De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

De strijd om hel vooribestaan ven Europa.
In het vierde oorlogsjaar, op het einde van Juni 1943,
heeft in Weenen het Tweede Internationale Journalistencongres
plaatsgevonden. Bij die gelegenheid heeft de
Duitsche rijksperschef Dr. D i e t r i c h een redevoering
gehouden, welke alleszins verdient, dat daarop de bijzondere
aandacht der Europeesche volkeren wordt gevestigd.
Dr. Dietrich betoogde:
«Op één punt is tegenwoordig geen twijfel meer
mogelijk: het bondgenootschap tusschen Plutocratie en
Bolsjewisme heeft het gemunt op de vernietiging van
Europa! De afspraken van Londen tot Moskau, van Casablanca
tot Washington leveren daartoe de bewijzen. De
puinhoopen der duizendjarige cultuurmonumenten zijn
even zoovele steenen getuigen. De massale graven bij
Katyn en de oorlog tegen weerlooze vrouwen en kinderen
hebben dezen absoluten vernielingstoeleg ten overstaan
van de geheele wereld ten duidelijkst bezegeld en
gebrandmerkt.
Het zijn allerminst holle begrippen, waarvoor wij vechten,
doch het is de strijd om den geheelen schat aan
menschelijke cultuur, de strijd om de uitkomsten van den
menschelijken arbeid en het menschelijk vernuft van de
laatste zesduizend jaar, de strijd om het behoud of het
verlies van den geheelen socialen vooruitgang, om het
geheele bezit aan scheppingen der menschelijke beschaving
en om de grondslagen van eiken vorm van
ontwikkeling, kortom het is de strijd om het voortbestaan
van Europa! De strijd om al datgeen, wat Europa aan
de overige wereld gegeven en aan het menschdom geschonken
heeft.
Wat zou Amerika thans beteekenen zonder de
cultuurvolken van Europa, aan welke het letterlijk alles,
zijn ontdekking, zijn bevolking, ja zelfs zijn naam heeft
te danken? Het is Europa geweest, dat zijn stempel
drukte op het aanschijn der wereld, Europa ontdekte de
bewegingen van den aardbol en den loop van het gesternte.
Europa's vorschers hebben de verklaring weten
te vinden voor al het natuurkundig gebeuren op aarde.
De groote ontdekkingsreizigers en ontsluiters van
nieuwe wcrelddeelen, een Marco Polo, een Columbus,
de groote astronomen zooals Copernicus, Keplcr en
Galilei, de groote wijsgeeren Kant en Schopenhauer, de
stoutmoedige zeevaarder Vasco de Gama, de vorschers
Amundsen en Sven Hedin, zij allen behoorden thuis op
het Europeesche vasteland. En waar de vijanden van
Europa zich laten voorstaan op hun techniek, op het beheerschen
van de natuur en haar krachten, daar hebben
zij ook hiertoe uit zichzelf niets fundamenteels bijgedragen.
Want wie doorgrondde het wezen der electriciteit —
de grootste vorschersprestatie der menschheid? Wie
schiep den motor, de automobiel, het stoomschip, het
vliegtuig? Aan wien hebben wij het wonder der radio te
danken? Welken klank hebben niet alom op aarde de
namen van Helmholtz, Gauss, Röntgen en Planck! Waar
leefden en wrochtten Otto en Diesel, Benz en Daimler,
Lilienthal en Blériot, Siemens en Marconi? Welke belangrijke
bijdragen leverden niet de groote natuurkundigen
uit het Zuidoosten van Europa, zooals Tesla,
Pupin, Hulubei en Stranski! Het is Europa, waaraan de
wereld van het Avondland per slot van rekening alles
heeft te danken, waarop zij heden ten dage aan technischen
vooruitgang kan bogen.
Op welk niveau zouden de geestelijke en kunstzinnige
verrichtingen dezer wereld zich thans hebben bewogen,
indien haar niet in Europa Gutenberg de boekdrukkunst
had geschonken! Romeinen en Germanen
hebben de huidige wereld haar rechtspraak gegeven!
Wie zou de kwalen der menschheid kunnen verhelpen
zonder het onvergankelijke onderzoekingswerk van de
groote geneesheeren op het Europeesche continent, van
die reeks welke aanvangend met Hippocrates via Paracelsus
wordt voortgezet door mannen als Koch, Virchow
en Semmelweis. Europeesche geleerden wisten den dood
te weren door de gezegende middelen te vinden, welke
geheele werelddeelen hebben verlost van den vloek, die
daarop al duizenden jaren had gerust. Heeft niet Liebig
de kunstmest uitgevonden, waardoor nieuw brood voor
deze aarde en nieuwe bestaansruimte voor millioenen
zielen werden geschapen, doordat de wereldoogsten met
een derde vermeerderden? Behoeven wij hieraan nog toe
te voegen, dat het altoos Europeanen zijn geweest, die
de wereld van het Avondland in een bloeienden tuin
wisten te herschapen, eerbiedig gehoorzamend aan de
natuur en haar eeuwige wetten, terwijl het nooit anders
dan de Barbaren zijn geweest — onverschillig of zij van
gene zijde von den Oeral of van den overkant van den
oceaan kwamen opdagen — die niet alleen de gemoederen
der menschen, doch ook de eeuwige natuur zelf vertrapten
en geweld hebben aangedaan, en die tegenwoordig
opnieuw Europa, dien alouden bodem der
cultuur, door hun vernielingswoede ten ondergang zouden
willen doemen.
Laten wij onze blikken richten op de verheven
bouwwerken, die alom op den Europeeschen bodem
verrijzen als even zoovele grootsohe getuigen van den
westerschen beschavingsdrang en van de westersche
scheppingskracht. Wie wordt er niet vervuld van geluk
en eerbied voor een dergelijk bezit der menschheid!
Wij behoeven slechts te letten op het onafzienbare
aantal begenadigde kunstenaars, die Europa's bestaan
hebben opgeluisterd, zijn zieleleven in marmer, brons en
kleuren vastlegden en een duizendvoudig loflied op zijn
schoonheid aanhieven. Hoe arm zou de wereld immers
zijn, indien het deze scheppingen moest missen! Bestaat
er buiten Europa — aldus vragen wij ons af — wel
hoegenaamd eenige westersche muziek? Waarop kunnen
zij, die ons tegenwoordig uit onwetendheid en aanmatiging
smaad aandoen, sich laten voorstaan in vergelijking
met de Europeesche muziek? En dan Europa's
dichters. Met welk een keur van de prachtigste werken
hebben zij de menschheid verblijd!
Zoo zien wij voor ons de glorierijke en alle gebieden
omvattende cultureele verrichtingen, waardoor Europa
aan de westersche menschheid den geheelen geestelijken
rijkdom heeft geschonken, waarop deze kan bogen, En
tegen deze scheppingskracht, waardoor Europa de grootste
genade is deelachtig geworden, hebben zij, die schuldig
zijn aan den oorlog, de machten der duisternis en der
vernieling losgelaten!
Roosevelt heeft eens in het openbaar de vraag opgeworpen,
hoe de huidige wereldoorlog zou moeten
heeten. Er is maar één naam, die daarvoor in aanmerking
komt en dien hij met het meeste recht kan
dragen: het is «de oorlog der Joden!» Zij zijn het, die
de horden van Barbaren uit het Oosten op de been
hebben gebracht, ten einde het vernuft te smoren, hetwelk
zijn licht sedert duizenden jaren over deze wereld
heeft uitgestraald.
Ten einde dezen waarlijk monsterachtigen aanslag op
de menschelijke cultuur, op de vrijheid en het bestaan