De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Wie is Stalin?
In de maand Februari van het jaar 1938 ging door de
wereldpers het bericht, dat de Weensche hartspecialist
prof. Weilkebach aan het dringende verzoek van de sovjetdiplomaten
gevolg gegeven had en naar Moskou gevlogen
was om Stalin te onderzoeken. Langzamerhand werd het
in Weensche medische kringen ruchtbaar dat aan prof.
Wenkebach bij zijn aankomst te Moskou medegedeeld
werd, dat het het onderzoek van vijf personen betrof. Op
de inwerping van den professor
dat men alleen over
het onderzoek van Stalin
met hem onderhandeld had,
antwoordde men hem 'dat
Stalin zich onder de vijf
personen bevond. Tot de
grootste verbazing van den
professor kwamen dan ook
werkelijk 5 (vijf) personen
op het Kreml om onderzocht
te worden, die niet
alleen allen den gelaats- en
lichaamsvorm van Stalin
hadden, maar wier haar en
baard ook op dezelfde wijze
gefriseerd waren.
Aan de wereld vertelde
men dat het Russische volk
Stalin lief had. De vier
„dubbelgangers" zijn echter
een teeken dat hij bang is
voor zijn eigen volk, dat hij
sedert vele jaren door een
vijf K.M. breede zone des
doods van de overige wereld
afgesloten heeft. De wereld
kwam niet te weten hoeveel
Russische vluchtelingen tot
het uitbreken van den oorlog
in deze zone doodgeschoten
werden. Na het
Zegevierende opdringen van
de Duitsche soldaten, van
hun bondgenooten en van
de vele duizenden vrijwilligers
bleek echter dat het
Sovjet - paradijs een vree­
selijke hel was.
Daarbij komt dan nog dat een voormalig volkscommissaris,
Karl J. Albrecht, die als hoog sovjet-ambtenaar jarenlang
achter de coulissen kon kijken, het scherm lichtte en
den waren Stalin toonde. Uit de beschrijving van dezen
man moge o. a. het volgende aan de waarheidlievende
menschen op deze wereld worden medegedeeld.
De hoogste machthebber van de sovjets heette oorspronkelijk
niet Stalin, maar Djoegasjwilli. Hij werd
geboren op 8 December 1879 o. t. in het kleine stadje
Gori in den Kaukasus als zoon van den Georgischen
schoenmaker Djoegasjwilli. Tot zijn 14e jaar bezocht hij
de geestelijke school in zijn geboorteplaats; daarna werd
hij opgenomen in het orthodoxe seminarium om een
dienaar Gods te worden.
In het jaar 1897 leerde de toekomstige priester Djoegasjwilli
den Georgische vrijheidsstrijder Jenoekidse
kennen. Deze verschafte hem toegang tot de geheime revolutionaire
kringen van den Kaukasus. Dat bleef echter
voor zijn geestelijke superieuren niet verborgen. Daarom
moest hij weldra het seminarium verlaten.
Met 21 jaren nam Stalin, zooals hij zich nu noemde,
de rol van partijleider op zich. Als zoodanig leerde hij den
uit de Siberische verbanning teruggekeerden vriend van
Lenin, Koernatkovski kennen. Stalin werd aanhanger van
Lenin. Verscheiden malen werd hij in hechtenis genomen;
vijf keer is hij uit Siberië ontvlucht.
Einde 1905 ontmoetten Stalin en Lenin elkander te
Tammerfors (Finland). Het was een belangrijke conferentie
voor de bolsjewieken, want
alle pogingen om aan de
noodige geldmiddelen te
komen, mislukten. De bolsjewistische
partijleiding besloot
toen om tot gewapende
roofovervallen over te gaan.
Op bevel van Lenin werden
speciale groepen gevormd,
die zich met de leiding van
dergelijke acties belastten
en ervoor zorgden dat elke
zich biedende gelegenheid
tot roofovervallen benut
werd.
In den zomer van 1907
zou een roofoverval op de
Petersburgsche staatsbank
uitgevoerd worden. Stalin
had door vertrouwelingen
vernomen dat er op 13 Juni
1907 een geldtransport van
deze bank naar het filiaal te
Tiflis zou plaats vinden. In
alle heimelijkheid trof hij
de noodige maatregelen voor
den overval. Stalin werd
door een van de organisators,
die zich als bediende
bij den vorst Soembatov
binnengesmokkeld had, op
het dak van het vorstelijk
paleis geleid. Toen de wagen
met de geldzending voorbijkwam
wierp Stalin als
eerste een bom onder de
voor den wagen gespannen
paarden. De andere samenzweerders
wierpen hun bommen
van het trottoir tusschen de kozakkenpatrouilles die
onmiddelijk kwamen aansnellen. Revolverschoten voleindden
den aanslag. Paarden en menschen wentelden zich in
hun bloed. Een van de misdadigers — Petrosian — ontkwam
in de uniform van een Russisch officier met het
geldpakket; dit bevatte 341.000 roebel in bankbiljetten
a 500 roebel. Vijftig mannen, vrouwen en kinderen waren
de slachtoffers, die dood of zwaar gewond op het Eriwanskaja-Plein
bleven liggen. Stalin zorgde ervoor dat de
buit zoolang heimelijk bewaard werd tot de gemoederen
tot rust waren gekomen.
Wat willen de dubbelgangers van Stalin?
Eerst begin 1908 werden de latere sovjet-commissaris
voor buitenlandsche zaken Litwinov (een jood, die oorspronkelijk
Finkelstein heette) en zijn begeleider Sjemalov
betrapt toen zij te Parijs eenige bankbiljetten van 500 roebel
wilden inwisselen, die van den overval afkomstig waren.
Na deze misdaad hield Stalin het voor geraden om uit
Tiflis te verdwijnen.
In 1912 werd Stalin door Lenin tot lid van het centrale
comité van de bolsjewistische partij en tot leider van het
Nr. 1484. Nedérl.