De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Wat gebeurde er in den Stillen Oceaan?
Tegen het einde van
bet jaar 1941 verklaarde
de Engelsche ministerpresident
Churchill ten
overstaan van het Canadeesche
parlement dat hij
den oorlog niet gewild
had. Dal echter Engeland
feitelijk de bemoeiingen
van Mussolini, die in 1939
den vrede nog ter elfder
ure wilde redden, door
zijn overhaaste oorlogsverklaring
aan Duitschland
gesaboteerd heeft,
daarvan wilde Churchill
dus niets meer weten. Op
soortgelijke wijze trachtte
ook Roosevelt, die sedert
jaren niets ongedaan
gelaten heeft om zijn land
in den oorlog te storten,
te betoogen, dal de Vereenigde
Staten, niettegenstaande
alle vredelievendheid,
in den oorlog
gesleurd werden. Dat
niet deze betuigingen van
onschuld slechts de vreeselijke
eigen schuld verdekt
moest worden, blijkt
uit de mededeelingen die
de gezant der Vereenigde
Staten, Mister Earle,
tegenover bekenden deed. Hij zeide:
„Churchill en Roosevelt hebben het voornemen, Bulgarije
van de landkaart weg te vagen. Voorts is het doel van deze
beide mannen om in geval van een overwinning van de gealliëerden
geheel Oost- en Midden-Eropa tot aan den Rijn aan
Stalin over te laten, opdat hij dit ge-
bied bij wijze van een strafexpeditie
zou kunnen bezetten. Frankrijk,
Spanje en I*alië zouden volgens hetzelfde
plan door Engelsche en Amerikaansche
troepen bezet worden."
Toen men Mr. Eagtetwoeg of
dit zijn particuliere meening was,
antwoordde hij dat hij de matste
geheime instructies van het Witte
Huis weergegeven had.
Het geval van een overwinning
van de gealliëerden wordt
echter na de catastrophale nederlaag
A:UI de Vereenigde Staten
in den Stillen Oceaan zeer on-
barle waarschiinliik. Daarom voleen on
de groote woorden van vroeger
diepgevoelde betuigingen van vredelievendheid. Dat
Roosevelt en niet hem zijn meest vertrouwde raadslieden
de deelname aan den oorlog, vooral tegen Japan,
eischten, blijkt uit de volgende uitlatingen, die aan
duidelijkheid niets te wenschen overlaten.
Toen ter versterking van de „Atlantische patrouille"
Roosevelt's viooleskaders uit den Stillen Oceaan terug­
Als woorden konden dooden.
gel rokken zouden worden,
verzekerden de commentatoren
Pearson en
Allen den 3en Juni 1941:
„Dit probleem is opgelost.
Hawaiï en de Aleoeten,
J ÖJ ^a/nen mpt de lange-afstandsbombardernentsjdiegtuigen,
die Roosevelt onlangs daarheen
dirigeerde, zijn volkomen
voldoende om Japan in
bedwang te houden, indien
het tegen Amerika zou willen
optreden."
In de „United Stafels
News" van 8 Augustus
1941, dus tijdens de ontmoeting
tusschen Roosevelt
en Churchill 3rgens
De voorzitter van de militaire commissie van hef huis van Afgevaardigden
der Vereenigde Staten. Andres J. M a y . verkl isrdè den
3 December 1941: „Wij zullen de Japanneezen van het iand verdrijven
en van de zeeën wegjagen."
De Japanneezen hebben tegenover de snoeverijen, die geruststellend
o]) het Amerikaansche volk moesten werken, beheerscht
gezwegen. Hun antwoord was dan de daad van 8 December 1941.
Op de reede van Pearl Harbour ontving de vloot der Vereenigde
Staten dien vreeselijkcn slag, die aan Ja^>an voor den tijd van dc
landingsoperaties in den StÏÏleri Oceaan de heerschappij over de zee
verzekerde. Nu klagen de valschè U.S.A.-profeten: „De Japanneezen
kunnen landen waar ze willen."
Den 2 en
op den Stillen Oceaan,
bevestigde David Lawrence,
dat de Amerikaansche
opmarsch in het
strijdgebied van den billen
Oceaan in vollen gangwas.
Lawrence schreef:
„Groote bedrijvigheid
heerscht op alle Amerikaansche
steunpunten in de'.'Stillen
Oceaan. Reedn sedert
maanden stuurden de Vereenigde
Staten bombardementsvliegtuigen
naar Ha-
Januari namen dc troepen Manila en bezegelden daarmede
het lot van dc Amerikaansche strijdkrachten op de Philippijnen.
liet luchteskader dat Japan moest verwoesten werd vernietigd.
waïi, naar de Philippijnen,
naar Singapore, N&derlandsch-Indië
en China. Deze
vliegtuigen kunnen boven
den oceaan patrouilleren, Japansche
troepen, ja zelfs Japansche steden aanvallen."
Over de rol van de vloot der Vereenigde Stalen liet
Roosevelt's marineminister Overste Rnox zich op 1 October
1941 als volgt uit:
„De wereld hoopt dat de
macht ter zee, tenminste voor
de volgende honderd jaar, in
handen blijft van de beide
groote naties, die thans deze
macht bezitten, nl. de Vereenigde
Staten en Groot-Brit-
Den 6en October 1940
schreef Overste F. Palmer
in de „New York Times"':
„Laat ze maar komen. Wij
zullen ze reeds onderweg vernietigen,
of, indien ze zouden
trachten ergens te landen, korte
metten met hen maken."
De „New York Times"
schreef den -'Oen Februari
1941:
„De Vereenigde Staten beschikken
in den Stillen Oceaan
Knox
over een groote vloot, die aan
de Japanners het aan een aanval
op Singapore verbonden groote
risico duidelijk zou moeten maken. Op hetzelfde oogenblik dat
Japan zou trachten zich van Singapore meester te maken, zouden
de Vereenigde Staten een doodelijken slag tegen de financiën,
de industriën en den handel van Japan richten."
... . 1 . «ij..
No. 15Ü4 - H.