De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

De man met twee aangezichten
In 1935 zette de president der U.S.A., Franklin Delano
Roosevelt het door dat een neutraliteitswet aangenomen
werd, die ten doel moest hebben de U.S.A. uit alle conflicten,
vooral de Europeesche te houden. Deze 'wet
bevatte de volgende hoofdpunten:
1. Schepen der U.S.A. mogen personen noch lading
naar een land brengen, dat zich in oorlog bevindt.
'2. Geen schip en geen burger der U.S.A. mag zich
naar een oorlogsgebied begeven.
3. Schepen der U.S.A., die met een buitenlandschen
staat handelsverkeer onderhouden, mogen niet
bewapend zijn.
Met de aanneming van deze wet betuigde het Amerikaansche
Congres en daarmede het Amerikaansche volk
den vasten wil om alles te vermijden wat de U.S.A. in
gevaar zou kunnen brengen in een oorlog te geraken. Bij
de afkondiging van deze wet verklaarde President Roosevelt:
„Het is de wil van Amerika om niets te doen
wat conflicten zou kunnen veroorzaken of
Amerika in conflicten zou kunnen verwikkelen."
Reeds toenmaals beweerden Amerikaansche bladen dat
President Roosevelt de neutraliteitswet alleen daarom
ingediend had om een meerderheid voor zijn oeconomische
politiek, die hij onder den naam „New Deal" propageerde,
te verkrijgen.
1936. Roosevelt verklaart: „Wij kunnen niet begrijpen
hoe een neutrale door directe leveringen aan oorlogvoerenden
systematisch den oorlogsbrand kan aanstoken.
Het is mijn taak om elke gepaste maatregel te nemen om
te vermijden dat wij in een oorlog verwikkeld worden."
Roosevelt's experiment met zijn oeconomisch plan de
„New Deal" was volkomen mislukt Om te vermijden dat
hij verantwoording af moest leggen trachtte hij de aandacht
af te leiden door vervalschte documenten die Duitschland
moesten belasten. Toen Roosevelt de bovenstaande verklaringen
aflegde hadden de' gezanten der U.S.A.,
Bullitt c. s. feitelijk reeds de geheime order van Roosevelt
in den zak om
de oorlogsophitsers van Engeland en Frankrijk
en van andere Europeesche landen in hun
houding tegen een minnelijke schikking met
Duitschland te sterken.
1938. De eerste zichtbare uitdrukking vond deze
oorlogspolitiek in de Nieuwjaarsboodschap die een moreele
oorlogsverklaring aan de mogendheden van de spil inhield:
,,De wereldvrede wordt het meest bedreigd door
die landen, waar de democratie over boord
gegooid werd of nooit tot ontwikkeling
kwam."
28 Juni 1938. Roosevelt verklaart: „Als opperbevelhebber
van het leger en de vloot der U.S.A. heb ik de
op de grondwet berustende plicht het Congres mede te
deelen dat onze nationale verdediging tegenover de toenemende
bewapening van andere volken ontoereikend is
en dringend versterking vereischt."
November 1938. Adolf Hitler had met den toenmaligen
Minister-President Chamberlain te München een
vredesovereenkomst gesloten. Dat was tegen den oorlogswil
van Roosevelt. Zijn antwoord op deze verhandeling
luidde namelijk: Vrede is onmogelijk wanneer de heer­
De geschiedenis van een woordbreuk.
schappij der wet vervangen wordt door de toepassing van
zuiver geweld. Vrede is onmogelijk wanneer de nationale
politiek de oorlogvoering als werktuig gebruikt."
Dat zei dezelfde man, die twee jaren vroeger plechtig
beloofd had zich niet in Europeesche aangelegenheden te
Zullen mengen.
Januari 1939. Roosevelt verklaart: „Wanneer wij er
zorgvuldig naar streven onze neutraliteit op een wettelijke
basis te stellen, dan heeft deze neutraliteit een ongelijkmatige
en onrechtvaardige uitwerking; zij helpt den aanvaller
en laat het aangevallen slachtoffer in den steek."
Korten tijd daarna begonnen de leveringen van vliegmachines
aan Frankrijk.
14 April 1939. Op dezen dag richtte Roosevelt een
boodschap aan den Führer en den Duce. Zij bevatte den
dringenden eisch aan het adres van het Rijk om met alle
mogelijke staten nietaanvals-pacten af te sluiten en
beteekende een poging om Duitschland bij voorbaat
aanvalsbedoelingen naar alle kanten in de schoenen te
schuiven. Adolf Hitler heeft Roosevelt in den Rijksdag
o. a. het volgende geantwoord:
„Het is een ondragelijke verzwaring van de oeconomische
betrekkingen om over andere volken en
landen een boycotcampagne te ontketenen en
deze daardoor van de markten uit te sluiten. Ik
geloof, Mijnheer Roosevelt, det het een groote
verdienste zou zijn, als U vooreerst vooral in
de U.S.A. deze beletselen van een werkelijk vrij
handelsverkeer zoudt opheffen."
Begin September 1939 brak de oorlog uit. Polen had
van Engeland een garantietoezegging gekregen. Gesterkt
door deze toezegging weigerde het Adolf Hitler's vredesaanbod
aan te nemen en deed een inval in het Duitsche
Rijksgebied. De oorlogsverklaringen van Engeland en
Frankrijk aan Duitschland volgden. Achter beide landen
echter stond Roosevelt als opstoker van den oorlogsbrand.
4 November 1939. Roosevelt, die in 1936 verklaarde
dat hij niet kon begrijpen hoe een neutrale de oorlogsvlam
door directe leveringen aan een oorlogvoerende zou kunnen
aanwakkeren, laat de neutraliteitswet wijzigen. Engeland
zou goederen op eigen schepen naar het oorlogsgebied
kunnen halen, waarvan het bevaren door Amerikaansche
schepen op verlangen van het Congres nog verboden bleef.
Januari 1940. Roosevelt durft nog niet verklaren:
„Deze oorlog is onze oorlog, wij doen in elk geval mee."
Hij staat kort voor de derde verkiezing. Daarom camoufleert
hij zijn ware gedachten voorzichtig door de volgende
verklaring: „Er bestaat een groot verschil tusschen buiten
een oorlog blijven en de bewering dat een oorlog ons niets
aangaat."
24 October 1940. Tien dagen voor de verkiezing verklaart
Roosevelt in een verkiezingsrede:
„Eiken dag van mijn leven zal ik voor den vrede
werken. Ik geef U de plechtige verzekering
dat er geen geheime verdragen, geheime verplichtingen
of overeenkomsten van geheim
karakter met eenige natie of partij of eenig
gedeelte van de wereld bestaan om dit land
in een oorlog te betrekken."
2 November 1940. De hem toejubelende menigte
roept Roosevelt van af het platform van zijn trein in
1524—H