De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

De groote bluf en de ruwe werkelijkheid
Toen de eerste wereldoorlog geëindigd was, verschenen
onthullingen, waarin de leiders van de
Engelsch-Amerikaansche propaganda openlijk verklaarden
dat zij de volken door leugenachtige berichten
misleid hadden om het vertrouwen in hun zaak
op te houden. Een Engelschman vat het wezen van
zijn propaganda-centrale Crewe House samen in den
zin: „Teil a lie and stick to it". (Vertel een leugen en
blijf erbij.)
De leidende gedachte van de Engelsch-Amerikaansche
propaganda in den tweeden wereldoorlog,
dien Engeland door zijn oorlogsverklaring aan Duitschland
ontketende, is: Wij beschikken in alle landen en
op alle gebieden over onbeperkte mogelijkheden! Met
deze bewering tracht men vooral de volken van de
neutrale staten te imponeeren.
Een blik op de wereldkaart toont dat Duitschland
en zijn Europeesche bondgenooten op de binnenste
lijn strijden. Japan dat op een machtige vloot steunt,
strijdt eveneens op de binnenste lijn. De vijanden
der spilmogendheden zijn ten eerste zelf van elkaar
gescheiden door den grooten Atlantischen Oceaan en
ten tweede door de zeeën van hun koloniën en van de
oorlogstooneelen. Zij opereeren op de buitendste lijn;
zij moeten vaak lange verbindingswegen voor den
aanvoer van hun materieel en strijdkrachten overkomen.
Hun moeilijkheden zijn thans alleen reeds
daarom aanmerkelijk grooter dan in den eersten
wereldoorlog, omdat Japan en Italië aan de zijde van
Duitschland strijden.
Toen de Duitsche duikbooten in het jaar 1917, het
jaar dat de USA. aan den oorlog deelnamen, aan de
Engelsche en Amerikaansche scheepvaart door den
onbeperkten duikbootenoorlog eenige maanden lang
de hevigste slagen toebrachten, verklaarden de
Engelsche admiraals als ook de Engelsche leidende
staatslieden, dat men den oorlog zou verliezen indien
het in den grond booren van schepen niet ophield.
(Zie het Fichtebund-vlugschrift „De Geheimen van
Admiraal Sims" No. 1534). Duitschland had in den
éérsten wereldoorlog den onbeperkten duikbootenoorlog
een tijd lang gestaakt. Later had het. dit zijn
beste wapen verwaarloosd. Daardoor werd Engeland
gered voor de ineenstorting. De propaganda van de
toenmalige entente schreeuwde het over de geheele
wereld uit dat op Amerikaansche werven het veelvoudige
gebouwd zou worden van hetgeen de duikbooten
in de grond zouden kunnen booren. Toen werd
de neutrale wereld de dupe van dezen Amerikaanschen
bluf. Na den oorlog werden door het Engelsche Lloydbureau,
waar alle schepen geregistreerd worden, de
ware cijfers bekend.
Volgens Lloyd's Register werden in de jaren 1917 en
1918, waarin Amerika oorlog voerde, slechts
3.423.268 BRT handelsscheepsruimte gebouwd.
Dus werd er toen in twee jaren slechts zooveel
scheepsruimte gebouwd als de spilmogendheden in de
eerste vier maanden van het jaar 1942 in den grond
boorden.
Deze feiten zijn in de scheepvaartkring-en van alle
landen bekend. Toch probeeren de Amerikanen ook
thans weer een reuzenbiuf op touw te zetten door te
beweren dat ze in minder dan twee jaar minstens
20 millioen ton scheepsruimte zullen bouwen.
Als mijnheer Roosevelt zegt: ,,Ik bouw 20 millioen
ton", dan vermijdt hij het wijselijk te zeggen welke
soort ton hij meent. Een schip kan een waterverplaatsing
van 1660 ton hebben; dat komt echter slechts
overeen met een schip van 1000 brt. Het Duitsche
OKW. geeft vanzelfsprekend de naar den bodem der
zee gestuurde tonnage in brutto register tons op. De
Amerikaan kan echter nog minder bedoelen. De internationale
gewichtston bedraagt 1000 KG., de Amerikaansche
daarentegen slechts 907,2 KG. Een Amerikaansche
ton, die betrekking heeft op huiden en thee,
bedraagt zelfs slechts 500 Kg.
Men kan dus den reuzenbiuf van mijnheer Roosevelt,
dat hij in staat zou zijn om binnen de twee jaar
20 millioen ton scheepsruimte te laten bouwen,
gemakkelijk doorzien en zijn cijfers gevoegelijk tot
op de helft van de algemeen gebruikelijke maat
reduceeren.
De ruwe werkelijkheid heeft echter al bezewen dat
Roosevelt's cijferexperimenten niet op gaan. De spilmogendheden
hebben hun vijanden al meer dan
20 millioen brt. verliezen aan scheepsruimte berokkend.
Voorwaarde voor het bouwen van schepen is staal.
Over welke hoeveelheden van deze belangrijke stof
beschikken nu de Amerikaansche werven voor den
aanbouw van handelsschepen? Daarover liet zich het
Amerikaansche tijdschrift der staalindustrie „Iron
Age" het volgende ontglippen:
„Er moet helaas rekening gehouden worden met de
omstandigheid dat in 1942 slecht 82,6 millioen ton
staal tegen 82,9 millioen ton in 1941, dus 300.000 ton
minder, geproduceerd zal kunnen worden."
Al de scheepswerven der Vereenigde. Staten samen
hebben in 1941 slechts 936.000 brt. scheepsruimte gebouwd.
Toegegeven moet worden dat er inmiddels
verdere scheepswerven opgericht zijn. Maar tot het
bouwen van scheepswerven zijn ook weer vele
millioenen tonnen staal noodig, die dan voor den
scheepsbouw ontbreken. Het productievermogen der
staalindustrie der Vereenigde Staten was reeds in het
jaar 1941 voor 92 tot 100% ingespannen. Nieuwe'
hoogovens geven niets wanneer geen grondstoffen
voor de staalproductie aanwezig zijn. De Amerikaansche
tijdschriften en dagbladen berichten dagelijks
dat er vooral oud ijzer voor de staalproductie ontbreekt.
Maar ook de belangrijkste veredelingsmetalen
voor staal zooals wolfram, chroom, molybdeen en
andere ontbreken. De landen van herkomst zijn voor
den Amerikaanschen import grootendeels reeds verloren,
zooals b.v. de gebieden in het verre Oosten.
Aan den anderen kant zijn het juist de groote gevaren
en het steeds grooter wordende gebrek aan scheepsruimte,
die het onmogelijk maken de mankeerende
ertsen aan te voeren. Over de belangrijkheid van deze
feiten bericht de correspondent te Washington van de
„Daily Herald" midden Augustus 1942:
„Met zekerheid moet men rekening houden met de
spoedige ineenstorting van de staalverzorging van
Engeland door het uitblijven van de leveringen uit
de Vereenigde Staten."
Het is een feit dat de Amerikaansche industrie en
de scheepsbouw gedwongen zijn om in het jaar 1942
met een productie van 82,6 millioen ton staal in de gezamenlijke
behoeften van den oorlog en van particu-
1554 — H.