De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

en hij was de enkele die den werkelijken uitgang van de beslissende
veldslag van Waterloo kende. Toen aan de beurs
een algemeene onzekerheid heerschte, verbreidde hij de
leugen, dat Napoleon Engeland en Preussen te Waterloo had
geslagen. De koersen daalden in den afgrond. Rothschild liet nu
door zijn bemiddelaars zoo veel aktien opkopen als mogelijk.
Als dan het bericht van den werkelijken staat der zaken binnenkwam
en het Londensche volk vernam dat niet Napoleon maar
wel de geallieerde Preussen en Engelschlieden de overwinnaars
waren, snelden de koersen aan de beurs weer omhoog.
In een paar dagen had deze Rothschild door zijn leugen van
de overwinning van Napoleon zeven millioenen pond sterling
„verdiend". —
Over dezen joodschen parvenu schreef voor niet al te langen
tijd de „Chicago Evening American": „De Rothschilds kunnen
oorlogen veroorzaken of beletten."
Gedurende den wereldoorlog heeft zich Engeland de steun
van het geheele wereld-jodendom gezekerd daardoor dat het
hen een eigen nationaal tehuis voor de Joden in Palestina beloofde,
ofschoon dit land heelemaal niet aan Engeland behoorde.
De in den vorm van een officieel engelsche Regeeringsverklaring
gekleedde belofte, de zoo genoemde Balfour-Declaration,
werd aan het joodsche huis Rothschild afgegeven.
Gedurende den wereldoorlog werkten de groote joodsche
bankiers te New York, Londen, Parijs enz. nauw tezamen. De
vredelievende burgers van U. S. A., die niets van oorlog wilden
weten, hadden onder de parole: „Hij houdt ons den oorlog van
het lijf" Wilson als zoo genoemden „Vredespresident" op nieuw
gekozen. Maar reeds voor de kiezingen had de Jood Bernhard
M. B a r u c h het geheele economische plan der U. S. A. klaargemaakt.
Zijne medewerkers heetten: Meyer, Rosenwald,
Eisenman n, Guggenheim, Rosenstamm, Vogelstein,
Loeb, Lewisohn enz. enz. allen waren Joden.
De waarheid zegeviert!
Aanstonds bij het ingaan in den oorlog, herijkte Baruch een
echte dictatuur in U. S. A. Meer dan 400 takken der industrie
stonden onder hem. Hij beschikte over alle goederen en over
al het materiëel. Hij schreef niet alleen de prijzen voor, maar
ook den arbeidsloon. Geen bouwmeester kon een huis bouwen,
geen werkman een stuk metaal kopen zonder in het bezit te
zijn van een goedkeuring van Baruch. Baruch zelfs, die vandaag
tot de rijkste Joden der wereld telt, had in de eerste plaats
zijn rassegenoten aan de oorlogszaak laten deelnemen. De statistiek
bewijst, dat er van alle nieuwe oorlogsmillionairen alleen
70°/o in de stad New York waren en dat deze Joden waren.
Op e e n niet joodsche oorlogsmillionair kwamen er 46 joodsche.
Later werd Baruch de intiemste raadgever van den President
Roosevelt.
In haar Nr. 3 van Januari 1928 bracht de amerikaansche
tijdschrift „The Century Magazine" een langer artikel van den
Jood Marcus Eli Ravage. In dit artikel had de joodsche
schrijver zaken verraden, die den Joden zoo gevaarlijk bleken,
dat zij aanstonds de heele uitgaaf opkochten en een nieuwdruk
beletten. In een passage van dit artikel bekent Ravage het volgende:
Wij zijn indringers! Wij zijn vernielers. Wij zijn revolutionairs!
Wij waren de diepste oorzaak niet alleen van den
laatsten oorlog, maar wel van bijna alle oorlogen. „Wij zijn
degenen aan wie hoofdzakelijk deze oorlogen ten goede komen."
Wie verdient aan den oorlog? Gedurende den
wereldoorlog moesten meer dan 10 millioenen menschen hun
leven laten. De volken werden arm. Rijk werden echter de
joodsche uitbuiters. Komt dat uit of komt dat niet uit?
En heden? Weer zouden de volken bloeden. Duivelsche
krachten zijn aan het werk. Juda wil weer eens een groote
oorlogszaak maken. Dat is de diepste zin van de oorlogs­
ophitsing in de heele wereld.
U wordt beleefd verzocht, deze blaadjes aan Uw kennissen door te
geven. - Verdere vlugschriften zijn gratis verkrijgbaar bij den uitgever.
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127
Uitgever: Falken-Verlag, Hamburg Drukker: Vereinigte Druekereien, Hambuig-Iilankcnpse