De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Rochester toe: „Uw president legt er nog eens den
nadruk op dat dit land niet aan den oorlog zal
deelnemen."
7 November 1940. Roosevelt wordt op grond van zijn
vredesbetoogen voor de derde maal tot president, van de
U.S.A. gekozen. Nu onthult hij zijn waar aangezicht.
12 November 1940. Roosevelt deelt mede dat 45%
van de Amerikaansche wapenproductie naar Engeland verkocht
worden.— De Engelschen konden echter niet betalen.
17 November 1940. Op dezen dag verneemt de
wereld dat de belastingbetalers der U.S.A. voor de kosten
van de aan Engeland te leveren wapenproductie moeten
opkomen. De pacht- en leenwet wordt ingediend. Reeds
op 2 September 1940 was met Engeland een zuivere
oorlogszaak afgesloten: Aan Engeland werden 50 oude
torpedobootjagers geleverd, waarvoor Engeland acht van
de voornaamste Engelsche steunpunten op het westelijk
halfrond aan de U.S.A. moest afstaan.
7 Juli 1941. Dezen dagwerd IJsland door Amerikaansche
troepen bezet. Den volgenden dag verklaarde Roosevelt in
een boodschap aan het Congres: ,,De U.S.A.-strijdkrachten
moeten de Engelsche op het eiland vervangen."
Dat was een leugen. Twee dagen later verklaarde
namelijk Churchill in het Lagerhuis: „De Engelsche
troepen blijven op IJsland."
Roosevelt wilde met geweld een conflict met Duitschland
uitlokken: het eiland was een Britsch steunpunt en
lag buitendien in het Duitsche operatiegebied. Praktisch
beteekende dus het sturen van Amerikaansche troepen
naar dit eiland de deelname van de U.S.A. aan den oorlog
tegen Duitschland.
De commentator Al sop, die met Roosevelt bevriend
is, berichtte op 6 Juli 1941:
„De President hoopt nog altijd door patrouilles
van de Amerikaansche vloot Duitschland tot
het eerste schot te provoceeren;
de President gevoelt dat de volksmeening nog niet eendrachtig
voor de deelname aan den oorlog is, dat hij zijn
beloften niet kan verloochenen en zonder bevraging van
het Parlement geen oorlogsdaad mag ondernemen. De
eenige uitweg uit dit dilemma is dus een incident met
Duitschland."
Het dagblad „Chicago Daily Tribune" schreef op 5 November
1941 in een uitgebreid artikel: „Eerst had Roose­
velt het Amerikaansche volk de belofte gegeven dat zijn
soldaten niet in vreemde oorlogen gestuurd zouden
worden. Dan maakte hij bekend dat zij reeds op IJsland
waren. Bij Roosevelt betreft het twee menschen onder één
hoed, een man met twee aangezichten, die elke maand een
plechtige belofte aflegt, om spoedig daarop een woordbreuk
te begaan."
Daar Duitschland de grootste terughouding in acht
nam en geen aanleiding tot het door Roosevelt gewenschte
conflict gaf, trachtte Roosevelt het Amerikaansche volk op
een andere manier in den oorlog te betrekken.
Op 26 November 1941 stuurde hij aan Japan een nota,
die op 3 Februari 1942 door het blad „New York Sun" als
de eigenlijke oorzaak van het uitbreken van den oorlog
beschouwd werd. Roosevelt wordt er van beschuldigt de
Vereenigde Staten door den aanmatigenden toon van deze
voor het Amerikaansche volk geheim gehouden nota in
den oprlog gesleurd te hebben. Japan was door deze nota
bepaald geprovoceerd. Ieder kenner van oostaziatische
toestanden had zich moeten zeggen dat de eisch van
Roosevelt, de onmiddelijke terugtocht van Japan
uit China en de erkenning van de Tsjoenkingregeering
de Japanners tot het uiterste moest
drijven.
Als bijzonder opmerkelijk constateert het blad „New
York Sun" aan het slot van het artikel:
„Het is een feit dat de Vereenigde Staten in den
oorlog betrokken werden zonder dat de leiders
der beide partijen van het Congres of het
Amerikaansche volk den inhoud van de beslissende
nota aan Japan van 25 November
kenden. Zij werden pas elf dagen later ingelicht,
nadat de oorlog uitgebroken was."
De houding van den president der U.S.A., waaraan wij
bovenstaand slechts een paar voorbeelden lieten spreken,
strekt zich uit over een bestek van 6 jaren. Latere geslachten
zullen Roosevelt's woordbreuken en ophitsende
handelingen als hoofdoorzaken van den tweeden wereldoorlog
kenmerken. Thans is het in elk geval reeds bewezen
dat de Engelsche en Fransche oorlogsophitsers den Europeeschen
brand in 1939 nooit ontstoken zouden hebben,
als zij er niet door de afgezanten van Roosevelt over waren
ingelicht geweest dat deze besloten was om de neutraliteitspolitiek
op te geven en het Amerikaansche volk in den
oorlog te sleuren.
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127
Falken "Verlag, Hamburg
Br. 6. Co.