De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

More documents

Recommendations

Info

$Kriegsvortrage \&}, Friesland und die Friesen in den Niederlanden$

Per hoofd van de bevolking is er in Rusland achttien keer veel grond als in Duitschland. Wat een jammerlijke maatippij, die het onder die omstandigheden niet klaar speelt, volk fatsoenlijk te laten leven! En wanneer het bolsjewisme „ niet slaagt in Rusland door negen boeren één niet-boer te onderhouden, wat zou den eerst in Duitschland gebeuren, waar 2V2 boer 7V2 niet-boeren met levensmiddelen moet verzorgen! Wat zou er met Duitschland en zijn maatschappelijk leven gebeurd zijn, indien het joodsch-bolsjewistische wanbeheer ook bij ons de overhand verkregen had? Wij hebben het bolsjewisme bestreden, omdat zijn over= winning in Duitschland wellicht 50 % van de bevolking aan een zekeren hongerdood overgeleverd zou hebben. Wanneer men in Rusland niet eens in staat is acht menschen op een vierkante kilometer te voeden, dan zouden in Duitschland onder een bolsjewistisch beher nauwelijks tien millioen menschen het noodige voor het leven vinden, want onze 68 millioen leven op een oppervlakte, die in Rusland nog niet eens 5 millioen menschen behoeft te onderhouden. Wij keuren het bolsjewisme af, omdat wij onder socialisme niet de heerschappij van een kleine groep eri de dwangarbeid en de hongersnood van millioenen anderen verstaan. Overigens is het Duitsche volk zoo beschaafd, dat de veronderstelling, dat het zijn leiding uit Rusland moet laten komen, een beleediging is. Moskou is Moskou en Duitschland is Duitschland! Het bolsjewisme predikt de wereldrevolutie. Het zou het Duitsche volk en den Duitschen arbeider slechts als kanonvleesch willen gebruiken om de heerschappij over de wereld te veroveren. Wij nationaal-socialisten willen daarenetegen niet, dat onze militaire middelen gebruikt worden om aan andere volkeren iets op te dringen, wat deze zelf niet willen. Ons leger zweert niet den eed, met zijn bloed de nationaalsocialistische gedachte over andere volkeren te verspreiden, maar met zijn bloed de nationaal-socialistische gedachte en daarmee de zekerheid en de vrijheid van het Duitsche Rijk tegen den aanval van andere volkeren te beschermen. Zou echter ooit door een dergelijke poging het Rijk bedreigd worden dan zal de Natie zich met één slag aan de nationale leus herinneren en als een bruisende storm diegenen wegvegen, die mochten gelooven met ons militair een gemakkelijker spel te hebben, dan gedurende de laatste jaren op het gebied van wereldbeschouwing. Want men gelieve ervan kennis te nemen: In Duitschland zal het Duitsche volk heer in zijn eigen huis blijven, en geen joodsch-bolsjewistisch sowjetisme! Indien in een Engelsche krant een volksvertegenwoordiger er over klaagt, dat wij Europa in twee deelen willen splitsen, dan moeten wij dezen op zijn gelukkig brittannisch eiland levenden Robinson Crusoë tot onzen spijt de onaangename mededeeling doen, dat deze splitsing reeds voltrokken is; zij verscheurt reeds al die staten, die innerlijk niet een duidelijke scheiding in de eene of de andere richting gezocht en gevonden hebben. Niet Europe is door ons in twee deelen-gescheurd, maar het bolsjewisme heeft de beginselen van ons geheele staatsgezag en onze maatschappelijke orde, van onze kuituuropvatting, van ons geloof en van ons fatsoen aangevallen en in twijfel getrokken. Wanneer het bolsjewisme zijn leer in één enkel land zou toepassen, dan zou dit andere volkeren onverschilling laten. De eerste stelregel van het bolsjewisme is echter de bekentenis, dat het in de geheele wereld doorgezet moet worden, d. w. z. de tegenwoordige wereld uit zijn verband te rukken. Het betaamt ons niet, andere volkeren te willen terechtwijzen, maar wel, de opgedane leeringen voor Duitschland ter harte te nemen. De staatslieden in England hebben tot nu .toe het bolsjewisme in hun eigen land niet leeren kennen, wij echter wel. Omdat ik nu deze joodsch-sowjetistische gedachten in Duitschland bestreden en uitgeroeid heb, verbeeld ik mij de natuur van het bolsjewisme beter te begrijpen, dan menschen, die in het gunstigste geval er zich door lezen mee konden bezig houden. Ik vervolg den weg van de bolsjewistische vergiftiging van de wereld thans precies zoo als ik jaren geleden de vergiftiging van ons eigen volk heb herkend en ervoor gewaarschuwd heb. Ik zie den gang van de bolsjewistische verbrokkeling der volkeren en de rijpmaking voor de omwenteling. Ik ben overtuigd, dat elke gelukte bolsjewistische opstand dadelijk verder werkt, door de bolsjewistisch opgezweepte massa's van de andere landen nieuwe krachten te geven en den tegenstand te verzwakken. De wreede afslachting van massa's nationalistische strijders, het aansteken van met benzine overgoten vrouwen van nationalistische officieren, het afslachten van kinderen van nationalistische ouders, b. v. in Spanje, moet als waarschuwend voorbeeld den tegenstand in andere landen afschrikken. Mocht deze manier van strijden echter het doel bereiken, en de moderne Girondijnen weer door Jacobijnen, de volksfront-kerenski's door bolsjewisten afgelost worden, dan zal Europa in een zee van droefenis, wegzinken. Deze gevaren zie ik, en ik behoor niet tot diegenen, die nu daarvoor machteloos wordend, de oogen sluiten. Ik kan ten aanzien van deze de menschelijke kuituur en beschaving bedreigende ontwikkeling ook niet verhelen, hoe diep de innerlijke deelneming is, die mij met diegenen verbindt, die in hun landen dit gevaar uit den weg ruimen of ten minste bezweren. Ik wil echter ook ten aanzien van dit gevaar aan het Duitsche volk de ernstige oproeping richten, nu weer die strijdstellingen te betrekken, die wij als nationaal-socialisten voor het overnemen van de macht veertien jaren lang betrokken hebben. Dan zal Duitschland, het nationaal-socialistische Derde Rijk, door dezen tijd van nood, van verdriet en van zorgen voortschrijden, gewapend met dat metaal, dat alleen den Ridder zonder vrees noch blaam tegen dood en duivel doet zegevieren: het erts van het ijzeren hart. Het bolsjewisme echter, waarvan wij ervaren hebben, dat het zijn leger bewapent met het doel een revolutie, zoo noodig met geweld, den weg naar andere volkeren te banen, dit bolsjewisme moet weten, dat voor de Duitsche poort het nieuwe Duitsche leger staat! ü wordt beleefd verzocht, deze blaadjes aan Uw kennissen door te geven. — Verdere vlugschriften zijn gratis verkrilgbaar bij Deutscher Fichte«Bund e. V. (Unie voor waarheid in de wereld) Hamburg 36 Jungfernstieg 30 Hamburger Hot Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127 Falken-Veilag, Hamburg Drukker: Hermann's Erben, Hamburg
Hel Bolsjewisme in Theorie en Praktijk. Kernstuk van de rede van Rijksminister Dr. Goebbels op den Partijdag der Eer te Neurenberg. De voorstelling die menschen en volkeren van het bolsjewisme hebben is meestal het gevolg van de bolsjewistische propaganda. Deze is groot in de kunst van voorspiegelen. De wereld gelooft, dat de regeering te Moskou met de Kom= intern (de kommunistische internationale) niets uit te staan heeft. Tusschen de sowjet-regeering en de Komintern worden echter de taken op geschikte wijze verdeeld. De bolsjewistische propaganda werkt volgens een grootschi plan. Het doel is de vernieling van de wereld. Ze is het grootsche plan van het jodendom, de macht over alle volkeren tot zich te trekken. Niet één arbeider, maar bijna uitsluitend joden zaten en zitten tegenwoordig nog in de sowjet-regeering. Niet de diktatuur van her proletariaat bestaat tegenwoordig in de Sowjet-Unie, maar de diktatuur van het jodendom over de gezameHjke overige bevolking. Om zich in westelijke landen een onschuldig uiterlijk te geven hebben de bolsjewistische „diplomaten", zoo zwaar het hun ook viel, de omgangsvormen van fatsoenlijke menschen aangenomen. Op den kenner van de bolsjewistische taktick maakt het echter een' bespotfelijken indruk, dat zoo menig knap lijkend staatsman in Westeuropa gelooft, dat het bolsjewisme de wereldrevolutie opgegeven heeft, omdat zijn diplamtleke vertegenwoordigers in rok en met een schoonen boord rondloopen. Deze komedie scheen echter den joodschen machthebbers der Sowjet-Unie onvoldoende te zijn. Om definitief een bewijs van onschuld te brengen, heeft zich daarom het bolsjewisme een „grondwet" gegeven. Daarin wordt het recht op beschaving, de vrijheid van het woord en de pers, de onaantastbaarheid van de persoon, van de woning en van het briefgeheim verkondt. En dat, ofschoon elke afwijking van de meening der diktatoren met den dood gestraft wordt en ofschoon dug aan dag door. de QPU. (voorheen de Tsjeka) duizenden vertwijfelde menschen, in kudden bijeen gedreven, verband of doodgeschoten worden. De Westeuropeesche arbeider ziet in de Sowjet-Unie een staat van proletariërs, dus een staat. Hij gelooft, dat het in Rusland den arbeidenden stand gelukt is de kapitalistische uitbuiters van de bann te schuiven en de diktatur van het proletariaat op te richten; daar heeft de arbeider zijn staat, het „vaderland van den werkman" gesmeed. Hoe staat het nu met de werkelijkheid? In de kommunistische „Leningradskaja Prawda" schrijft een werkster: „Met mijn lKjarigen zoon, mijn broer en mijn tuberkuleuze zuster wonen wij in een donker kamertje. Onze klachten bij het kommunistisch stadskomité hebben niet gebaat," De prijs van het brood steg van 1928 tot 1935 van 9 tot 75 Kopeken per kilo. De maandloon van een sowjetarbeider viel, gemeten aan den broodprijs, 78%. Wil de Russische arbeider leven, dan moet hij werken volgens het Stachanoff-systeem. Daardoor is de arbeidsnorm zoo ver opgeschroefd, dat de massa der arbeiders deze nooit kan bereiken. De gevolgen zijn loonkortingen. Voor voeding moet de Russische arbeider, ofschoon die alleen uit brood, koolsoep en gort bestaat, alleen 75 % van zijn inkomen uitgeven. Indien hij zich zou willen voeden als een Duitsche arbeider, dan zou hij daarvoor .gemiddeld het dubbele van zijn loon moeten uitgeven. Aan de Sowjet-Unie bleef het voorbehouden, de slavernij weer in te voeren. Alleen reeds de arbeidsmethode van den sowjetarbeider volgens het beruchte Stacbanoff-aandrijfsysteem verdient den naam van slavenarbeid. Ongeveer &ls millioen menschen beleven in de dwangarbeidskampen van de Sowjet=Unie de hel op aarde. In 300 reusachtige dwangarbeidskampen perst het bolsjewisme het laatste uit de arbeiders. Aan het Stalin-Witte-Zee-Kanaal, dat door dwangarbeiders gebouwd werd, zijn honderdduizenden lijken begraven. De volgende joodsche leiders dwongen tot den bouw in moorddadige haast: Herschel, Jagoda, Davidsohn, Kwas- nitzki, Isaaksohn, Rottenberg, Oinsburg, Brosdki, Berensohn, Dorfmann, Kagner, Angert e. a. Juda zwaait de bolsjewistische zweep over het „vaderland van het proletariaat". De graanschuren van Sowjet-Rusland, die vroeger geheel Westeuropa mede gevoed hebben, zijn niet in staat, de eigen bevolking ook maar karig te voeden. Millioenen menschen verhongeren. Tusschen de QPU en de boeren tiert een verwoede strijd. De joden Kaganowitsch, Jagoda en Baumann hebben de gedwongen kollektiveering doorgevoerd, waarbij meer dan 15 millioen boeren ten onder gingen met hun families, of zooals de bolsjewistische zegswijze luidt: „geliquideerd" werden. De phrase van vrijheid en menschenrecht is een van de bij voorkeur gebruikte in de bolsjewistische propaganda. Op 16 November 1917 beloofde Lenin in de „verklaring over de rechten der nationaliteiten" de vrijheid aan de volkeren van het voormalige tsaristische rijk. Reeds op 27 April 1920 overrende het roode leger Aserbeidsjan; November van hetzelfde jaar O e k r a i n e , op 3 December Armenië en op 25 Februari 1921 de jonge ' republiek Q e o r g i ë , .nadat Moskou in het voorafgaande jaar de onaantastbaarheid uitdrukkelijk erkend had. In Ingermanland werd de Finsche bevolking systematisch uitgeroeid. Van 1929 tot 1931 werden 18.000, in het voorjaar van het jaar 1935 9.000 Finnen naar Siberië .verband. En Juli 1936 besloot de sowjetregeering verdere 28.000 uit hun geboorteland te verdrijven. Uit K a r e 1 i ë moesten in het jaar 1935 4.000 naar Centraal-Azië en 3.000 naar den Oeral in de verbanning, waar meer dan 50% tengevolge van de onmenschelijke levens- en arbeidsvoorwaarden te gronde gegaan zijn. Uit het Poolsch-Sowjetrussisch grensgebied werden in het voorjaar 1936 meer dan 18.000 boeren van Duitschen stam naar Siberië verband. Deze ongelukkige menschen werden bij tachtigen en negentigen tegelijk in een veewagen gestopt. Bij een dergelijke gelegenheid zei een kommunistische leider: „Krepeer en zul je! We kunnen jullie niet allemaal doodslaan, maar, krepeeren zul je toch!" In millioenen vlugschriften en dagbladen eischt het kommunisme in de kapitalistische landen de afschaffing van de doodsstraf. En in de Sowjet=Unie? Alleen in § 58 van het wetboek van strafrecht zijn 14 verschillende feiten opgenoemd, waarop de doodssiraf staat. De „clou" van de bolsjewistische boeren- ' politiek is de wet van 7 Augustus 1932, die voor elke „schuld" van den boer slechts den dood, tien jaar tuchthuis of dwangarbeid kent. Voor de uitvoering van deze wet misbruikt het bolsjewisme zelfs kinderen tegenover hun eigen ouders. De Sowjetkrant „Iswestija" van 28 Mei 1934 meldt, dat een meisje haar vader, die kollektief graan voor zich gebruikt heeft, aangeeft. De vader moet de door bovengenoemde wet bepaalde doodsstraf ondergaan. Het kind wordt openlijk gepiezen. Met de wet van 7 April 1935 is de doodsstraf zelfs voor kinderen ingevoerd. Hongerende kinderen in een opvoedingsgesticht vertelden meer den eens hoe good zij het vroeger gehad hadden. Dat was voldoende om een feit volgens § 58 te constateeren. Tien kinderen werden in tegenwoordigheid van hum makkers door de QPU doodgeschoten. Toen ik verleden jaar de vermoedelijk te voorziene uitwerkingen van het 7de Komintern-kongres (25 Juli tot 21 Augustus 1935) uitlegde, zweeg de Wereld slechts en toonde daarvoor geen begrip te hebben. D i m i t r o f f, de lasthebber van de .sowjet-diktatuur voor de revolutioneering van de wereld verklaarde op dit kongres: „Met Stalin aan het hoofd kan en moet ons politiek miilioenenleger alle moeilijkheden "overwinnen, stoutmoedig over alle hindernissen heenstappen, de vesting van liet kapitalisme vernielen en de zege van het socialisme in de geheele wereld behalen." L . . Nu. UU. llullünd.
Page 1 and 2: De breuk van het voorvredesverdrag
Page 3 and 4: Wilson, de man met de veertien punt
Page 5 and 6: De vervaardigers der leugens öv* D
Page 7 and 8: De Waarheid over de Joden in Duitsc
Page 9 and 10: Aan de Frontstrijders van den Werel
Page 11 and 12: Wie heeft de Ontwapeningsbelofte va
Page 13 and 14: Karl Smakman MdinZ, Quintinsstr. 8
Page 15: Adolf Hitiers waarschuwing voor net
Page 19 and 20: Het Russische volk onder sovjet-joo
Page 21 and 22: De Ondermijning van het Familieleve
Page 23 and 24: Hef Bolsjewisme Wereldvijand No. I
Page 25 and 26: Hoe Arbeidersdelegaties door Souile
Page 27 and 28: Wat voerden de joodsche Sowjet-mach
Page 29 and 30: Wie verdient aan den oorlog? Te all
Page 31 and 32: LONDON, THURSDAY, AUGUST 31. 1939 N
Page 33 and 34: Vrede of vernietigingsoorlog? Het v
Page 35 and 36: Politiek en phrase. Kort voor het u
Page 37 and 38: Zoo luidt Duitschlands antwoord. Tr
Page 39 and 40: „Handleiding voor Gruwelpropagand
Page 41 and 42: Een volk in het concentratiekamp. W
Page 43 and 44: noord op zee. Bij dc Britsche landi
Page 45 and 46: Onder de politieke methodes, de eig
Page 47 and 48: Zo/ Het rijkste Land der Wereld en
Page 49 and 50: Weliswaar praalde de waard ouder ge
Page 51 and 52: „Een beeld van den toestónd, zoo
Page 53 and 54: John Buil en de kleine natiën Dc P
Page 55 and 56: De waarheid over het Reuter-bureau.
Page 57 and 58: De balans van den Engelschen oorlog
Page 59 and 60: Aan de kaak gesteld! Kernstukken va
Page 61 and 62: De Zeeoorlog tusschen Duitschland e
Page 63 and 64: Heldengedenkdag in Groof-DuUsdiland
Page 65 and 66: THE Door de straten van Londen veeg
Page 67 and 68:
Hoe Engeland zijn vrienden behandel
Page 69 and 70:
De Strijd aan de Somme 1916 en 1940
Page 71 and 72:
De Duitsche zegetocht op den Balkan
Page 73 and 74:
Bolsjewistisch bloedbad Wanneer er
Page 75 and 76:
Gevaren waaraan Europa Moot stond I
Page 77 and 78:
Wie is Stalin? In de maand Februari
Page 79 and 80:
Bolsjewistische academie voor hoogv
Page 81 and 82:
Wat gebeurde er in den Stillen Ocea
Page 83 and 84:
Aanklacht tegen It alm Esthen, Lett
Page 85 and 86:
De man met twee aangezichten In 193
Page 87 and 88:
De geheimen van Admiraal Sims Op 21
Page 89 and 90:
Van \oKoii tot Cliureliili De Brits
Page 91 and 92:
De groote bluf en de ruwe werkelijk
Page 93 and 94:
pas dan minder worden, als de van d
Page 95 and 96:
Europa in doodsgevaar! In een vlamm
Page 97 and 98:
Volkeren van Europa: Weesl op Uw ho
Page 99 and 100:
Europeesche artsen in Katijn De Joo
Page 101 and 102:
De strijd om hel vooribestaan ven E
Page 103 and 104:
Het verraad van Victor Emanuel In 1
show all

De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?