De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

More documents

Recommendations

Info

$Kriegsvortrage \&}, Friesland und die Friesen in den Niederlanden$

Als zij zeggen: „Mei deze wereld kunnen wij nooif tot een accoord komen", dan is het de wereld van het ontwakende sociale geweien, waarmee zij niet tot een accoord kunnen komen. Daarop kan ik aan de heeren aan deze zijde en aan de overzijde van den Oceaan slechts dit eene zeggen: de sociale wereld zal tenslotte de succesrijke wereld zijn! Zij kunnen oorlogen voeren voor hun kapitalistische belangen, maar de oorlogen zelf zullen tenslotte de wegbaners voor de sociale wedergeboorte der volken zijn. liet is onmogelijk dal op den duur honderden millioenen menschen naar de belangen van enkelingen hun leven moeten inrichten. Ja, waarom voeren de heeren eigenlijk oorlog? Eerst zeggen ze: Om het nationalisme te bestrijden moeten de volken der wereld verbloeden — en nu komen ze plotseling met oude en versleten sociale gedachten van onze overvoorgangers. Leg ze weer terug in de kist, dat is reeds afgedankt materiaal van ons, mijne heeren! Wanneer men welen wil, hoe zoo iets gedaan wordt, dan moet men niet programma's nemen, die bij ons omstreeks de jaren van 1880 of 1890 modern waren. En als thans plotseling een Britsche arbeiders-secretaris, die echter daarnaast als „man van de oppositie" door den staat betaald wordt, opstaat en zegt: „Engeland zal na dezen oorlog ermede moeten beginnen, sociale vraagstukken aan te pakken en sociale programma's op te lossen. Wij zullen ons ook om de breede massa moeten bekommeren", enz. dan kan ik dezen secretaris slechts zeggen: Dat is bij ons reeds lang gebeurd. U moet bij ons komen, mijne heeren, als U will leeren, hoe men dat aanpakt. Maar reeds hel feit is voldoende, dat men zooiets nu plotseling als een doelstelling beschouwt. Plotseling zullen de Engelschen misschien een commissie sturen om ons programma over te nemen. Zelfs in den oorlog bestond nog de mogelijkheid om tot een accoord te komen. Terstond na den Poolschen veldtocht heb ik weer de hand uitgestoken. Ik heb niets verlangd, noch van Frankrijk, noch van Engeland, liet was ievergeefseh. Terstond na de ineenstorting in het Westen heb ik weer de hand uitgestoken naar Engeland. Mei gekakel en geschreeuw ben ik ontvangen. Zij spuwden feitelijk op mij. Zij waren verontwaardigd. Het sociale Duitschland is het, wat deze uit Joden en hun financiers en sjacheraars bestaande kliek daar ginder het meeste haat. De financieele belangen zegevieren over de echte volksbelangen. Hel bloed der volkeren moet dus weer in dienst van het geld van een kleine belangengroep gesteld worden. Wij staan hier op dit Continent en waar wij staan, haalt niemand ons meer weg. Wij hebben bepaalde steunpunten voor ons ingericht en wij zullen, wanneer het uur komt, den beslissenden slag slaan. Dat wij den tijd daarvoor gebruikt hebben, dat zullen de heeren dit jaar meemaken. Waar hopen zij op? Op hulp van anderen? Op Amerika? Ik kan slechts het volgende zeggen: Wij hebben van tevoren met alle mogelijkheden rekening gehouden. Dat het Duitsche volk tegen het Amerikaansche volk niets heeft, is iedereen duidelijk, die niet bewust de waarheid verdraaien will. Duitschland heeft nog nooit op het Amerikaansche vasteland belangen vertegenwoordigd, tenzij dat het medegestreden heeft voor de vrijheid van dil Continent. Wanneer stalen van dit Continent nu probeeren, wellicht in hel Europeesche conflict in te grijpen, dan zal de doelstelling zich nog sneller wijzigen. Dan zal zich juist Europa verdedigen. Men moet zich daarover geen verkeerde voorstelling maken. Wie meent Engeland te kunnen helpen, moet in ieder geval zich van het volgende bewust zijn: Elk schip, het zij onder escorte of niet, dat voor onze torpedolanceerbuizen komt, wordt getorpedeerd. Wij bevinden ons in een oorlog, dien wij niet gewild hebben, integendeel! Vaker kan men de andere partij niet de hand gereikt hebben. Wanneer de anderen dan echter willen vechten en als doel hebben hel Duitsche volk uit te roeien, dan zullen zij leelijk hun neus stooten. Ditmaal vechl men niet tegen een afgemat Duitschland als in den wereldoorlog, maar dezen keer sluit men op een in hoogste mate gemobiliseerd, strijdvaardig en vastberaden Duitschland. Waar wij Engeland kunnen verslaan, zullen wij Engeland verslaan! Ons volk wordt door een wonderlijke gedachte van gemeenschap beheerscht! Dat deze gedachte in haar volle krach! ons moge bijblijven is de wensch van den dag van heden. Da! wij voor deze gemeenschap willen werken is onze gelofte. Dat wij in dienst van deze gemeenschap de overwinning behalen, is ons geloof en ons vertrouwen. In het Duitsche volk is weer een geest ontwaak!, die ons reeds eenmaal langen tijd begeleid heefl. Deze fa natieke bereidwilligheid om alles op zich te nemen! Eiken slag, dien wij ontvangen zullen wij met interest op in terest teruggeven! Alles wal ze legen ons mobiliseeren zal ons slechts harder maken. „En al ware de wereld vol duivels — wij zullen toch zegevieren." Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127 Uitgever en Drukker: Falken-Veilag, Hamburg
De Zeeoorlog tusschen Duitschland en Engeland Wanneer men • de positie van Engeland en van Duiischland bij het begin van den oorlog met die bij begin van het jaar 1941 vergelijkt, merkt men het groote verschil op, en men kan zich er een beeld van maken, hoe zich waarschijnlijk het einde van den oorlog zal voordoen. Daar Engeland een eilandenrijk is, waarvan de militaire kracht op de vlooi gebaseerd is, evenals zijn oeconomiisch-politieke kracht van de veiligheid zijner verbindinoen met de overige wereld afhangt, heeft voor Engeland de zeeoorlog sleeds de hoofdrol gespeeld. Toen Engeland in September 1939 aan Duitschland den oorlog verklaarde, was het in het bezit van de grootste vloot ter wereld en geallieerd met een van de sterkste Europeesche groote mogendheden. Daar ook de kleine landen aan de Kanaalkust en aan de Noordzee — België, Nederland, Denemarken — nauwe verbindingen met Engeland zoowel als met Frankrijk onderhielden, waren zij rechtstreeks afhankelijk van deze beide landen, en daarmee waren alle voorwaarden voor een overwinning der westelijke staten gegeven. Duitschland bezat buitendien slechts een relalief kleine vloot, die slechts ongeveer 10% van de vereenigde Engelsch-Fransche zeestrijdmachten uitmaakte. Wie kon daarom ook aan een voor Engeland succesvol einde van den oorlog twijfelen? Zo was de situatie in September 1939. Beschouwen wij de tegenwoordige situatie, zoo zien wij vooreerst,- dat Engeland met geen groote Europeesche mogendheid meer gealliëerd is, daar Frankrijk overwonnen is en Griekenland niet tot de groote mogendheden gerekend kan worden. Daarentegen heeft Duitschland Italië als bondgenoot. Beschouwt men nu de ten Oosten van Engeland en Scholland gelegen kusten, dan valt te constateeren, dat deze vroeger onder den invloed van de Gealliëerden stonden, thans echler door Duitschland bezet zijn. Hetzelfde geldt voor de Fransche Kanaalkust, waar de Duitsche kustartilierie haar vuurmonden tegen Engeland gericht heeft, Duitsche troepen het achterland beheerschen en duizenden Duitsche vliegmachines slechts op het teeken wachten om van Fransche, Belgische, Nederlandsche of Noorsche vliegvelden tegen Engeland te starten. Duitsche torpedobooten, torpedobootjagers en onderzeeërs liggen in elke haven van deze schier eindelooze kust. Zij vreezen de Engelsche vloot niet, integendeel, zij wachten elk Engelsch vaartuig op en beschouwen het als hun rechtmatige buit. Waar is nu de Engelsche vloot? Vroeger strekte zich de Engelsche blokkade tot zoo dicht als mogelijk bij de vijandelijke havens uit, zoodat Door Admiraal G. v. S c h o u 1 i z , Helsingfors zelfs het verkeer tusschen deze havens onderling zoo goed als onmogelijk was. Nu doorkruist de Engelsche vloot de eindelooze oceanen om Engelands zeewegen naar Afrika en Australië en naar het Amerikaansche continent te beschermen. Dat is een omslachtige en dure bezigheid, die nauwelijks iets zal opbrengen. In vroegere tijden was een zeeoorlog een winstbrengende onderneming. De Engelsche vloot trad steeds aanvallend op en het hoofddoel was kostbare koopvaardijschepen prijs te maken, waarmede de vloot als ook Engeland gebaat waren. Toen zeide men: „Zeeoorlog kweekt, Landoorlog breek t", en liet den landoorlog aan de continentale gealliëerden over om zich zelf door den zeeoorlog schadeloos te stellen. Nu is het daarmede uit. De tijden zijn anders geworden. In Europa heeft Engeland geen gealliëerde meer, die tegen Duitschland kan optreden, en nog niet eens de beste Engelsche havens, de oorlogshavens inbegrepen, kunnen aan de vloot voldoende bescherming bieden. Als de schepen van een lange reis terugkeeren zoeken zij noch Porlsmouth noch Plymouth op, niet eens de anders zoo rustige havens van Chatham en Sheerness aan de monding van de Theems. Deze havens zijn Ihans vernietigd en verlaten. Scapa Flow en Rosyth liggen te ver van het Kanaal verwijderd, dat men niet onbewaakt kan laten. De Engelsche vloot heeft dus geen veilige vluchthaven meer en moet zich in de Iersche zee ophouden om tegen de vliegers eenigermate beveiligd te zijn. Er beslaan nog wel enkele verborgen ankerplaatsen aan de westkust van het eilandenrijk, maar daar ontbreken de werven en de gelegenheden om brandstof en munitie te laden. De voorraden voor de schepen moeten dus naar die Iersche zee gebracht worden en daarvoor ontbreekt de noodige scheepsruimte, en in dit opzicht is spaarzaamheid dringend noodzakelijk. Bij ongunstig weer kunnen de groote vaartuigen zich ook hier slecht ophouden en zij zijn gedwongen om voor de Duitsche vliegers naar zee te vluchten. De Engelsche vloot heeft geen rust meer. Zij heeft geen gelijkwaardigen tegenstander, dien ze in de traditioneele kielwater-formatie zou kunnen aanvallen, zooals dit ten tijde der zeilschepen mogelijk was; vooral vindt zij ook in de eigen havens geen rust, en dat is voor een zeeman slechter dan men zich voorstellen kan. Het verlies van verscheidene van de belangrijkste eigen en gealliëerde havens heeft de blokkade tegen Duitschland dermate verzwaard, dat de Engelsche vloot tegen deze taak niet opgewassen is. Dit bewijst het toenemende aantal Duitsche hulpkruisers en handelsschepen, die voortdurend den Engelschen blokkadering doorbreken. Buitendien heeft het Engelsche konvooi-systeem met steeds grooter wordende moeilijkheden te kampen, daar de bemanningen van neutrale en in den laatsten tijd ook van Engelsche schepen weigeren om de reis naar Engeland te aanvaarden, omdat ze in de Engelsche bescherming geen vertrouwen meer slellen, of zoo hooge loonen verlangen dat de reeders deze niet meer kunnen betalen. In gelijke mate stijgen ook de assurantiepremies, voor zooverre de handelsschepen in de vaart op Engeland nog verzekerd kunnen worden. Nr. 1404 Holl,
Page 1 and 2:
De breuk van het voorvredesverdrag
Page 3 and 4:
Wilson, de man met de veertien punt
Page 5 and 6:
De vervaardigers der leugens öv* D
Page 7 and 8:
De Waarheid over de Joden in Duitsc
Page 9 and 10: Aan de Frontstrijders van den Werel
Page 11 and 12: Wie heeft de Ontwapeningsbelofte va
Page 13 and 14: Karl Smakman MdinZ, Quintinsstr. 8
Page 15 and 16: Adolf Hitiers waarschuwing voor net
Page 17 and 18: Hel Bolsjewisme in Theorie en Prakt
Page 19 and 20: Het Russische volk onder sovjet-joo
Page 21 and 22: De Ondermijning van het Familieleve
Page 23 and 24: Hef Bolsjewisme Wereldvijand No. I
Page 25 and 26: Hoe Arbeidersdelegaties door Souile
Page 27 and 28: Wat voerden de joodsche Sowjet-mach
Page 29 and 30: Wie verdient aan den oorlog? Te all
Page 31 and 32: LONDON, THURSDAY, AUGUST 31. 1939 N
Page 33 and 34: Vrede of vernietigingsoorlog? Het v
Page 35 and 36: Politiek en phrase. Kort voor het u
Page 37 and 38: Zoo luidt Duitschlands antwoord. Tr
Page 39 and 40: „Handleiding voor Gruwelpropagand
Page 41 and 42: Een volk in het concentratiekamp. W
Page 43 and 44: noord op zee. Bij dc Britsche landi
Page 45 and 46: Onder de politieke methodes, de eig
Page 47 and 48: Zo/ Het rijkste Land der Wereld en
Page 49 and 50: Weliswaar praalde de waard ouder ge
Page 51 and 52: „Een beeld van den toestónd, zoo
Page 53 and 54: John Buil en de kleine natiën Dc P
Page 55 and 56: De waarheid over het Reuter-bureau.
Page 57 and 58: De balans van den Engelschen oorlog
Page 59: Aan de kaak gesteld! Kernstukken va
Page 63 and 64: Heldengedenkdag in Groof-DuUsdiland
Page 65 and 66: THE Door de straten van Londen veeg
Page 67 and 68: Hoe Engeland zijn vrienden behandel
Page 69 and 70: De Strijd aan de Somme 1916 en 1940
Page 71 and 72: De Duitsche zegetocht op den Balkan
Page 73 and 74: Bolsjewistisch bloedbad Wanneer er
Page 75 and 76: Gevaren waaraan Europa Moot stond I
Page 77 and 78: Wie is Stalin? In de maand Februari
Page 79 and 80: Bolsjewistische academie voor hoogv
Page 81 and 82: Wat gebeurde er in den Stillen Ocea
Page 83 and 84: Aanklacht tegen It alm Esthen, Lett
Page 85 and 86: De man met twee aangezichten In 193
Page 87 and 88: De geheimen van Admiraal Sims Op 21
Page 89 and 90: Van \oKoii tot Cliureliili De Brits
Page 91 and 92: De groote bluf en de ruwe werkelijk
Page 93 and 94: pas dan minder worden, als de van d
Page 95 and 96: Europa in doodsgevaar! In een vlamm
Page 97 and 98: Volkeren van Europa: Weesl op Uw ho
Page 99 and 100: Europeesche artsen in Katijn De Joo
Page 101 and 102: De strijd om hel vooribestaan ven E
Page 103 and 104: Het verraad van Victor Emanuel In 1
show all

De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?