De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

te Rome, en Roatta, chef van den generalen stat van
Italië, plaats vonden. Bij deze verhandeling legden de
Italiaansche officieren een kaart over, volgens welke
de Duitsche en Italiaansche troepen in het geval van
een vijandelijken aanval op het Italiaansche vasteland
gegroepeerd zouden worden. Op het eerste gezicht
zien de Duitsche officieren dat hun vermoedens zekerheid
geworden zijn en de verraders inderdaad de uitlevering
van de Duitsche divisies aan den vijand
beoogden. Generaal Roatta betoogde met goed gespeelde
verontwaardiging:
„Wij zijn toch geen verraders die midden in het
gevecht naar den vijand overloopen!"
Ob 1 September krijgt Guariglia, Italiaansch minister
van buitenlandsche zaken, de opdracht om aan
den Duitschen zaakgelastigde te' Rome plechtig te verzekeren:
„Wij zullen strijden en nooit capituleeren."
Op 3 September herhaalt Badoglio zelf deze plechtige
verzekering.
't Is dezelfde dag en bijna het zelfde uur, waarop
Generaal Casteilano ais gevolmachtigde van dezen
maarschalk Badoglio in het hoofdkwartier van Eisenhower
te Syracuse en in diens tegenwoordigheid het
document van de meest ^eerlooze capitulatie aller tijden
onderteekent.
Aan het grootste verraad dat dé geschiedenis kent
zou echter nog de kroon opgezet worden door een
aanslag op'den Duitschen Führer Adolf Hitler.
Badoglio gaf den Italiaanschen militairen attaché te
Berlijn de opdracht om den Führer in zijn hoofdkwartier
op, te zoeken en hem in naam van den koning
uit te noodigen om dadelijk naar Italië te komen ten
einde met den koning en de Badoglio-regeering de
maatregelen te bespreken die noodig zouden zijn voor
de intensiveering van den tegenstand tegen den gemeenschappelijken
vijand. Deze uitnoodiging werd
koeltjes afgeslagen. — Thans staat vast dat de verraders
met den vijand afgesproken hadden orn hem
behalve den Duce ook nog den Führer in de handen
te spelen.
Maar de verraders vergistten zich als zij ook maar
een enkel oogenblik geloofden dat hun arglistig dubbel
spel voor de Duitsche leiding verborgen gebleven was.
Als tegenzet tegen het plan van Roatta werd het
gebied Napels—Salerno—Rome—La Spezia en Genua
aan de bijzondere hoede van Duitsche divisies toevertrouwd.
Toereikende Duitsche strijdkrachten beveiligden
de grensovergangen naar Duitschland en Frankrijk
om zoodoende elke poging om Duitsche troepen
van hun verzorgingsbasis af te snijden door snel toepakken
te kunnen verhinderen.
Vooral kwam het de Duitsche maatregelen ten
goede dat de Amerikanen de capitulatie van Italië te
vroeg publiceerden. De verraderlijke koning en zijn
handlanger Badoglio verzekerden zelfs nog op dit
oogenblik bij hoog en laag dat Italië er niet aan dacht
zijn bondgenoot in den steek te laten. Generaal Roatta
en de vertegenwoordiger van Badoglio ontkenden met
veel omhaal van woorden verontwaardigd de capitulatie,
noemden ze een onbeschaamde Britsche propagandaleugen,
en Gezant Rosso voegde er aan toe dat
hij onmiddelijk voor een categorisch dementi van dit
Britsche bedrog zorg zou dragen.
Van uit de geveven posities wordt nu de Duitsche
parade met zulk een kracht, vlugheid en nauwkeurigheid
gevoerd dat niet. alleen den troepen der verraders,
maar ook den vijanden de lucht benomen wordt.
Reeds twee maal 24 uur na het bekend worden van
het. verraad heeft Veldmaarschalk Rommel na korten
verbitterden strijd de Italiaansche troepen tot capitulatie
gedwongen en meer dan 90 000 Italianen ontwapend.
In Zuid-Frankrijk is het 4de Italiaansche
leger ontwapend. Ook op de Balkan verliest het
meerendeel van de Italiaansche troepen reeds bij het
eerste treffen met de Duitschers de wapens.
In de Egeïsche zee worden de Italiaansche oorlogsen
koopvaardijschepen door de Duitsche oorlogsmarine
overgenomen. De vliegkampen en havenplaatsen aan
de Adriatische kust zijn bezet.
Bij het einde der actie waren in plaats van tien
divisies, die den vijand in de handen gespeeld zouden
worden,
meer dan 30 Italiaansche divisies door de Duitsche
troepen ontwapend en gevangen genomen.
Een verraad, zooals er grooter en arglistiger in de
geschiedenis niet te vinden is, heeft zijn meester geloond.
„De Italiaansche weermacht", zoo kon het OKW
den avond van 10 September berichten, „bestaat niet
meer. Wat echter voor eeuwige tijden zal blijven bestaan,
is de verachting der wereld voor de verraders."
Nauwelijks waren drie maanden na het verraad van
Victor Emanuel verstreken, of deze werd door zijn
dienaar verraden en opgevorderd de kroon neer te
leggen. Als op een geheim teeken grijpen Engelsche
kranten deze aan Victor Emanuel gestelde vordering
op. Het Engelsche dagblad „Daily Herald" schreef b. v.:
„Waarom dankt Gij niet af? Als Gij een ware
koning zijt gebiedt de eer U en als Gij een schurk zijt
gebiedt de voorzichtigheid U de kroon neer te leggen."
Deze en andere vlugschriften ter verspreiding van de waarheid zijn gratis verkrijgbaar bij den uitgever.
1624 — H. Falken-Verlag, Hamburg 36 ( Br. &; Co.
I