR
Het paard van driehoog
En de wasbeer van beneden,
Zij vormen een paar
Dat geen oorlog beroert.
Zij hinken langs de gracht
Als de stad is gaan slapen,
En kussen elkaar
Tot de maan opkomt.

Want het paard van driehoog
En de wasbeer van beneden,
Zij schuwen het licht
Als de builenpest.
Zij dromen een wereld
Waar 't altijd nacht is,
Waar liefde van suiker
En een hart van fondant is;
De wasbeer, het paard,
En de rest van de stad.

SCHOOLBORD
Een maal twee is twee.
Twee maal twee moet hier zijn.
Drie maal twee is beter.
Vier maal twee is dom.
Vijf maal twee is zonde.
Zes maal twee is ook goed.
Zeven maal twee komt later.
Acht maal twee is niets.
Negen maal twee nog minder.
Tien maal twee ben jij.

AFKOMST
Ik ben een zoon van de vulkaan der stilte.
Soms vloei ik langs de bergen in het laagland,
Maar in de kratermeren slaat mi]n hart.
Het hart: een helle kern van rots en zwavel,
Gehuld in grijze, dodelike dampen,
Opdat geen mensenhand het ooit ontwijdt.

TEKENFILM
Een kikvors met het hoofd van een mandril
Wordt wakker naast een beek van levertraan.
Verbaasd wrijft hij zijn vette oogen uit,
Maar 't is nog veel te vroeg in het seizoen.
Hij springt voorzichtig naar de overkant,
Waar een verlate bruidsstoet staat te wachten,
En in de kussens van het laatste rijtuig
Vervolgt hij zijn gestoorde schoonheidsslaap.
ii

VIERSCHAAR
Duizend reizen in het rijk der doden,
Langs de wegen van te laat berouw,
In de postkoets der verloren moeite.
1
2
Eens wachtten er een kamer en een bed,
Maar sinds de haven van je hart verzandde
Rest slechts de droom, die als een invalide
Voor 't venster ligt tot weer een dag vervaalt.

Altijd een tussen allen,
In de schaduw van een sluik verleden,
Onder de ban van een vervreemd tekort.
3
4
Geen zachte hand verbreekt het loden zegel
Waarmee een vroegere mijn hart afsloot.
Dit leven dat men schoon heet lijkt te vaak
De rookpluim van een trein die nooit vertrekt.
9

14
VERGEET
Vergeet het gebaar,
Vergeet de koele ogen,
De machtloze handen,
De grijns van de nacht.
Vergeet wat er bleef,
En vergeet wat voorbij ging:
Eens was er een rijk,
Nu is er een naam.

VOORSCHRIFT
De kaarsen gedoofd,
Het hoofd op de handen,
De nacht gaat voorbij
Als een bedelares.
Wie niet droomt, wie niet s.
Staat er ergens geschreven.
Het verlangen is ook maar
Een bijbeltekst.

16
Zoek in ieder boek
Naar de lege bladzij,
En als je hem hebt,
Doe het boek dan weer dicht.
i

MISSCHIEN
Nooit ben je waar ik je zoek;
Ik speur in de wolken, de varens,
De vogels, de rozen, de mensen,
De eindloze wolken, de vuist van de zon.
De avond valt, je blijft onvindbaar.
Toch weet ik dat je bestaat en mij wacht.
Misschien zal eerst de dood ons samenbreng
Je koele handen op mijn stenen slaap.

SLUIT JE OGEN
Mijn mond is vochtig, sluit je ogen
Sluit je ogen, mijn hand is koud,
De nacht is kouder, sluit je ogen,
Sluit je ogen, mijn mond is koud.

ETMAAL
Het licht is oud en moe,
En geeft haar scepter over aan de nacht.
Een kind slaapt voor het raam van zijn verlangen,
Zijn hoofd rust op de varens van zijn droom,
De deken van de duisternis omhult hem.
Maar alles draait. De nacht doet afstand van
Haar grijze troon bestikt met blauwe sterren.
De bakfiets van de zon rijdt door de stad.
Het kind wordt wakker waar het wonder uitblijft,
En alles is weer als het morgen zijn zal.
l 9

20
SINGING THE BLUES
De bomen van de nacht staan kaalgevroren
Langs de besneeuwde bermen van de maan.
Van zon en voorjaar bleven enkel woorden,
Die als termieten aan mijn leven vreten,
Dat eenmaal sterk was als een Wodanseik.

GEORGIA
De schaduw van mijn droom drijft over zee,
En ergens diep in 't land ligt haar gelaat
Begraven onder eindeloze herfsten.
Van alles wat mij lief was bleef mij slechts
Haar zachte naam die niemand uit durft spreken.
21

22
ANDERS EN EENDER
De schepen klieven zingend naar het zuiden.
Een gouden vogelkeel vonkt op de boeg
En laat een baken voor de zeemeermin.
Maar in het noorden hurken grauwe dwergen
In de doorrookte holen van de dag
En kerven tekens in verweerde steen.
Andere vuren vlammen op de bergen,
Maar door de dalen waait dezelfde as.

DIXIE
Twee meter meer naar links,
Zes el katoen naar boven,
De mooiste is voor iedereen,
Maar ik alleen voor mij.
Het regent ook naar rechts,
Het bed is uitgesloten.
De laatste buigt het hoofd,
Er zit niet anders op.

24
LOGBOEK KLEIN FORMAAT
De wind van het verleden,
De schepen van de herfst,
De kust van de dood.
Het zog is zwart van rampspoed en verlangen,
De zee een inktvlek op een oude kaart.
En achter alle nachten wacht een eiland
Dat oplost in de eerste ochtendmist.

J. BUCKLAND WRIGHT
De maan is altijd vol
Wanneer het schip gaat varen,
Maar op de kade zit een vrouw
Die wakker blijft en schrijft.

26
DE SCHELPEN
De schelpen verzachten het heengaan
Uit dit dal van chroomstaai en rubber,
Van distels en bordpapier.
De schelpen zijn de kinderen der branding,
Eeuwen geleden hier te vondeling gelegd,
Tussen de scherven van een strijdbijl.

De schelpen weten dat er meer bestaat
Dan voor de zederechter aan het licht komt,
Maar hullen zich in een gerimpeld zwijgen.
Zij weten ook dat spreken toch niet baat,
De schelpen . ..
2 7

28
ROOSJE
Wanneer zij de wilgen begreep,
Dan zou zij geen Roosje heten;
Dan droeg zij een mantel van sterren,
En ondergoed van gras.
Wanneer zij wat groter was,
Dan zou zij haar ogen wel sluiten;
Wanneer zij wat kleiner was,
Dan zou zij er niet zijn.

Maar haar lach is van kornalijn,
Haar lippen zijn wilde vogels.
Wanneer zij niet meer van mij hield,
Dan kon ik er ook niets aan doen.

HET HUIS
Bruidsparen op iedere trap.
Een man vlucht langs de leuning,
Maar valt in de armen van
Een vrouw zonder gelaat.
Haar lichaam bedekt het hek
Waar eenmaal de deur geweest is.
Vergeefs rammeit hij de tralies,
Op de maat van Lohengrin.

ONE O'CLOCK JUMP
Bind een steen om je hals,
De maan voor je ogen:
De nacht is te groot
Om alleen te zijn.
Een vis verschiet
In het stuurloze water.
De oever breekt af
Als marsmuziek.

Waar de spiegel zich sluit
Over de bevende schaduw,
Drijft een kinderklomp
Met een vuurrood zeil.

AFTELVERSJE
Een speelgoedbeer van celluloid,
Twee oren om te horen;
Een herderin van porcelein,
Twee ogen om te zien.
Het is het oude lied
Van alle vogels vliegen,
Behalve dan de koekoek,
Maar die vergeet men wel.

34
INPLAATS VAN DE OLIFANT
De dag verstrikt mij in zijn bonte listen
Van zon en sneeuw en zachte vrouwenarmen,
En in de nacht bespringen droomgezichten
Mij uit hun felle, zwarte hinderlaag.
Zal ooit mijn leven weer eenvoudig zijn,
Eenvoudig als een vierkantsvergeliikins?

INHOUD
Kosmos . . . . . .
Avondval
Llamourr
Schoolbord . . . .
Afkomst
Tekenfilm
Vierschaar
Vergeet
Voorschrift . .
Misschien
Sluit je oogen . . . .

Etmaal
Singing the blues
Georgia
Anders en eender
Dixie . . . .
Logboek klein formaat
J. Buckland Wright .
De schelpen
Roosje
Het huis .
One o'clock jump .
Aftelversje
Inplaats van de olifant

DE LAARZEN DER MOHIKANEN
werd najaar 1941 gedrukt voor de Semaphore Pers ie
Dordrecht en verscheen in een oplaag van 270 ex. Hiervan
werden 120 ex. gesigneerd door den auteur. De eerste 20
genummerd van I-XX kwamen niet in den handel, de
overigen werden genummerd van 21-120 en 121-270.
Dit is nr.