De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

THE
Door de straten van Londen veegt de Aprilstorm.
John Walter, die tot nu toe zwijgend naar het onweer
gestaard had, draaide zich weer langzaam naar zijn
bezoeker om en zei: „Ik heb de geheele aangelegenheid
overdacht. Mr. Johnson. Ik ben bereid, Uw nieuwe drukmethode
te koopen."
Henry Johnson had geen groote keus onder de geldmannen,
die in zijn uitvinding belang stelden. Deze
John Walter, voor wiens geslepenheid men hem gewaarschuwd
had, had echter plotseling vlam gevat voor een
technische aangelegenheid, waarvan hij beslist niets
verstond.
„Met Uwe methode, Mr. Johnson, kan men dus dadelijk
geheele woorden zetten."
Johnson knikte van ja. „Bij het logographische zetten
zijn reeds geheele lettergroepen met elkander verbonden."
„Men zou dus een courant zeer veel vroeger kunnen
doen verschijnen, dan dit tot nu toe mogelijk is?"
„Ja . . ."
John Walter richtte zich op. Hij zag een nieuwe mogelijkheid
om zijn door speculaties verknoeid leven weer
omhoog te werken. Met ietwat sidderende handen onderleekende
hij het koopcontract.
Enkele weken later, het was in Mei 1784, deelde hij
den Londenaars mede, dat hij het voormalige Koninklijke
drukkershuis, in de nabijheid van de Apoihecanes Hall,
gekocht en aldaar een inrichting voor logographischen
druk geopend had.
Bijna scheen het alsof deze speculatie van John Walter
een mislukking zou worden. Men lette weinig op de
nieuwe methode. Reeds zag Walter zijn ondergang voor
zich. Vastberaden weigerde hij Henry Johnson de uitbetaling
van het resteerende bedrag voor den koop van
diens melhode. Terwijl Johnson de rechtbank aanriep,
begon Walter met het geld, dat hij aan Johnson geweigerd
had, in de grootste haast, op 1 Januari 1785, met
het uitgeven van zijn couranl „Daily Universal Register".
Dat was het uur der geboorte der „Times".
1788. Er werd hard aan John Walter's deur geklopt.
De meesterknecht van de drukkerij trad binnen; in de
hand had hij het nog vochtige exemplaar van het blad.
„Heb je den nieuwen titel gezet?"
De meesterknecht knikte met het hoofd. „The Times",
zooals U bevolen heeft, Sir. Tot de nieuwe titel zich ingeburgerd
heeft, blijft de oude nog als ondertitel staan."
„Wij nummeren verder", besliste Walter. „Vandaag,
2 Januari 1788, gaan wij door met no. 940."
John Walter zag den meesterknecht vergenoegd na.
Hij had hei klaargespeeld. Die nieuwe methode stelde
hem in staat, de berichten van de Parlemeniszittingen,
die voor de Londensche kooplieden vaak van groot belang
waren, vroeger ie doen verschijnen, dan de concurrentie.
De regeering begon reeds op zijn blad attent
te worden. Bij de 300 Pond Sterling die hij nu voor de
regeeringsgezinde houding van hei blad als belooning
zou krijgen, kwamen nog de goede inkomsten uil de
advertenties en de groote verdienste door de gelden,
die vele personen hem voor de publicatie van hun artikels
betaalden. Wat deerde het hem dat met deze
artikels vaak zeer baatzuchtige belangen nagestreefd
TIMES
werden. Als de regeering eens niet betaalde ging hij
naar de oppositie, en als een koopman die tegen den
vrijen handel was, hem niet de verlangde som verstrekte,
stelde hij de kolommen van zijn blad ter beschikking van
een koopman die alleen van den vrijen handel kon profiieeren;
In 1812 nam John Walter II de leiding van de „Times"
over. Reeds na het beëindigen van zijn studies te Oxford
had hij in 1798, op den leeftijd van 22 jaren de
medewerking aan het ondertusschen veel grooter geworden
blad op zich genomen, en in het jaar 1810, kort
voor den dood van zijn vader, had hij tot hoofdredacteur
van de „Times" den lateren gouverneur van Malta,
Dr. Sioddart, benoemd. John Walter II constateerde dat
de vergroote oplaag van het blad alleen gehouden kon
worden, als hij in het bezit van een nieuwe drukmachine
kwam. Deze moest hem in staat stellen, verreweg meer
exemplaren te drukken dan andere bladen in denzelfden
tijd. Een Duitsch uitvinder en ingenieur zou, zooals hij te
weten gekomen was, zulk een machine geconstrueerd
hebben.
Op een helderen Novembermorgen van het jaar 1814
onderhandelde John Walter met König over den koop
van de nieuwe machine. In den loop van dit onderhoud
liet hij zich van de constructie van de nieuwe machine
geheel op de hoogte brengen.
König moest met een vertroosting naar Würzburg
terugkeeren. Zonder zich in het minst van de patenten
van den Duitschen uitvinder iets aan te trekken gaf hij,
op grond van wat hij ie weten gekomen was, aan een
Engelsch constructeur de opdracht voor hei vervaardigen
van een nieuwe drukmachine.
Nadat dus nu de vluggere uitgave van zijn blad verzekerd
was, begon hij met het verwezenlijken van het
tweede gedeelie van zijn plan. Hij werd aangespoord
door het woord van zijn vader, dat de courant hem
machtiger zou maken dan den Koning van Engeland.
Meedoogenloos begon nu de „Times", de regeering en
de politieke toestanden in haar hoofdartikels aan de
kaak te stellen. Spoedig werd de „Times" een gevreesde
politieke macht.
John Walter confereerde vaak met zijn hoofdredacteur
Dr. Sioddart. „Wij mogen onze aanvallen op de
politieke toestanden steeds maar zoo ver drijven dat
onze naam als onafhankelijk blad niet aangetast kan
worden, maar in de groote lijnen moeien wij met de
belangen van Engeland meegaan." Lachend-antwoorde
John Walter:
Wij moeien ons patriotisch voordoen en mei het patrioiisme
den Engelschen geldzak niet vergeten. Ik
geloof, mijn waarde, dat de stem van het volk ons
blad dan steeds krachtig omhoog zal brengen."
1877. De derde hoofdredacteur van de „Times", John
Thaddeus Delane, zat over zijn werk gebogen. John
Walter had de kamer beireden en de hand op Delane's
schouder gelegd.
„U ziet er niet goed uit, Delane, U moest eens naai
Nice gaan. U kon dan i Parijs eens naar dien Blowitz
omkijken, dien we daar als nieuwen correspondent aangesteld
hebben.'
„Die Blowitz bevalt me niet, Mr. Walter. Het is tot op
heden niet de gewoonie van ons blad geweest om, in
No. 1424 holl.