De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Misschien vraagt men mij: Waarom verheft gij uw stem
eerst heden? Ik antwoord: Omdat mijn stem in Duitschland
verward zou zijn met de stemmen der verraders van het
eigen volk, met de stemmen van hen, die de frontsoldaten,
besmeurden en de deserteurs prezen, met de stemmen van
hen, die van Duitsche zijde het verdrag van Versailles op
hun geweten hebben. In hun gezelschap wilde ik niet verkeeren.
Thans mag ik spreken, omdat de Leider van mijn volk zelf
de wereld de hand tot vrede, reikt.
Heden verhef ik mijn stem, omdat ik tezelfder tijd de
wereld waarschuwen wil het Duitschland van heden, het
Duitschland van den vrede, niet te verwarren met het Duitschland
van vroeger, het Duitschland van het pacifisme! Want
dit moet men weten: Wanneer ons frontstrijders, ook de
verschrikkingen van den oorlog nog duizendmaal voor oogen
slaan, wanneer ook het jonge geslacht van na den oorlog,
den oorlog zoo weinig wil als wij ouden:
Tot een «wandeling» over onze grenzen staat de weg niet
open!
De Fransche frontsoldaat zal ons in het bizonder begrijpen,
als we dengenen, die nog steeds met de gedachte aan een
oorlog spelen — die natuurlijk anderen aan het front zouden
moeien voeren — toeroepen:
Laat men het eens wagen ons aan te vallen! Laat men het
eens wagen het nienwe Duitschland binnen te maroheeren!
Dan zal de wereld den geest van het nieuwe Duitschland
leeren kennen! Het zou strijden, zooals wel nooit een volk
voor zijn vrijheid gestreden heeft!
Het Fransche volk weet, hoe men den eigen grond verdedigt!
leder stuk bosch iedere heuvel, iedere boerenhoeve zou
door bloed veroverd moeten worden. Ouden en jongen zouden
zich met hun nagels in den Duitschen bodem ingraven. Allen
zouden zich met een onvergelijkelijke woede in den strijd
teweerstellen!
En indien al het overwicht der nieuwere bewapening zegevierde,
dan toch zou de weg door het Duitsche Rijk, ook voor
den indringer, een weg vol afgrijselijke offers worden; want
nog nooit was een volk zóó doordrongen van het gevoel
van eigen recht, en daarmede van de plicht zich tegen overvallen
tot den laatsten man te verweren, als thans ons
Duitsche volk. De soldaten van Frankrijk weten, hoe dapper,
gedurende vier eri een half jaar, de Duitschers tegen de
geweldige overmacht streden.
Falken-Verlag, Hamburg
De frontstrijders willen den vrede!
De volkeren willen den vrede!
De Regeering van Duitschland wil den vrede!
De geschiedenis zal die mannen, die, in zulke moeilijke
tijden voor de volkeren, overeenstemming tot stand brachten,
en daarmee de beschaving rédden, stellig meer prijzen, dan
die mannen, die gelooven, dat ze door agressieve politieke
en militaire actie overwinningen behalen moeten.
Het is buiten twijfel, dat uit de overeenstemming tusschen
Duitschland en Frankrijk niet slechts deze Staten in hun
geheel, maar ieder lid van die beide volksgemeenschappen,
nut zou trekken. Waarachtige vrede en werkelijk vertrouwen
tusschen de volkeren stellen hen in staat hun bewapening
te verminderen, die thans beslag legt op een groot gedeelte
van hun inkomsten en daarmee op de inkomsten van eiken
volksgenoot afzonderlijk.
Steeds weer heeft Adolf Hitier er den nadruk op gelegd,
dat Duitschland slechts rechtsgelijkheid wenscht op alle gebied,
met inbegrip van dat der bewapening. Na het bereiken
van een zoodanige overeenstemming tusschen Duitschland en
zijn buren, kan Duitschland des te gemakkelijker genoegen
nemen met het minimum aan bewapening, dat noodig :is
om zijn veiligheid en daarmee den vréde te waarborgen.
De frontstrijders in de Begeering van Duitschland willen
eerlijk vrede en overeenstemming. Ik roep de frontstrijders
op, zoowel als alle goedwilligen in de Begeeringen
van andere Staten, om mét ons dit doel na te streven.
Van den heiligen Oostpruisisehen grond richt ik dezen oproep
tot de frontsoldaten der wereld. Hier op den grond van
dit Duitsche grensgebied begon in 1914 de groote wereldworsteling
met haar ontzettende offers, waarvan de volkeren
zich zelfs nu nog niet hersteld hebben.
Moge het historische Oostpruisische gebied van den strijd,
vanwaaruit ik hier het woord voer, de uitwerking van mijn
ernstigen oproep tot handhaving van den vrede, verhoogen.
Door de herinnering aan zijn dooden zal de wil tot den
vrede in Duitschland steeds sterk en machtig blijven!
Mogen ook de Begeeringen der andere volkeren in vredelievende
verdragen grootere veiligheid voor hun volksgenooten
zien, dan in bergen van oorlogsmateriaal —
dat is onze hoop.
Meerdere vlugschriften zijn gratis verkrijgbaar bij den
Secretaris van den Fichte * Bund, Jungfernstieg 30, Hamburg 36
Met beleefd verzoek ze onder Uw kennissen te verspreiden.
Hermann's Erben, Hamburï