De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

mij was geheel anders dan tegenover het publiek. Wat
voor een duister oogenblik in de geschiedenis van de gemeenzame
zaak! De Heer Balfour vertelde mij dan later:
„Toen ik mijn reis naar Amerika ondernam plaagde mij
onophoudelijk de gedachte aan den duikbootenoorlog. Ik kon
aan niets anders denken dan aan het aantal in den grond geboorde
schepen. Den geheelen tijd scheen het mij toe dat wij
den oorlog zeker moesten verliezen."
Gedurende een onderhoud met den Koning sprak
hij precies zoo openhartig tegenover mij als tegenover
Jellicoe en de andere leden van de Britsche Admiraliteit.
Het onheil moest voorkomen worden, of de Geallieerden
zouden den oorlog nooit kunnen winnen.
Zoover Admiraal Sims. —
*
Na deze uitlatingen van Admiraal Sims moet men
zich afvragen, hoe het kwam dat het verderf van Engeland
toen kon worden voorkomen. Het antwoord van
den geschiedenisschrijver is verbazingwekkend. Niet
door militaire maatregelen lukte het om het gevaarlijke
Duitsche duikbootenwapen met lamheid te slaan, maar
met een middel dat de Engelschen zelf kenschetsend
voor hun manier van denken den „oorlog der gouden
kogels" noemden. Steekpenningen stroomden over neutrale
landen naar Duitschland en hiermede werden verraders
gedongen, die voor hun judasloon met berichten
over de beweerde succesloosheid van den Duitschen
duikbootenoorlog dit zoo gevaarlijke wapen lam sloegen.
Ja, het gelukte den vijanden van Duitschland zelfs om
een leidend politicus, die de meerderheid van de Rijksdag
achter zich bracht, als gewillig helper te vinden.
Met dezen „oorlog der gouden kogels" zette in
Duitschland als het ware een politiek van zelfmoord in.
De verraders speelden het klaar dal Duitschland, op het
hoogtepunt van zijn successen, den vijanden zelfs een
vredesaanbod deed. En met deze politiek werd het zelfvertrouwen
van Duitschland verzwakt en dat der vijanden
gesterkt. De politiek van verraad en bedrog bereikte
het hoogtepunt met de veertien punten van President
Wilson. Het Duitsche volk werd voorgelogen dat het
een vrede zou kunnen sluiten zonder dat er overwinnaars
en overwonnenen zouden zijn. Vreeselijk heeft het
Duitsche volk voor het daarin gestelde vertrouwen
moeten boeten, toen het na het einde van den eersten
wereldoorlog dertien jaren lang door zijn meedoogenlooze
vijanden uitgeplunderd werd.
Thans trachten de plutocratische landen Engeland
en de Vereenigde Staten met dezelfde middelen het onheil
dat zij zelf veroorzaakten te stuiten. Daartegenover
moet het volgende geconstateerd worden:
ie Het ondermijnen van het Duitsche weerstandsvermogen
is onmogelijk. Het Duitsche volk heeft van het verleden
geleerd en is door eigen ervaringen volkomen beveiligd
tegen bedrogsmanoeuvres.
2e Het Duitsche volk heeft een sterke autoritaire regeering,
die gedragen is door den eensgezinden wil van het geheele
Duitsche volk. De klieken van politici, die in den eersten
wereldoorlog een zelfmoordenaarspolitiek bedreven, zijn
thans in Duitschland onmogelijk.
3e Het Duitsche duikbootenwapen is thans machtiger dan
ooit. Het is uitgerust met de modernste inrichtingen en
beschikt in de bomvrij aangelegde bunkerhavens aan de
Kanaalkust en aan den Atlantischen Oceaan over zoo voortreffelijke
steunpunten als men ze beter niet kan wenschen.
4e Als gevaarlijk wapen voor de vijandelijke scheepvaart is
er nog het vliegtuig, vooral de bommenwerper voor lange
afstanden bijgekomen. Dit nieuwe wapen, dat ook door
middel van de draadlooze telegraphie met de duikbooten
samenwerkt, heeft de oorlogvoering ter zee in geweldige
mate versterkt.
Se Gedurende de jaren der omstreeks 1928 uitgebroken oeconomische
wereldcrisis rustte de scheepsbouw in bijna alle
landen. Duizenden opgelegde schepen verroestten of
werden gesloopt. De handelsvlooten van de vijanden van
Duitschland zijn in dezen oorlog aanmerkelijk kleiner dan
in den eersten wereldoorlog.
6e Thans is een groot gedeelte der schepen voorzien van
stookinrichtingen voor olie. Deze kunnen geen steenkool
gebruiken, maar moeten met olie stoken, dat met kostbare
tankschepen eerst over lange afstanden aangevoerd moet
worden. Vooral de tankschepenvloot heeft door het
Duitsche duikbootenwapen geweldige verliezen geleden.
7e Thans strijden met Duitschland de machtige vloten van
Italië en Japan, die eveneens over uitstekende duikbooten
en bommenwerpers voor lange afstanden beschikken.
De Amerikaansche schrijver Lowell Thomas heeft
na den eersten wereldoorlog zorgvuldige gegevens omtrent
den omvang van den toenmaligen Duitschen duikbootenoorlog
verstrekt. In zijn boek „Raiders of the
Deep" (Strijders der Diepte) publiceerd hij opmerkelijke
feiten:
Tot einde 1918 hat Duitschland den kiel gelegd voor 811
duikbooten. De meeste daarvan waren nog niet klaar toen
de oorlog uit was. Aan den oorlog deelgenomen hebben er
minder dan 400 en van deze 400 waren er nauwelijks 300 geschikt
voor den strijd aan het front. De numerieke zwakte
van de Duitsche duikbootenvloot gedurende den eersten
wereldoorlog was opvallend in verhouding tot de bereikte
resultaten.
In den huidigen tweeden wereldoorlog staat in
Engeland Admiraal S t a r k op de plaats, waar vroeger
Admiraal Sims stond. Admiraal Stark heeft volgens de
berichten van den Londenschen informatiedienst de volgende
verklaring over het duikbootengevaar afgelegd:
„Eerst wanneer wij de Duitsche duikbooten in alle zeeën
vernietigd hebben, zullen wij overwinnen."
Door den Duitschen Führer eu Rijkskanselier Adolf
Hitler ontving ook Admiraal Stark met de Rijksdagrede
van 26 April 1942 het juiste antwoord. De Führer van
het Groot-Duitsche Rijk, Adolf Hitler, zeide:
„Churchill heeft reeds in den herfst van het jaar 1939 verklaard
dat hij het duikbootengevaar meester geworden was.
Nu, ik wil hem vandaag verzekeren, dat dit gevaar ook hem
nog meester zal worden. Ik kan hem slechts verzekeren dat
het aantal duikbooten in een vast tempo van maand tot maand
toeneemt en thans reeds het hoogste cijfer uit den wereldoorlog
vsr achter zich gelaten heeft."
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127
Faiken-Verlag, Hamburg Cbr