De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

More documents

Recommendations

Info

$Kriegsvortrage \&}, Friesland und die Friesen in den Niederlanden$

Rochester toe: „Uw president legt er nog eens den nadruk op dat dit land niet aan den oorlog zal deelnemen." 7 November 1940. Roosevelt wordt op grond van zijn vredesbetoogen voor de derde maal tot president, van de U.S.A. gekozen. Nu onthult hij zijn waar aangezicht. 12 November 1940. Roosevelt deelt mede dat 45% van de Amerikaansche wapenproductie naar Engeland verkocht worden.— De Engelschen konden echter niet betalen. 17 November 1940. Op dezen dag verneemt de wereld dat de belastingbetalers der U.S.A. voor de kosten van de aan Engeland te leveren wapenproductie moeten opkomen. De pacht- en leenwet wordt ingediend. Reeds op 2 September 1940 was met Engeland een zuivere oorlogszaak afgesloten: Aan Engeland werden 50 oude torpedobootjagers geleverd, waarvoor Engeland acht van de voornaamste Engelsche steunpunten op het westelijk halfrond aan de U.S.A. moest afstaan. 7 Juli 1941. Dezen dagwerd IJsland door Amerikaansche troepen bezet. Den volgenden dag verklaarde Roosevelt in een boodschap aan het Congres: ,,De U.S.A.-strijdkrachten moeten de Engelsche op het eiland vervangen." Dat was een leugen. Twee dagen later verklaarde namelijk Churchill in het Lagerhuis: „De Engelsche troepen blijven op IJsland." Roosevelt wilde met geweld een conflict met Duitschland uitlokken: het eiland was een Britsch steunpunt en lag buitendien in het Duitsche operatiegebied. Praktisch beteekende dus het sturen van Amerikaansche troepen naar dit eiland de deelname van de U.S.A. aan den oorlog tegen Duitschland. De commentator Al sop, die met Roosevelt bevriend is, berichtte op 6 Juli 1941: „De President hoopt nog altijd door patrouilles van de Amerikaansche vloot Duitschland tot het eerste schot te provoceeren; de President gevoelt dat de volksmeening nog niet eendrachtig voor de deelname aan den oorlog is, dat hij zijn beloften niet kan verloochenen en zonder bevraging van het Parlement geen oorlogsdaad mag ondernemen. De eenige uitweg uit dit dilemma is dus een incident met Duitschland." Het dagblad „Chicago Daily Tribune" schreef op 5 November 1941 in een uitgebreid artikel: „Eerst had Roose velt het Amerikaansche volk de belofte gegeven dat zijn soldaten niet in vreemde oorlogen gestuurd zouden worden. Dan maakte hij bekend dat zij reeds op IJsland waren. Bij Roosevelt betreft het twee menschen onder één hoed, een man met twee aangezichten, die elke maand een plechtige belofte aflegt, om spoedig daarop een woordbreuk te begaan." Daar Duitschland de grootste terughouding in acht nam en geen aanleiding tot het door Roosevelt gewenschte conflict gaf, trachtte Roosevelt het Amerikaansche volk op een andere manier in den oorlog te betrekken. Op 26 November 1941 stuurde hij aan Japan een nota, die op 3 Februari 1942 door het blad „New York Sun" als de eigenlijke oorzaak van het uitbreken van den oorlog beschouwd werd. Roosevelt wordt er van beschuldigt de Vereenigde Staten door den aanmatigenden toon van deze voor het Amerikaansche volk geheim gehouden nota in den oprlog gesleurd te hebben. Japan was door deze nota bepaald geprovoceerd. Ieder kenner van oostaziatische toestanden had zich moeten zeggen dat de eisch van Roosevelt, de onmiddelijke terugtocht van Japan uit China en de erkenning van de Tsjoenkingregeering de Japanners tot het uiterste moest drijven. Als bijzonder opmerkelijk constateert het blad „New York Sun" aan het slot van het artikel: „Het is een feit dat de Vereenigde Staten in den oorlog betrokken werden zonder dat de leiders der beide partijen van het Congres of het Amerikaansche volk den inhoud van de beslissende nota aan Japan van 25 November kenden. Zij werden pas elf dagen later ingelicht, nadat de oorlog uitgebroken was." De houding van den president der U.S.A., waaraan wij bovenstaand slechts een paar voorbeelden lieten spreken, strekt zich uit over een bestek van 6 jaren. Latere geslachten zullen Roosevelt's woordbreuken en ophitsende handelingen als hoofdoorzaken van den tweeden wereldoorlog kenmerken. Thans is het in elk geval reeds bewezen dat de Engelsche en Fransche oorlogsophitsers den Europeeschen brand in 1939 nooit ontstoken zouden hebben, als zij er niet door de afgezanten van Roosevelt over waren ingelicht geweest dat deze besloten was om de neutraliteitspolitiek op te geven en het Amerikaansche volk in den oorlog te sleuren. Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127 Falken "Verlag, Hamburg Br. 6. Co.
De geheimen van Admiraal Sims Op 21 September 1919 publiceerde de Amerikaansche admiraal W. S. Sims in het tijdschrift „The Atlanta Constitution" een opzienbarend artikel, dat mededeelingen omtrent den door Duitschland gevoerden duikbootenoorlog bevatte. Deze had men gedurende den eersten wereldoorlog zorgvuldig voor het publiek geheim gehouden. Deze onthullingen zijn, nu Engeland door zijn oorlogsver Admiraal W. S. Sims klaring aan Duitschland den tweeden wereldoorlog ontketende, van groote beteekenis, omdat het vergelijken van het toen met het heden de mogelijkheid biedt om de oorlogsgebeurtenissen beter te beoordeelen. raal Sims schrift: Admi „Tegen het einde der maand Maart van het jaar 1917, dus korten tijd voor de oorlogsverklaring van de Vereenigde Staten aan Duitschland, toen ik te New York als leider der Academie der Oorlogsmarine gestationeerd was, kreeg ik het geheime bevel om terstond in stilte naar Engeland te vertrekken en mij in verbinding met de Engelsche Admiraliteit te stellen. Het doel was om snel en doelmatig onze samenwerking met Engeland in den oorlog ter zee te verzekeren. Om mijn reis geheim te houden vertrok ik onder den aangenomen naam S. W. Davidson op een koopvaardijstoomboot. Twee dagen voor mijn landing in Engeland was President Wilson reeds in het Congres verschenen en eischte de afkondiging van den staat van oorlog met Duitschland. Admiraal Hope ontving mij te Liverpool en wij reisden onmiddelijk met een extra-trein der Britsche Admiraliteit naar Londen. De Engelsche couranten brachten doorgaans hoopvolle berichten over het afweren van den Duitschen duikbootenoorlog. Deze opmonterende beschouwingen gingen vergezeld van wekelijksche statistieken over de Duitsche verliezen aan duikbooten. De Admiraliteit publiceerde staten volgens welke wekelijks talrijke schepen de Engelsche havens binnenliepen en verlieten. Op deze manier vernam ik ook dat Groot-Brittannië in de week van mijn aankomst slechts 17 schepen van meer dan 1600 t. en twee schepen van mindere grootte verloren zou hebben. Voorts zouden 2400 schepen in Britsche havens aangekomen en 2367 schepen van daar vertrokken zijn. De couranten der geheele wereld maakten uit deze cijfers de gunstigste gevolgtrekkingen op. Slagregels als „Improvement continues" (De toestand wordt steeds beter) en opmonterende toespraken van zekere Britsche staatslieden droegen er toe bij om de bezorgdheden van het publiek te verstrooien. Al de mij bekend geworden fundamenteele feiten lieten het mij als uitgesloten voorkomen dat Duitschland den oorlog zou kunnen winnen. Nauwelijks was ik echter enkele dagen in London geweest, of mijn meening werd grondig overhoop gegooid. Op de Britsche Admiraliteit toonde men mij berichten en cijfers, die angstig voor het publiek geheim gehouden werden. Deze documenten onthulden het ontzettende feit dat Duitschland op den besten weg was om den oorlog niet alleen te winnen, marr zelfs zoo snel te winnen dat het Britsche wereldrijk zich over hoogstens vier of vijf maanden zou moeten overgeven. Toen ik den Engelschen admiral J e 11 i c o e opzocht, trok deze een papier uit de lade. Het was een staat van de scheepsverliezen der laatste maanden. Deze verliezen waren drie- tot viermaal zoo groot als de in de Engelsche pers opgegeven gezamenlijke verliezen. Ik was volkomen ontsteld, want ik had mij de situatie op verre na niet zoo verschrikkelijk voorgesteld. Jellicoe vertelde mij dan: „Het is voor ons onmogelijk om den oorlog te winnen, wanneer de verliezen op deze manier doorgaan." „Alles wat wij kunnen doen is dat wij onze afweermiddelen tegen den duikbootenoorlog op elke denkbare wijze versterken. Maar de positie is toch al buitengewoon ernstig en wij zullen alle hulp noodig hebben, die wij maar kunnen krijgen." Op mijn vraag, of dan de Duitschers op weg waren den oorlog te winnen, antwoordde hij: „Ja, zij zullen hem winnen, indien wij niet in staat zullen zijn, deze verliezen te voorkomen, en wel spoedig te voorkomen." Nu zag ik dat alle vermeldingen omtrent doelloosheid van den Duitschen duikbootenoorlog volkomen onjuist waren. Sedert het begin van den oorlog waren met zekerheid slechts 54 Duitsche duikbooten vernietigd en Admiraal Jellicoe vertelde mij nu dat de scheepswerven er wekelijks drie nieuwe bouwden. Feitelijk was èn de verzorging van èn de verbinding met de strijdkrachten aan alle fronten ernstig bedreigd. De duikbooten stekten hun operaties steeds verder in den Atlantischen Oceaan uit. De situatie was vertwijfeld en Admiraal Jellicoe was de overtuiging toegedaan dat het alleen nog maar erger kon worden. De beste Britsche vaklieden berekenden het tijdstip waarop de Engelsche weerstand gebroken zou zijn op ongeveer 1 November 1917. Het was toen de tijd dat de Amerikaansche pers onophoudelijk naar Edison en andere groote uitvinders riep, dat zij helpend moesten ingrijpen. Een speciale afdeeling van de Britsche Admiraliteit onder leiding van Admiraal Fisher had de taak om deze uitvindingen op hun bruikbaarheid te onderzoeken. De Engelsche officieren stonden geenszins vijandig tegenover deze projecten. Ze verklaarden echter eenvoudig dat het belachelijk was om in den strijd tegen de Duitsche duikbooten op deze hulp te vertrouwen. Ik onderhield mij over den toestand met de leden van het Engelsche Kabinet, de heeren Balfour, Lord Robert Cecil en Sir Edward Carson. Hun houding tegenover 1534 — H.
Page 1 and 2:
De breuk van het voorvredesverdrag
Page 3 and 4:
Wilson, de man met de veertien punt
Page 5 and 6:
De vervaardigers der leugens öv* D
Page 7 and 8:
De Waarheid over de Joden in Duitsc
Page 9 and 10:
Aan de Frontstrijders van den Werel
Page 11 and 12:
Wie heeft de Ontwapeningsbelofte va
Page 13 and 14:
Karl Smakman MdinZ, Quintinsstr. 8
Page 15 and 16:
Adolf Hitiers waarschuwing voor net
Page 17 and 18:
Hel Bolsjewisme in Theorie en Prakt
Page 19 and 20:
Het Russische volk onder sovjet-joo
Page 21 and 22:
De Ondermijning van het Familieleve
Page 23 and 24:
Hef Bolsjewisme Wereldvijand No. I
Page 25 and 26:
Hoe Arbeidersdelegaties door Souile
Page 27 and 28:
Wat voerden de joodsche Sowjet-mach
Page 29 and 30:
Wie verdient aan den oorlog? Te all
Page 31 and 32:
LONDON, THURSDAY, AUGUST 31. 1939 N
Page 33 and 34:
Vrede of vernietigingsoorlog? Het v
Page 35 and 36: Politiek en phrase. Kort voor het u
Page 37 and 38: Zoo luidt Duitschlands antwoord. Tr
Page 39 and 40: „Handleiding voor Gruwelpropagand
Page 41 and 42: Een volk in het concentratiekamp. W
Page 43 and 44: noord op zee. Bij dc Britsche landi
Page 45 and 46: Onder de politieke methodes, de eig
Page 47 and 48: Zo/ Het rijkste Land der Wereld en
Page 49 and 50: Weliswaar praalde de waard ouder ge
Page 51 and 52: „Een beeld van den toestónd, zoo
Page 53 and 54: John Buil en de kleine natiën Dc P
Page 55 and 56: De waarheid over het Reuter-bureau.
Page 57 and 58: De balans van den Engelschen oorlog
Page 59 and 60: Aan de kaak gesteld! Kernstukken va
Page 61 and 62: De Zeeoorlog tusschen Duitschland e
Page 63 and 64: Heldengedenkdag in Groof-DuUsdiland
Page 65 and 66: THE Door de straten van Londen veeg
Page 67 and 68: Hoe Engeland zijn vrienden behandel
Page 69 and 70: De Strijd aan de Somme 1916 en 1940
Page 71 and 72: De Duitsche zegetocht op den Balkan
Page 73 and 74: Bolsjewistisch bloedbad Wanneer er
Page 75 and 76: Gevaren waaraan Europa Moot stond I
Page 77 and 78: Wie is Stalin? In de maand Februari
Page 79 and 80: Bolsjewistische academie voor hoogv
Page 81 and 82: Wat gebeurde er in den Stillen Ocea
Page 83 and 84: Aanklacht tegen It alm Esthen, Lett
Page 85: De man met twee aangezichten In 193
Page 89 and 90: Van \oKoii tot Cliureliili De Brits
Page 91 and 92: De groote bluf en de ruwe werkelijk
Page 93 and 94: pas dan minder worden, als de van d
Page 95 and 96: Europa in doodsgevaar! In een vlamm
Page 97 and 98: Volkeren van Europa: Weesl op Uw ho
Page 99 and 100: Europeesche artsen in Katijn De Joo
Page 101 and 102: De strijd om hel vooribestaan ven E
Page 103 and 104: Het verraad van Victor Emanuel In 1
show all

De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?