De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

stig de Engelsche traditie het bureau „onafhankelijk" en
„onpartijdig" zou voortzetten.
Over de vraag in hoeverre het Reuter-bureau nu werkelijk
„onpartijdig" en „onafhankelijk" werkte, heeft zich
Herbert Reuter reeds vroeger uitgelaten:
„Natuurlijk zijn wij officieus in zooverre dal wij communigués
van de regeering verspreiden en het spreekt
vanzelf dat wij in kritieke dagen, als de belangen van
het Britsche Rijk op het spel staan, altijd de meening
van de Britsche regeering en van de competente
Engelsche pers tot de onze maken."
De lezers van neutrale bladen moesten zich nu eens
voorhouden of zij zich met dergelijke „objectieve" Reuterberichten
willen laten volstoppen, als de belangen
van het eigen land met de Britsche belangen in botsing
komen.
Hoe groot ook het gevaar moge zijn dat de vrije
meeningsvorming der volken door de pers van het eigen
land in de richting van de Engelsche belangen beïnvloedt
wordt, nog grooter is een ander gevaar dat de veiligheid
van de natie bedreigt. Als de eigenlijke spin in hef
Reuter-web is de nieuwe leider, Sir Roderick ) o n e s ,
slechts aan weinigen bekend. Als hoofdredacteur treedt
op I. B. Rickettson-Hait. Deze was actief garde-officier
en gedurende den wereldoorlog leider van den Inlelligence-Service.
Reeds sedert geruimen tijd is het wereldomvattende
inlichtingen-net van Reuter den met alle middelen werkenden
Intelligence-Service, den Britsche geheimen
dienst, gedienstig geweest. Toen de Japansche regeering
in Augustus 1940 doortastte en een in Japan bestaande
Britsche spionage-organisatie ophief, bekende de vertegenwoordiger
van Reuter te Tokio.,Cox, dat hij de
leider van de spionage-organisatie was. Cox pleegde
naderhand zelfmoord. De Britsche regeering had in schijn
tegen de arrestatie van Cox geprotesteerd. Toen echter
de Japansche regeering de publicatie van de bewijsstukken
aanbood, kreeg men over de Engelsche stappen
niet veel meer te hooren.
Naar aanleiding van deze gebeurtenis brandmerkte
de gewezen Reuter-correspondent te Praag, R u d e 1,
de geheime betrekkingen van den Intelligence-Service
lot den internationalen Reuter-dienst. Zooals Rudel
verklaarde bestaat er in de kantoren van Reuter in
alle groote steden van de wereld een strenge scheiding
tusschen den dagelijkschen gewonen jouralistischen
diens! en de politieke afdeeling voor oeconomie en
landsverdediging. Deze iweede, zoogenaamde groote
afdeeling wordt waargenomen door ervaren Reutercorrespondenten
die doorgaans Engelschen en meestal
gewezen officieren zijn. De groote afdeeling staat
onder leiding van haar organisator, den meergenoemden
hoofdredacteur I. B. Rickettson-Hait. Naar buiten
zijn de geheime agenten geaccrediteerde vertegenwoordigers
van het agentschap. Tot de plichten van
deze Reuter-vertegenwoordigers behoort ook het geven
van steekpenningen aan journalisten en makers der
openbare meening. Hun geheime berichten geven ze
aan de Britsche diplomatieke vertegenwoordigers, die
ze dan gechiffreerd naar Londen doorgeven.
Gedurende de tchechische crisis was in Praag de
Reuter-man F. J. Ferguson KEB. leider van de geheele
organisatie. Ferguson was vroeger in Genève werkzaam
geweest en gedurende den wereldoorlog aan generaal
Allenby in het nabije Oosten toegevoegd. Naast
Ferguson had ook de Reuter-man W. Cross in dienst
van het agentschap de belangen van den Intelligence-
Service waar te nemen.
Kort na het uitbreken van den Engelschen oorlog werd
Ferguson met speciale opdrachten voor de kleine Balkanstaten
belast. Het net van den Britschen Intelligence-
Service op de Balkan, waarin ook de Reuter-dienst een
rol speelde, kon de voorgenomen groote slagen niet meer
uitvoeren. Het betrof het opblazen van de Ijzeren Poort
om de scheepvaart op den Donau stop te zetten en
voorts de vernietiging van de Roemeensche oliebronnen.
Dank zij de maatregelen van de betrokken regeeringen
werd dit verhinderd. In elk geval hebben de volken intusschen
geleerd wat er achter den titel „Reuter-bericht"
schuil gaat.
Uit het gestolen bedrag van 6.000 daalders groeide het
Reuter-bureau. Leugen, spionnage, verraad en volksophitsing,
dat zijn de kenmerken van het werk daarvan.
Helmut Sündermann, de stafleider van den Duitschen
Reichspressechef, heeft de leugenachtigheid van
de Engelsche pers aan de kaak gesteld door te zeggen:
„De Engelsche generaal Fuller heeft eens gezegd dat
de oorlog van het woord even belangrijk was als de
oorlog van de wapens. De droevige vlucht uit alle
landen, die de Engelschen beloofd hadden te zullen
helpen, staat dezen veldtocht van de leugen, waarmede
zij Europa en de wereld trachten le misleiden, waardig
Ier zijde."
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinricn Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127
Uitgever en Drukker: Falken-Verlag, Hamburg